Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie w IV Wydziale Karnym Odwoławczym
w składzie:

Przewodniczący: SSO Jacek Szreder

Sędziowie: SO Maciej Kawałko

SO Ryszard Małachowski (spr.)

Protokolant: Kamila Michalak

przy udziale Prokuratora Prok. Okr. Damiana Kordykiewicza

po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2013 r.

sprawy R. K.

oskarżonego z art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Goleniowie

z dnia 12 października 2012 r. sygn. II K 258/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

- na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk warunkowo zawiesza oskarżonemu wykonanie kary pozbawienia wolności na okres 3 (trzech) lat próby,

- na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.
o przeciwdziałaniu narkomanii zasądza od oskarżonego na rzecz Stowarzyszenia (...) z siedzibą w B. nawiązkę w kwocie
400 (czterystu) złotych,

II.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki związane
z postępowaniem odwoławczym i wymierza mu 120 (sto dwadzieścia) złotych opłaty za obie instancje.

Sygn. akt IV Ka 1767 / 12

UZASADNIENIE

R. K.oskarżony został o to, że w dniu 14 czerwca 2010r., w miejscowości (...) na strychu budynku mieszkalnego wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wspólnie i w porozumieniu z ustaloną osobą uprawiał konopie indyjskie inne niż włókniste w ilości 13 krzaków o łącznej wadze 22,80 grama, to jest o czyn z art. 63 ust. 1 ustawy z dnia o przeciwdziałaniu narkomanii.

Sąd Rejonowy w Goleniowie wyrokiem z 12 października 2012r., w sprawie o sygn. akt II K 258 / 12, uznał oskarżonego R. K. za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu kwalifikowanego z art. 63 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i za ten czyn na podstawia art. 63 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzył mu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której, na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania od 17 czerwca 2010r. do 18 czerwca 2010r. przyjmując, iż jeden dzień zatrzymania równa się jednemu dniowi pozbawienia wolności.

Rozstrzygnął o kosztach sądowych, w tym i opłacie.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł obrońca oskarżonego, skarżąc go w całości, zarzucił mu błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia, polegający na bezpodstawnym uznaniu przez Sąd I instancji, że zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy pozwala na przyjęcie, że oskarżony na strychu budynku mieszkalnego w miejscowości (...)/2 uprawiał konopie inne niż włókniste w ilości 13 krzaków, a tym samym pozwala na przypisanie oskarżonemu sprawstwa zarzuconego mu czynu stypizowanego w art. 63 ust 1 ustawy z 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii ( Dz. U z 2005r. Nr 179, poz. 1485 ze zm. ), jakkolwiek dowody i okoliczności przedmiotowej sprawy, ocenione we wzajemnym ze sobą powiązaniu, prowadzą do przeciwnego wniosku.

Wobec powyższego wniósł o uniewinnienie oskarżonego od zarzuconego mu czynu, ewentualnie o uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

W toku rozprawy apelacyjnej Sąd Okręgowy zdecydował o przeprowadzeniu dowodu z aktualnych danych o karalności oskarżonego ( k. 352 ).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego okazała się o tyle zasadna, że zainicjowana nią kontrola instancyjna doprowadziła do zmiany zaskarżonego wyroku, poprzez orzeczenie o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności na okres próby, aczkolwiek nie z powodów podniesionych przez apelującego.

Na wstępie należy wskazać, że Sąd Rejonowy przeprowadził niewadliwe postępowanie, gromadząc kompletny materiał dowodowy, pozwalający na dokonanie prawidłowych ustaleń faktycznych, tak w zakresie sprawstwa jak i winy oskarżonego.

Oceniając zgromadzone dowody Sąd merytoryczny, wbrew twierdzeniu skarżącego, prawidłowo przyznał walor wiarygodności dowodom obciążającym oskarżonego, pozwalającym na ustalenie, że przedmiotowe krzaki były przez niego hodowane. Przede wszystkim dotyczy to złożonych w toku postępowania przygotowawczego zeznań A. S. (1) ( podczas pierwszego przesłuchania, po ujawnieniu owych roślin ) oraz A. J., albowiem są one spójne, logiczne i wyczerpujące, a nadto korespondują w tym zakresie z treścią zeznań Ł. P. oraz dowodami dokumentarnymi. Nie są jednocześnie sprzeczne z zeznaniami K. S. (1), K. S. (2) oraz A. S. (2), którzy potwierdzili, że oskarżony często u nich ( w miejscowości (...)/2 ) przebywał oraz, że mógł wówczas swobodnie korzystać ze strychu.

W konsekwencji, trafnie Sąd Rejonowy za niezasługujące na uznanie za wiarygodne uznała kolejne zeznania A. S. (1) oraz A. J., które w przeciwieństwie do tych poprzednich, są nielogiczne i sprzeczne z elementarnymi wskazaniami doświadczenia życiowego, co samo w sobie – przy prawidłowym zastosowaniu kryteriów wymienionych w art. 7 kpk - je dyskwalifikuje. Nadto słusznie Sąd meriti zauważył, że są one również niespójne, w zakresie dotyczącym motywacji, która miała przyświecać A. S. (1), kiedy postanowiła rzekomo znalezione w lesie krzaki zanieść na wspomniany strych ( powtarzając tę czynność kilkukrotnie ).

Jako że z treści środka odwoławczego wynika, że apelujący ograniczył się jedynie do polemiki z oceną wymienionych dowodów dokonaną przez Sąd Rejonowy, poprzestano na stwierdzeniu, iż Sąd Okręgowy w pełni aprobuje - jako przekonującą i wyczerpującą, uzasadniającą taką właśnie ocenę - argumentację zaprezentowaną w pisemnych motywach wyroku, której nie ma potrzeby powielać w tym miejscu.

Bezpodstawnym tym samym okazał się zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, który jest uzasadniony jedynie wówczas, gdy Sąd czyni ustalenia w oparciu o dowody, którym nie dał wiary, o dowody nieistniejące lub gdy z dostępnych mu dowodów wysnuwa nielogiczne wnioski czyniąc je podstawą swoich ustaleń. Do żadnej z wymienionych sytuacji na gruncie omawianej sprawy nie doszło, bowiem podstawą pierwszoinstancyjnych ustaleń Sądu Rejonowego stanowiły dowody, którym Sąd ten zasadnie dał wiarę.

Z prawidłowych ustaleń faktycznych rekonstruujących inkryminowane zdarzenie, w sposób niebudzący wątpliwości Sądu odwoławczego, wynika sprawstwo i wina oskarżonego na gruncie przypisanego mu czynu, prawidłowo zakwalifikowanego jako występek z art. 63 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii ( j. t. Dz. U. z 2012r., poz. 124 z późn. zm. ).

Jednakże o ile kontrola odwoławcza w zakresie rozstrzygnięcia o karze pozwoliła na stwierdzenie, iż kara 4 miesięcy pozbawienia wolności, uwzględniając wszystkie okoliczności łagodzące, jak i obciążające, prawidłowo poczytane na korzyść i na niekorzyść oskarżonego stanowi adekwatną reakcję prawnokarną ( przy tym zbliżoną do dolnej granicy ustawowego zagrożenia karą ), to już w zakresie okoliczności stanowiących podstawę ustalenia o braku pozytywnej prognozy kryminologicznej wykazała, że Sąd Rejonowy błędnie na niekorzyść oskarżonego poczytał mu jego uprzednią karalność - w sytuacji, w której już w czasie orzekania, nie mogła ona być uwzględniona, z uwagi na zatarcie skazania.

Sąd Rejonowy przyjął, że oskarżony był prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Goleniowie z 12 listopada 2008r. w sprawie o sygn. VI K 305 / 08, za czyn z art. 57 ust 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby. Aczkolwiek nie wskazał tego wprost, to jednak skoro z części pisemnego uzasadnienia, dotyczącej okoliczności poczytanych oskarżonemu na jego niekorzyść, jako okoliczność uzasadniającą wymierzenie bezwzględnej kary pozbawienia wolności, uwzględnił wcześniejszy sposób życia oskarżonego, jego przeszłość – a więc i uprzednią karalność.

Tyle tylko, że jeżeli oskarżonemu wymierzono wspomnianą karę wyrokiem, który uprawomocnił się z dniem 19 listopada 2008r., to pamiętając, że orzeczona na podstawie art. 71 § 1 kk kara grzywny została wykonana już 10 marca 2009r. – zgodnie z treścią art. 76 § 1 i 2 kk – skazanie to uległo zatarciu po upływie 6 miesięcy od zakończenia okresu próby, a więc z dniem 19 listopada 2011r. Tym samym, jak stanowi art. 106 kk, skazanie to należało uważać za niebyłe. Nie ma tu żadnego znaczenia treści błędnego zaświadczenia nadesłanego z Krajowego Rejestru Karnego ( datowanego na 19 kwietnia 2012r. - k. 228 - 229 ), które nie zwalniało przecież Sądu meriti z obowiązku przeprowadzenia badania w tym zakresie z urzędu.

Ponieważ Sąd Rejonowy jednocześnie nie wskazał żadnych innych, istotnych dla prognozy kryminologicznej okoliczności, odmienne ustalenie – to jest o braku uprzedniej karalności, szczególnie za czyn tożsamy rodzajowo, w sytuacji procesowej, gdy wniesiono jedynie apelację na korzyść oskarżonego - skutkowało brakiem podstaw dla przyjęcia, że oskarżony nie będzie w przyszłości przestrzegał porządku prawnego, w szczególności, że popełni przestępstwo, mimo niewykonania wymierzonej mu kary.

Wobec powyższego, orzeczono o zastosowaniu względem oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, na okres 3 lat próby.

Zdaniem Sądu Okręgowego, celowym było też zasądzenie od oskarżonego nawiązki na rzecz Stowarzyszenia (...) z siedzibą w B., na podstawie art. 70 ust 4 stawy o przeciwdziałaniu narkomanii – które wzmocni oddziaływanie wychowawcze wobec oskarżonego.

Tak argumentując i nie podzielając argumentacji, ani wniosków zawartych w apelacji, Sąd Okręgowy na podstawie art. 437 § 1 i 2 kpk częściowo zmienił zaskarżony wyrok - jak w sentencji; w pozostałym zakresie, na podstawie art. 437 § 1 kpk utrzymując go w mocy.

Rozstrzygnięcie o wydatkach związanych z postępowaniem odwoławczym oparto na treści przepisu art. 627 kpk w zw. z art. 634 kpk, zaś o opłacie na podstawie art. 2 ust 1 pkt 2 w zw. z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych ( t. j. Dz. U. z 1983 r., nr 49, poz. 223 ze zm. ).

SSO Ryszard Małachowski SSO Jacek Szreder SSO Maciej Kawałko