III CZ 45/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-10-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 45/10
POSTANOWIENIE
Dnia 22 października 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie z powództwa K. W.
przeciwko „O.(...)” sp. z o.o. w K.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 22 października 2010
r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 9 czerwca 2010 r., sygn.
akt I ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 9 czerwca 2010 r. odrzucił skargę
kasacyjną powoda od wyroku tego Sądu z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. akt I ACa (…),
jako niedopuszczalną. U podstaw tego rozstrzygnięcia legło ustalenie, że pełnomocnik
powoda złożył wniosek o doręczenie powyższego wyroku z uzasadnieniem w dniu 15
lutego 2010 r. Tymczasem – zgodnie z art. 387 § 3 k.p.c. – dopuszczalność wniesienia
skargi kasacyjnej zależy od zgłoszenia w terminie siedmiu dni od ogłoszenia sentencji
wyroku wniosku o jego doręczenie z uzasadnieniem. Uchybienie przez pełnomocnika
2
powoda temu terminowi musi zatem skutkować odrzucenie skargi kasacyjnej (art. 3986
§
2 k.p.c.).
W zażaleniu na powyższe postanowienie powód wniósł o jego uchylenie
podnosząc, że w dniu 16 grudnia 2009 r., bezpośrednio po ogłoszeniu wyroku, ustnie
oświadczył wolę zaskarżenia tego orzeczenia skargą kasacyjną, a tym samym otworzył
sobie drogę do wniesienia tego środka zaskarżenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 3985
§ 1 k.p.c., skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał
zaskarżone orzeczenie, w terminie dwóch miesięcy od dnia doręczenia orzeczenia z
uzasadnieniem stronie skarżącej. W ścisłym związku z zachowaniem tego terminu
pozostaje zatem kwestia doręczenia orzeczenia sądu drugiej instancji wraz z
uzasadnieniem. Ustawodawca przewidział bowiem dwustopniowy sposób postępowania
w razie powzięcia przez stronę zamiaru skorzystania ze skargi kasacyjnej, uzależniając
otwarcie terminu do wniesienia tego środka zaskarżenia od wcześniejszego złożenia -
przez stronę lub reprezentującego ją pełnomocnika - wniosku o doręczenie orzeczenia z
uzasadnieniem. Wniosek ten musi zostać złożony w terminie tygodniowym, liczonym od
ogłoszenia sentencji orzeczenia (art. 387 § 3 k.p.c.), przy czym czynność ta powinna
zostać dokonana zasadniczo w formie pisemnej. Jedynie wyjątkowo ustawodawca
dopuścił możliwość zgłoszenia wniosku ustnie do protokołu w sprawach z zakresu
prawa pracy i ubezpieczeń społecznych przez pracownika lub ubezpieczonego
działającego bez adwokata lub radcy prawnego (art. 466 k.p.c.).
W świetle przytoczonych unormowań, nie można podzielić zapatrywania
skarżącego, że zamanifestowana przez niego ustnie bezpośrednio po ogłoszeniu
wyroku wola zaskarżenia tego orzeczenia otworzyła mu drogę do skutecznego
wniesienia skargi kasacyjnej. Skoro powód nie zgłosił skutecznie wniosku o doręczenie
wyroku Sądu Apelacyjnego z uzasadnieniem, to utracił prawo do jego zaskarżenia, a w
konsekwencji wniesiona przez niego skarga kasacyjna musiała zostać uznana za
niedopuszczalną.
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§
3 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 22 października 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie z powództwa K. W.
przeciwko „O.(...)” sp. z o.o. w K.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 22 października 2010
r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 9 czerwca 2010 r., sygn.
akt I ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 9 czerwca 2010 r. odrzucił skargę
kasacyjną powoda od wyroku tego Sądu z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. akt I ACa (…),
jako niedopuszczalną. U podstaw tego rozstrzygnięcia legło ustalenie, że pełnomocnik
powoda złożył wniosek o doręczenie powyższego wyroku z uzasadnieniem w dniu 15
lutego 2010 r. Tymczasem – zgodnie z art. 387 § 3 k.p.c. – dopuszczalność wniesienia
skargi kasacyjnej zależy od zgłoszenia w terminie siedmiu dni od ogłoszenia sentencji
wyroku wniosku o jego doręczenie z uzasadnieniem. Uchybienie przez pełnomocnika
2
powoda temu terminowi musi zatem skutkować odrzucenie skargi kasacyjnej (art. 3986
§
2 k.p.c.).
W zażaleniu na powyższe postanowienie powód wniósł o jego uchylenie
podnosząc, że w dniu 16 grudnia 2009 r., bezpośrednio po ogłoszeniu wyroku, ustnie
oświadczył wolę zaskarżenia tego orzeczenia skargą kasacyjną, a tym samym otworzył
sobie drogę do wniesienia tego środka zaskarżenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 3985
§ 1 k.p.c., skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał
zaskarżone orzeczenie, w terminie dwóch miesięcy od dnia doręczenia orzeczenia z
uzasadnieniem stronie skarżącej. W ścisłym związku z zachowaniem tego terminu
pozostaje zatem kwestia doręczenia orzeczenia sądu drugiej instancji wraz z
uzasadnieniem. Ustawodawca przewidział bowiem dwustopniowy sposób postępowania
w razie powzięcia przez stronę zamiaru skorzystania ze skargi kasacyjnej, uzależniając
otwarcie terminu do wniesienia tego środka zaskarżenia od wcześniejszego złożenia -
przez stronę lub reprezentującego ją pełnomocnika - wniosku o doręczenie orzeczenia z
uzasadnieniem. Wniosek ten musi zostać złożony w terminie tygodniowym, liczonym od
ogłoszenia sentencji orzeczenia (art. 387 § 3 k.p.c.), przy czym czynność ta powinna
zostać dokonana zasadniczo w formie pisemnej. Jedynie wyjątkowo ustawodawca
dopuścił możliwość zgłoszenia wniosku ustnie do protokołu w sprawach z zakresu
prawa pracy i ubezpieczeń społecznych przez pracownika lub ubezpieczonego
działającego bez adwokata lub radcy prawnego (art. 466 k.p.c.).
W świetle przytoczonych unormowań, nie można podzielić zapatrywania
skarżącego, że zamanifestowana przez niego ustnie bezpośrednio po ogłoszeniu
wyroku wola zaskarżenia tego orzeczenia otworzyła mu drogę do skutecznego
wniesienia skargi kasacyjnej. Skoro powód nie zgłosił skutecznie wniosku o doręczenie
wyroku Sądu Apelacyjnego z uzasadnieniem, to utracił prawo do jego zaskarżenia, a w
konsekwencji wniesiona przez niego skarga kasacyjna musiała zostać uznana za
niedopuszczalną.
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§
3 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.