Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 125/10
POSTANOWIENIE
Dnia 17 listopada 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący)
SSN Dariusz Dończyk
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa M.(...) Spółki z o.o. w W.
przeciwko Konsorcjum Finansowo-Handlowemu Spółce z o.o. w B., obecnie w C. i W. S.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 17 listopada 2010 r.,
zażalenia pozwanych na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 28 kwietnia 2010 r.,
sygn. akt VI ACa (…),
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 27 listopada 2009 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelacje pozwanych
– Konsorcjum Finansowo – Handlowego Sp. z o.o. w C. oraz W. S. - od wyroku Sądu
Okręgowego w W. z dnia 17 czerwca 2008 r.
Pozwani złożyli skargę kasacyjną od tego orzeczenia, podpisaną przez adwokata
K. K. Przewodniczący w sądzie drugiej instancji wezwał do uzupełnienia braków skargi
przez złożenie pełnomocnictw uprawniających pełnomocnika do reprezentowania
pozwanych w postępowaniu przed Sądem Najwyższym i udokumentowania sposobu
reprezentacji Konsorcjum Finansowo – Handlowego Sp. z o.o. w C. w dacie udzielenia
pełnomocnictwa. W wyznaczonym terminie pozwani przedłożyli żądane pełnomocnictwa
2
udzielone adwokatowi K. K. Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 28 kwietnia 2010 r.
odrzucił jednak ich skargę kasacyjną jako niedopuszczalną uznając, że pełnomocnictwa
nie obejmowały umocowania do reprezentowania skarżących w postępowaniu przed
Sądem Najwyższym, a jedynie umocowanie „do wniesienia skargi kasacyjnej”
(pełnomocnictwo udzielone przez W. S.) i umocowanie „w sprawie kasacyjnej”
(pełnomocnictwo udzielone przez Konsorcjum Finansowo – Handlowe Sp. z o.o. w C.),
co – w ocenie tego Sądu – nie było wystarczające w świetle wymagań art. 871
§ 1 k.p.c.
W zażaleniu na powyższe postanowienie pozwani zarzucili naruszenie art. 91
oraz art. 92 k.p.c. przez ich niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że
pełnomocnik nie wykazał umocowania do reprezentowania pozwanych w postępowaniu
przed Sądem Najwyższym pomimo, że w wyznaczonym terminie dostarczył
odpowiednie pełnomocnictwa. We wnioskach skarżący wnieśli o uchylenie
zaskarżonego postanowienia, ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy
Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Skarżący mają rację, że Sąd Apelacyjny niesłusznie przyjął, iż pełnomocnictwa
dla adwokata K. K., przedstawione na żądanie przewodniczącego w tym Sądzie, nie
zawierały należytego umocowania w zakresie podjętych czynności, w szczególności zaś
nie uprawniały do wniesienia skargi kasacyjnej w imieniu mocodawców. Dokonując
wykładni art. 871
§ 1 k.p.c. Sąd Apelacyjny błędnie uznał, jak się wydaje, że wymaganie,
aby w postępowaniu przed Sądem Najwyższym, a także przy czynnościach
procesowych związanych z postępowaniem przed Sądem Najwyższym, podejmowanych
przed sądem niższej instancji strona (o ile nie dysponuje kwalifikacjami z art. 871
§ 2
k.p.c.) była zastępowana przez adwokatów lub radców prawnych, wyklucza możliwość
powierzenia przez tę stronę zastępstwa konkretnemu pełnomocnikowi jedynie w
ograniczonym zakresie np. do sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej (takie
upoważnienie wynika z pełnomocnictwa udzielonego przez pozwanego W. S.).
Tymczasem pełnomocnictwo do konkretnej czynności jest dopuszczalne w świetle art.
88 k.p.c. także w postępowaniu kasacyjnym i powoduje, że czynność taka, podjęta
przez pełnomocnika, odnosi skutki w stosunku do reprezentowanej strony. Odrzucenie
skargi kasacyjnej pozwanego W. S. było więc nieuzasadnione, skoro wniósł ją
pełnomocnik upoważniony „do wniesienia skargi kasacyjnej”. Kwestia, czy
pełnomocnictwo uprawnia adw. K. K. także do podejmowania dalszych czynności w
3
postępowaniu kasacyjnym nie ma znaczenia na etapie badania prawidłowości złożenia
skargi.
Z kolei pełnomocnictwo udzielone przez drugiego pozwanego - Konsorcjum
Finansowo – Handlowe Sp. z o.o. w C. ustanawiało adwokata K. K. pełnomocnikiem „w
sprawie kasacyjnej od wyroku Sądu Apelacyjnego sygn. akt VI ACa (…) oraz we
wszystkich instancjach (…)”. Umocowanie pełnomocnika może nastąpić przy użyciu
różnych formuł prawnych wyrażających intencję mocodawcy i wymaga interpretacji
nakierowanej na należyte odczytanie tej intencji. Ustanowienie pełnomocnikiem „w
sprawie kasacyjnej” wyraża dostatecznie jasno wolę umocowania do sporządzenia i
wniesienia skargi kasacyjnej oraz występowania w postępowaniu zainicjowanym
wniesieniem tego środka prawnego. W konsekwencji ocenić należy, że skargę
kasacyjną w imieniu obydwu pozwanych złożył prawidłowo upoważniony do tej
czynności fachowy pełnomocnik – adwokat, który swoje umocowanie wykazał
terminowo usuwając braki formalne skargi. Nie wystąpiła zatem przyczyna (nieusunięcie
w terminie braków skargi kasacyjnej), którą Sąd Apelacyjny uznał za podstawę
uzasadniającą odrzucenie skargi.
W związku z tym zaskarżone postanowienie należało uchylić na podstawie art.
39815
§ 1 zd. 1 w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.