II CZ 106/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-10-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 106/10
POSTANOWIENIE
Dnia 28 października 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca)
ze skargi B. D. i A. D.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego z dnia 22 lutego 2008 r., sygn. akt I ACa (…)
wydanym w sprawie z powództwa G. W. i J. W. – prowadzących działalność
gospodarczą pod nazwą PPHU „A.(...)” w Ł.
przeciwko B. D. i A. D.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 28 października 2010
r.,
zażalenia pozwanych (skarżących)
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 31 maja 2010 r., sygn. akt I ACa (…),
oddala zażalenie i wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej
udzielonej z urzędu.
Uzasadnienie
Pozwani B D. i A. D. wnieśli skargę o wznowienie postępowania w sprawie
zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 22 lutego 2008 r. na
2
podstawie uregulowanej w art. 403 § 1 pkt 1 k.p.c. podnosząc, że wyrok został oparty na
podrobionych fakturach VAT.
Postanowieniem z dnia 31 maja 2010 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę uznając,
że nie jest oparta na ustawowej podstawie, a ponadto, iż została wniesiona po upływie
ustawowego terminu. Sąd ten wskazał, że podstawą wydania zaskarżonego wyroku było
zobowiązanie wekslowe, nie zaś faktury VAT. Okoliczności przedstawione w skardze
były ponadto przedmiotem oceny sądów orzekających w niniejszej sprawie, skarga
zatem zmierzała do ponownego rozstrzygania zagadnień stanowiących postawę wyroku
Sądu Apelacyjnego. Ponadto, skarga została wniesiona po upływie ustawowego
terminu.
Pozwani zaskarżyli powyższe postanowienie zażaleniem, wnosząc o jego
uchylenie w całości oraz o nadanie sprawie dalszego biegu i zasądzenie na rzecz
pełnomocnika kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. W
uzasadnieniu zażalenia podnieśli, że Sąd Apelacyjny nie dokonał oceny istniejącego
pomiędzy stronami zobowiązania wekslowego – pełniącego funkcję zabezpieczającą – z
punktu widzenia łączącego strony stosunku podstawowego. W opinii skarżących,
okoliczności przez nich przedstawione były dotąd nieznane pozwanym i sądom
orzekającym w niniejszej sprawie. Termin do złożenia skargi o wznowienie
postępowania został zachowany, ponieważ o nowych okolicznościach skarżący
dowiedzieli się dopiero w dniu 19 lutego 2010 r. z pisma Naczelnika Urzędu
Skarbowego, zaś skargę wnieśli w dniu 23 marca 2010 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 403 § 1 pkt 1 k.p.c. można żądać wznowienia postępowania na tej
podstawie, że wyrok został oparty na dokumencie podrobionym lub przerobionym albo
na skazującym wyroku karnym, następnie uchylonym. Faktury VAT, które zdaniem
skarżących były podrobione, nie stanowiły jednak podstawy wydania wyroku przez Sąd
Apelacyjny. Sąd ten prawidłowo wskazał, że wyrok został oparty na dokumentach
wekslowych, twierdzenie o podrobieniu dokumentów weksli nie dotyczy. Przedmiotem
rozważań w sprawie, której dotyczy skarga, była również kwestia wypełnienia weksli
zgodnie z deklaracją wekslową, rozpoznawane były zarzuty odnoszące się do stosunku
zobowiązaniowego stanowiącego podstawę wystawienia weksli. Trafnie wskazał Sąd
Apelacyjny, że kwestia nieprawidłowego wystawienia korygujących faktur VAT była
podniesiona w rozpoznawanej sprawie, nie jest to zatem okoliczność nowa.
Okoliczności zaś, z którymi pozwani wiążą podstawę skargi o wznowienie
3
postępowania, dotyczą jedynie odmowy udzielenia informacji stanowiących tajemnicę
skarbową, związaną z popełnieniem bliżej nie sprecyzowanego przestępstwa karno-
skarbowego i nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia.
Warunkiem możliwości rozpatrywania skargi o wznowienie postępowania jest
spełnienie wymagań określonych w art. 410 § 1 k.p.c. Stwierdzenie braku choćby
jednego z nich skutkuje odrzuceniem skargi (zob.: postanowienie SN z dnia 17 września
2003 r., sygn. akt II CO 10/03, nie publ.; postanowienie SN z dnia 6 listopada 2009 r.,
sygn. akt I CO 17/09, nie publ.). Odrzucenie skargi nie budzi zatem zastrzeżeń.
Odnosząc się do żądania zasądzenia na rzecz pełnomocnika kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu należy zauważyć, że skoro
rozpoznawane zażalenie wniesione przez pełnomocnika ustanowionego przez sąd
podlega oddaleniu jako bezzasadne, to brak jest uzasadnienia dla przyznania mu od
Skarbu Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu (zob. postanowienie SN
z dnia 20 września 2007 r., sygn. akt II CZ 69/07, OSNC z 2008 r., nr 3, poz. 41).
Wobec powyższego, na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c., Sąd
Najwyższy orzekł jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 28 października 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca)
ze skargi B. D. i A. D.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego z dnia 22 lutego 2008 r., sygn. akt I ACa (…)
wydanym w sprawie z powództwa G. W. i J. W. – prowadzących działalność
gospodarczą pod nazwą PPHU „A.(...)” w Ł.
przeciwko B. D. i A. D.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 28 października 2010
r.,
zażalenia pozwanych (skarżących)
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 31 maja 2010 r., sygn. akt I ACa (…),
oddala zażalenie i wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej
udzielonej z urzędu.
Uzasadnienie
Pozwani B D. i A. D. wnieśli skargę o wznowienie postępowania w sprawie
zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 22 lutego 2008 r. na
2
podstawie uregulowanej w art. 403 § 1 pkt 1 k.p.c. podnosząc, że wyrok został oparty na
podrobionych fakturach VAT.
Postanowieniem z dnia 31 maja 2010 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę uznając,
że nie jest oparta na ustawowej podstawie, a ponadto, iż została wniesiona po upływie
ustawowego terminu. Sąd ten wskazał, że podstawą wydania zaskarżonego wyroku było
zobowiązanie wekslowe, nie zaś faktury VAT. Okoliczności przedstawione w skardze
były ponadto przedmiotem oceny sądów orzekających w niniejszej sprawie, skarga
zatem zmierzała do ponownego rozstrzygania zagadnień stanowiących postawę wyroku
Sądu Apelacyjnego. Ponadto, skarga została wniesiona po upływie ustawowego
terminu.
Pozwani zaskarżyli powyższe postanowienie zażaleniem, wnosząc o jego
uchylenie w całości oraz o nadanie sprawie dalszego biegu i zasądzenie na rzecz
pełnomocnika kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. W
uzasadnieniu zażalenia podnieśli, że Sąd Apelacyjny nie dokonał oceny istniejącego
pomiędzy stronami zobowiązania wekslowego – pełniącego funkcję zabezpieczającą – z
punktu widzenia łączącego strony stosunku podstawowego. W opinii skarżących,
okoliczności przez nich przedstawione były dotąd nieznane pozwanym i sądom
orzekającym w niniejszej sprawie. Termin do złożenia skargi o wznowienie
postępowania został zachowany, ponieważ o nowych okolicznościach skarżący
dowiedzieli się dopiero w dniu 19 lutego 2010 r. z pisma Naczelnika Urzędu
Skarbowego, zaś skargę wnieśli w dniu 23 marca 2010 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 403 § 1 pkt 1 k.p.c. można żądać wznowienia postępowania na tej
podstawie, że wyrok został oparty na dokumencie podrobionym lub przerobionym albo
na skazującym wyroku karnym, następnie uchylonym. Faktury VAT, które zdaniem
skarżących były podrobione, nie stanowiły jednak podstawy wydania wyroku przez Sąd
Apelacyjny. Sąd ten prawidłowo wskazał, że wyrok został oparty na dokumentach
wekslowych, twierdzenie o podrobieniu dokumentów weksli nie dotyczy. Przedmiotem
rozważań w sprawie, której dotyczy skarga, była również kwestia wypełnienia weksli
zgodnie z deklaracją wekslową, rozpoznawane były zarzuty odnoszące się do stosunku
zobowiązaniowego stanowiącego podstawę wystawienia weksli. Trafnie wskazał Sąd
Apelacyjny, że kwestia nieprawidłowego wystawienia korygujących faktur VAT była
podniesiona w rozpoznawanej sprawie, nie jest to zatem okoliczność nowa.
Okoliczności zaś, z którymi pozwani wiążą podstawę skargi o wznowienie
3
postępowania, dotyczą jedynie odmowy udzielenia informacji stanowiących tajemnicę
skarbową, związaną z popełnieniem bliżej nie sprecyzowanego przestępstwa karno-
skarbowego i nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia.
Warunkiem możliwości rozpatrywania skargi o wznowienie postępowania jest
spełnienie wymagań określonych w art. 410 § 1 k.p.c. Stwierdzenie braku choćby
jednego z nich skutkuje odrzuceniem skargi (zob.: postanowienie SN z dnia 17 września
2003 r., sygn. akt II CO 10/03, nie publ.; postanowienie SN z dnia 6 listopada 2009 r.,
sygn. akt I CO 17/09, nie publ.). Odrzucenie skargi nie budzi zatem zastrzeżeń.
Odnosząc się do żądania zasądzenia na rzecz pełnomocnika kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu należy zauważyć, że skoro
rozpoznawane zażalenie wniesione przez pełnomocnika ustanowionego przez sąd
podlega oddaleniu jako bezzasadne, to brak jest uzasadnienia dla przyznania mu od
Skarbu Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu (zob. postanowienie SN
z dnia 20 września 2007 r., sygn. akt II CZ 69/07, OSNC z 2008 r., nr 3, poz. 41).
Wobec powyższego, na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c., Sąd
Najwyższy orzekł jak w sentencji.