Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 111/10
POSTANOWIENIE
Dnia 10 listopada 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Wojciech Katner
SSA Jan Kremer
w sprawie z wniosku A. U.
przy uczestnictwie A. U.
o podział majątku wspólnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 10 listopada 2010 r.,
zażalenia uczestnika postępowania na orzeczenie o kosztach
zawarte w pkt. IV postanowienia Sądu Okręgowego w K. z dnia 27 kwietnia 2010 r.,
sygn. akt VII Ca (…),
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 27 kwietnia 2010 r. Sąd Okręgowy w K. na skutek apelacji
wnioskodawczyni A. U. od postanowienia Sądu Rejonowego w K. z dnia 30 listopada
2009 r. w przedmiocie podziału majątku wspólnego zmienił zaskarżone postanowienie w
ten sposób, że zamieszczone tam kwoty zastąpił innymi, oddalił apelację w pozostałej
części, nakazał pobrać od wnioskodawczyni 164,64 zł na rzecz Skarbu Państwa tytułem
uzupełnienia zaliczki na koszty biegłego oraz zasądził od uczestnika postępowania A. U.
na rzecz wnioskodawczyni kwotę 1.762,80 zł tytułem kosztów postępowania
apelacyjnego.
2
Sąd Okręgowy uznał apelację za zasadną, ale tylko w części, nie uzasadnił
natomiast rozstrzygnięcia o kosztach.
Uczestnik zaskarżył powyższe postanowienie zażaleniem w części dotyczącej
kosztów postępowania apelacyjnego, wnosząc o jego uchylenie w zaskarżonym
zakresie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi drugiej instancji oraz
zasądzenie od wnioskodawczyni na rzecz uczestnika kosztów postępowania. Zarzucił
błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie: art. 100 k.p.c. w związku z art. 13 § 2
k.p.c. poprzez nieuwzględnienie zasady stosunkowego rozdzielenia kosztów
postępowania oraz art. 520 § 1 k.p.c. poprzez nieuwzględnienie zasady, że każdy
uczestnik ponosi koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie.
Podniósł, że Sąd Okręgowy zasądził od uczestnika na rzecz wnioskodawczyni całe
koszty postępowania apelacyjnego, podczas gdy żądania wnioskodawczyni zostały
uwzględnione tylko w mniejszej ich części.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c. zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje
na postanowienie sądu drugiej instancji co do kosztów procesu, które nie były
przedmiotem rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji. Uzasadnienie zaskarżonego
postanowienia nie zawiera ani wskazania podstawy prawnej, ani motywów, którymi
kierował się Sąd Okręgowy rozstrzygając o kosztach postępowania zażaleniowego, co
oznacza, że uzasadnienie nie odpowiada wymogom przewidzianym w art. 328 § 2 k.p.c.
w związku z art. 361 k.p.c. (por. postanowienie SN z dnia 25 lutego 2010 r., sygn. akt V
CZ 7/10, teza opublikowana w Biuletynie SN nr 4/10, s. 14). Nie jest rolą Sądu
Najwyższego poszukiwanie przyjętych przez Sąd Okręgowy motywów rozstrzygnięcia w
przedmiocie kosztów procesu, co jest niezbędne do oceny zasadności podniesionych w
zażaleniu zarzutów naruszenia art. 100 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c. oraz art. 520
§ 1 k.p.c.
Wobec powyższego, na podstawie art. 39815
§ 1 k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3
k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.

II CZ 111/10

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia