I CNP 30/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-10-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CNP 30/10
POSTANOWIENIE
Dnia 29 października 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Frąckowiak
w sprawie skargi S. B. i A. C. o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w P.
z dnia 1 lipca 2009 r., sygn. akt IV Ca (…), wydanego w sprawie
z powództwa S. B. i A. C.
przeciwko R. B.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 29 października 2010 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Powodowie S. B. i A. C., reprezentowani przez profesjonalnego pełnomocnika,
wnieśli skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu
Okręgowego w P. z dnia 1 lipca 2009 r. Skarga powodów podlega odrzuceniu.
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem w
części określającej jej istotę (jej treść), w której należy wykazać, że spełnia warunki
przewidziane w art. 4245
§ 1 k.p.c., powinna zawierać między innymi „wykazanie, że
wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie
jest możliwe” (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.). Takie ujęcie tego warunku skargi oznacza, że
skarżącego obciąża obowiązek przedstawienia analizy prawnej przepisów dotyczących
środków zaskarżenia, których zastosowanie – w odniesieniu do zaskarżonego
2
orzeczenia – jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie mogłoby odnieść
skutku. Skarżący powinien zatem wykazać, powołując odpowiednie przepisy, że od
zaskarżonego orzeczenia nie przysługuje środek prawny, przy pomocy którego mogłoby
nastąpić wzruszenie zaskarżonego orzeczenia.
Należy podkreślić, że nie chodzi tylko o skargę kasacyjną lub skargę o
wznowienie postępowania, ale także o inne środki prawne pozwalające na zmianę lub
uchylenie orzeczenia, ewentualnie służące pozbawieniu lub ograniczeniu wykonalności
orzeczenia, a także, że zgodnie z 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarżący musi „wykazać” (nie
tylko „wskazać”), iż wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe. Musi więc ujawnić i przedstawić w skardze tę
okoliczność w sposób wyczerpujący i niebudzący wątpliwości oraz w drodze
stosownego wywodu dowieść jej istnienia i przekonująco uzasadnić.
Zawarta w skardze powodów argumentacja nie może być uznane za prawidłowe
(wystarczające) wypełnienie obowiązku nałożonego w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.
Skarga dotknięta wskazanym brakiem podlegała odrzuceniu (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 29 października 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Frąckowiak
w sprawie skargi S. B. i A. C. o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w P.
z dnia 1 lipca 2009 r., sygn. akt IV Ca (…), wydanego w sprawie
z powództwa S. B. i A. C.
przeciwko R. B.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 29 października 2010 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Powodowie S. B. i A. C., reprezentowani przez profesjonalnego pełnomocnika,
wnieśli skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu
Okręgowego w P. z dnia 1 lipca 2009 r. Skarga powodów podlega odrzuceniu.
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem w
części określającej jej istotę (jej treść), w której należy wykazać, że spełnia warunki
przewidziane w art. 4245
§ 1 k.p.c., powinna zawierać między innymi „wykazanie, że
wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie
jest możliwe” (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.). Takie ujęcie tego warunku skargi oznacza, że
skarżącego obciąża obowiązek przedstawienia analizy prawnej przepisów dotyczących
środków zaskarżenia, których zastosowanie – w odniesieniu do zaskarżonego
2
orzeczenia – jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie mogłoby odnieść
skutku. Skarżący powinien zatem wykazać, powołując odpowiednie przepisy, że od
zaskarżonego orzeczenia nie przysługuje środek prawny, przy pomocy którego mogłoby
nastąpić wzruszenie zaskarżonego orzeczenia.
Należy podkreślić, że nie chodzi tylko o skargę kasacyjną lub skargę o
wznowienie postępowania, ale także o inne środki prawne pozwalające na zmianę lub
uchylenie orzeczenia, ewentualnie służące pozbawieniu lub ograniczeniu wykonalności
orzeczenia, a także, że zgodnie z 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarżący musi „wykazać” (nie
tylko „wskazać”), iż wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe. Musi więc ujawnić i przedstawić w skardze tę
okoliczność w sposób wyczerpujący i niebudzący wątpliwości oraz w drodze
stosownego wywodu dowieść jej istnienia i przekonująco uzasadnić.
Zawarta w skardze powodów argumentacja nie może być uznane za prawidłowe
(wystarczające) wypełnienie obowiązku nałożonego w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.
Skarga dotknięta wskazanym brakiem podlegała odrzuceniu (art. 4248
§ 1 k.p.c.).