Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III PZ 5/10
POSTANOWIENIE
Dnia 10 listopada 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący)
SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (sprawozdawca)
SSN Andrzej Wróbel
w sprawie z powództwa M. S.
przeciwko Urzędowi Miasta R.
o odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 10 listopada 2010 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w […]
z dnia 6 kwietnia 2010 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych postanowieniem z
dnia 6 kwietnia 2010 r. zmienił na skutek zażalenia powoda postanowienie Sądu
Rejonowego zawarte w wyroku z dnia 2 lutego 2010 r., zasądzające od pozwanego
Urzędu Miasta na rzecz M. S. kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa
procesowego, w ten sposób, że zasądził z tego tytułu od pozwanego na rzecz
powoda kwotę 900 zł, a ponadto zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę
225 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu
zażaleniowym.
2
Pozwany wniósł zażalenie na postanowienie Sądu Okręgowego w części
zasądzającej od niego 225 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego
powoda w postępowaniu zażaleniowym, zarzucając naruszenie art. 98 § 1 k.p.c. i
wnosząc o uchylenie postanowienia w części zaskarżonej oraz o zasądzenie
kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu
zażalenia podniesiono, że niewłaściwe naliczenie przez Sąd pierwszej instancji
kosztów zastępstwa było błędem tego Sądu i nie wynikało z działania pozwanego.
Pozwany nie wnosił nawet odpowiedzi na zażalenie powoda, uznając iż Sąd
powinien w sposób prawidłowy rozstrzygnąć o tych kosztach. W takiej sytuacji
obciążenie pozwanego przez Sąd Okręgowy dodatkowo kosztami postępowania
zażaleniowego narusza art. 98 § 1 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c., strona przegrywająca sprawę obowiązana jest
zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia
praw i celowej obrony (koszty procesu). W przepisie tym wyrażona została w
zakresie kosztów procesu zasada odpowiedzialności za jego wynik. Strona
przegrywająca sprawę zwraca na żądanie przeciwnika koszty procesu. Dla oceny,
czy strona przegrała sprawę, obojętne jest, czy ponosi ona winę za prowadzenie
procesu. Sam fakt, że sprawę przegrała, choćby nawet tylko formalnie, kwalifikuje
ją jako stronę przegrywającą, obowiązaną do zwrotu kosztów przeciwnikowi (por.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 października 1967 r., I CZ 81/67, LEX nr
6221). Przepis art. 98 § 1 k.p.c. stanowiący o obowiązku strony przegrywającej
sprawę do zwrócenia przeciwnikowi na jego żądanie kosztów niezbędnych do
celowego dochodzenia praw i celowej obrony, jest podstawą do orzeczenia także o
kosztach postępowania zażaleniowego i obciążenia nimi - na ogólnych zasadach -
przeciwnika procesowego, niezależnie od faktu, że kosztów tych „nie wywołał", nie
biorąc bezpośredniego udziału w postępowaniu międzyinstancyjnym (por.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 listopada 2009 r., II UZ 39/09, LEX nr
560848). Powoływanie się przez pozwanego na to, że „niewłaściwe naliczenie
przez Sąd I instancji kosztów zastępstwa było błędem Sądu, nie wynikało z
działania pozwanego” nie może zatem doprowadzić do oczekiwanego przez niego
rezultatu, albowiem nie ma znaczenia dla oceny, iż pozwany był stroną
3
przegrywającą w postępowaniu zażaleniowym, czego konsekwencją jest
konieczność zwrotu powodowi kosztów poniesionych przez niego w tym
postępowaniu, stosownie do zasady wyrażonej w art. 98 § 1 k.p.c.
Zarzuty żalącego okazały się zatem nieuzasadnione, w związku z czym
należało postanowić ja w sentencji (art. 3941
§ 3 k.p.c. w związku z art. 39814
k.p.c.).

III PZ 5/10

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia