SNO 50/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-01-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
POSTANOWIENIE Z DNIA 27 PAŹDZIERNIKA 2010 R.
SNO 50/10
Przewodniczący: sędzia SN Marek Pietruszyński.
Sędziowie SN: Waldemar Płóciennik, Krzysztof Pietrzykowski
(sprawozdawca).
S ą d N a j w y ż s z y – S ą d D y s c y p l i n a r n y z udziałem protokolanta
w sprawie sędziego Sądu Okręgowego w stanie spoczynku po rozpoznaniu w dniu 27
października 2010 r. wniosku Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego w A. z dnia
11 października 2010 r., sygn. akt ASD (...), w przedmiocie przekazania sprawy
innemu Sądowi w trybie art. 36 k.p.k.
p o s t a n o w i ł :
p r z e k a z a ć s p r a w ę d o r o z p o z n a n i a S ą d o w i A p e l a c y j n e m u
– S ą d o w i D y s c y p l i n a r n e m u w B .
U z a s a d n i e n i e
Sędzia Sądu Okręgowego w stanie spoczynku, został obwiniony o popełnienie
przewinienia służbowego określonego w art. 107 § 1 u.s.p. Dnia 7 listopada 2005 r.
Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego wyznaczył na podstawie art. 110 § 3 u.s.p. Sąd
Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny w A. jako właściwy do rozpoznania sprawy. Sąd ten
postanowieniem z dnia 22 września 2006 r., zmienionym postanowieniem z dnia 4
października 2006 r., zawiesił postępowanie dyscyplinarne do czasu zakończenia
postępowania karnego przeciwko sędziemu Sądu Okręgowego. Sąd Rejonowy
wyrokiem z dnia 6 czerwca 2007 r. uznał tego sędziego za winnego popełnienia czynu
określonego w art. 178a § 1 k.k. i wymierzył mu karę roku pozbawienia wolności,
której wykonanie zawiesił warunkowo tytułem próby na okres dwóch lat, a ponadto
orzekł grzywnę, zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres dwóch lat i
świadczenie pieniężne na rzecz organizacji „Automobilklub (...)”. Od tego wyroku
oskarżony, jego obrońca i prokurator wnieśli apelacje. Sąd Okręgowy w B. wyrokiem
z dnia 26 stycznia 2010 r. utrzymał w mocy zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego. Sąd
Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny w A. postanowieniem z dnia 24 marca 2010 r.,
utrzymanym w mocy postanowieniem Sądu Najwyższego – Sądu Dyscyplinarnego z
dnia 25 maja 2010 r., podjął zawieszone postępowania dyscyplinarne, a następnie
postanowieniem z dnia 11 października 2010 r. wystąpił do Sądu Najwyższego – Sądu
Dyscyplinarnego o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi
równorzędnemu na podstawie art. 36 k.p.k.
2
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 36 k.p.k., sąd wyższego rzędu nad sądem właściwym może
przekazać sprawę innemu sądowi równorzędnemu, jeżeli większość osób, które należy
wezwać na rozprawę, zamieszkuje blisko tego sądu, a z dala od sądu właściwego.
Taka sytuacja bez wątpienia występuje w niniejszej sprawie. Wszyscy świadkowie,
których należy wezwać na rozprawę dyscyplinarną, zamieszkują w C., a więc z dala
od Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego w A., zaś blisko Sądu Apelacyjnego –
Sądu Dyscyplinarnego w B. Jedynie obwiniony zamieszkuje w D.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny postanowił
jak w sentencji.
SNO 50/10
Przewodniczący: sędzia SN Marek Pietruszyński.
Sędziowie SN: Waldemar Płóciennik, Krzysztof Pietrzykowski
(sprawozdawca).
S ą d N a j w y ż s z y – S ą d D y s c y p l i n a r n y z udziałem protokolanta
w sprawie sędziego Sądu Okręgowego w stanie spoczynku po rozpoznaniu w dniu 27
października 2010 r. wniosku Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego w A. z dnia
11 października 2010 r., sygn. akt ASD (...), w przedmiocie przekazania sprawy
innemu Sądowi w trybie art. 36 k.p.k.
p o s t a n o w i ł :
p r z e k a z a ć s p r a w ę d o r o z p o z n a n i a S ą d o w i A p e l a c y j n e m u
– S ą d o w i D y s c y p l i n a r n e m u w B .
U z a s a d n i e n i e
Sędzia Sądu Okręgowego w stanie spoczynku, został obwiniony o popełnienie
przewinienia służbowego określonego w art. 107 § 1 u.s.p. Dnia 7 listopada 2005 r.
Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego wyznaczył na podstawie art. 110 § 3 u.s.p. Sąd
Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny w A. jako właściwy do rozpoznania sprawy. Sąd ten
postanowieniem z dnia 22 września 2006 r., zmienionym postanowieniem z dnia 4
października 2006 r., zawiesił postępowanie dyscyplinarne do czasu zakończenia
postępowania karnego przeciwko sędziemu Sądu Okręgowego. Sąd Rejonowy
wyrokiem z dnia 6 czerwca 2007 r. uznał tego sędziego za winnego popełnienia czynu
określonego w art. 178a § 1 k.k. i wymierzył mu karę roku pozbawienia wolności,
której wykonanie zawiesił warunkowo tytułem próby na okres dwóch lat, a ponadto
orzekł grzywnę, zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres dwóch lat i
świadczenie pieniężne na rzecz organizacji „Automobilklub (...)”. Od tego wyroku
oskarżony, jego obrońca i prokurator wnieśli apelacje. Sąd Okręgowy w B. wyrokiem
z dnia 26 stycznia 2010 r. utrzymał w mocy zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego. Sąd
Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny w A. postanowieniem z dnia 24 marca 2010 r.,
utrzymanym w mocy postanowieniem Sądu Najwyższego – Sądu Dyscyplinarnego z
dnia 25 maja 2010 r., podjął zawieszone postępowania dyscyplinarne, a następnie
postanowieniem z dnia 11 października 2010 r. wystąpił do Sądu Najwyższego – Sądu
Dyscyplinarnego o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi
równorzędnemu na podstawie art. 36 k.p.k.
2
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 36 k.p.k., sąd wyższego rzędu nad sądem właściwym może
przekazać sprawę innemu sądowi równorzędnemu, jeżeli większość osób, które należy
wezwać na rozprawę, zamieszkuje blisko tego sądu, a z dala od sądu właściwego.
Taka sytuacja bez wątpienia występuje w niniejszej sprawie. Wszyscy świadkowie,
których należy wezwać na rozprawę dyscyplinarną, zamieszkują w C., a więc z dala
od Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego w A., zaś blisko Sądu Apelacyjnego –
Sądu Dyscyplinarnego w B. Jedynie obwiniony zamieszkuje w D.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny postanowił
jak w sentencji.