III CNP 46/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-11-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CNP 46/10
POSTANOWIENIE
Dnia 19 listopada 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Frąckowiak
w sprawie z powództwa W. G. i L. G.
przeciwko U. B., J. T., A. C. i K. W.
o ustalenie nieważności umów,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 19 listopada 2010 r.,
na skutek skargi powodów
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 20 maja 2008 r., sygn. akt II Ca
(…),
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Wniesiona przez powodów - W. G. i L. G. skarga o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 20 maja 2008 r.
podlegała odrzuceniu z następującej przyczyny.
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
w części określającej jej istotę (jej treść), w której należy wykazać, że spełnia warunki
przewidziane w art. 4245
§ 1 k.p.c., powinna zawierać między innymi „wykazanie, że
wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie
jest możliwe” (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.). Takie ujęcie tego warunku skargi oznacza, że
skarżącego obciąża obowiązek przedstawienia analizy prawnej przepisów dotyczących
2
środków prawnych, których zastosowanie – w odniesieniu do zaskarżonego orzeczenia
– jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie mogłoby odnieść skutku.
Skarżąca powinien zatem wykazać, powołując odpowiednie przepisy, że od
zaskarżonego orzeczenia nie przysługuje środek prawny, przy pomocy którego mogłoby
nastąpić wzruszenie zaskarżonego orzeczenia.
Należy podkreślić, że nie chodzi tylko o skargę kasacyjną lub skargę
o wznowienie postępowania, ale także o inne środki prawne pozwalające na zmianę lub
uchylenie orzeczenia, ewentualnie służące pozbawieniu lub ograniczeniu wykonalności
orzeczenia (zob. J. Gudowski w: Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego,
Część pierwsza - Postępowanie rozpoznawcze, Część druga – Postępowanie
zabezpieczające, wyd. 2, tom 2, red. T. Ereciński, Warszawa 2007, s. 327).
Zaznaczenia wymaga również, że zgodnie z 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarżący musi
„wykazać" (nie tylko „wskazać"), iż wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Musi więc ujawnić i przedstawić w
skardze tę okoliczność w sposób wyczerpujący i niebudzący wątpliwości oraz w drodze
stosownego wywodu dowieść jej istnienia i przekonująco uzasadnić.
Zawarta w niniejszej skardze argumentacja nie może być uznana za prawidłowe
(wystarczające) wypełnienie obowiązku nałożonego w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.
Skarga dotknięta wskazanym brakiem podlegała odrzuceniu (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 19 listopada 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Frąckowiak
w sprawie z powództwa W. G. i L. G.
przeciwko U. B., J. T., A. C. i K. W.
o ustalenie nieważności umów,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 19 listopada 2010 r.,
na skutek skargi powodów
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 20 maja 2008 r., sygn. akt II Ca
(…),
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Wniesiona przez powodów - W. G. i L. G. skarga o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 20 maja 2008 r.
podlegała odrzuceniu z następującej przyczyny.
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
w części określającej jej istotę (jej treść), w której należy wykazać, że spełnia warunki
przewidziane w art. 4245
§ 1 k.p.c., powinna zawierać między innymi „wykazanie, że
wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie
jest możliwe” (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.). Takie ujęcie tego warunku skargi oznacza, że
skarżącego obciąża obowiązek przedstawienia analizy prawnej przepisów dotyczących
2
środków prawnych, których zastosowanie – w odniesieniu do zaskarżonego orzeczenia
– jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie mogłoby odnieść skutku.
Skarżąca powinien zatem wykazać, powołując odpowiednie przepisy, że od
zaskarżonego orzeczenia nie przysługuje środek prawny, przy pomocy którego mogłoby
nastąpić wzruszenie zaskarżonego orzeczenia.
Należy podkreślić, że nie chodzi tylko o skargę kasacyjną lub skargę
o wznowienie postępowania, ale także o inne środki prawne pozwalające na zmianę lub
uchylenie orzeczenia, ewentualnie służące pozbawieniu lub ograniczeniu wykonalności
orzeczenia (zob. J. Gudowski w: Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego,
Część pierwsza - Postępowanie rozpoznawcze, Część druga – Postępowanie
zabezpieczające, wyd. 2, tom 2, red. T. Ereciński, Warszawa 2007, s. 327).
Zaznaczenia wymaga również, że zgodnie z 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarżący musi
„wykazać" (nie tylko „wskazać"), iż wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Musi więc ujawnić i przedstawić w
skardze tę okoliczność w sposób wyczerpujący i niebudzący wątpliwości oraz w drodze
stosownego wywodu dowieść jej istnienia i przekonująco uzasadnić.
Zawarta w niniejszej skardze argumentacja nie może być uznana za prawidłowe
(wystarczające) wypełnienie obowiązku nałożonego w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.
Skarga dotknięta wskazanym brakiem podlegała odrzuceniu (art. 4248
§ 1 k.p.c.).