I CZ 153/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-11-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 153/10
POSTANOWIENIE
Dnia 1 grudnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSA Jan Kremer
w sprawie z wniosku J.-Ś.
przy uczestnictwie D. C.
o podział majątku dorobkowego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 1 grudnia 2010 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Okręgowego w R. z dnia 20 kwietnia
2010 r., sygn. akt I Ca (…) w przedmiocie kosztów procesu,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem zawartym w punkcie II postanowienia z 20 kwietnia 2010 r. Sąd
Okręgowy w R. orzekł, ze każdy uczestnik postępowania ponosi koszty postępowania
apelacyjnego związane ze swoim udziałem w sprawie. Sąd Okręgowy zastosował
odpowiednio art. 520 § 1 k.p.c., gdyż miał na względzie, że sprawa o podział majątku
toczyła się w postępowaniu nieprocesowym.
W zażaleniu na to postanowienie wnioskodawca zażądał jego zmiany przez
obciążenie uczestniczki postępowania poniesionymi przez niego kosztami zastępstwa
adwokackiego w postępowaniu przed Sądem drugiej instancji lub o uchylenie
2
zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy Sądowi drugiej instancji do ponownego
rozstrzygnięcia o powyższych kosztach.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Przepis art. art. 520 § 1 k.p.c. zastosowany przez Sąd Okręgowy w związku z art.
391 § 1 k.p.c. ma charakter dyskrecjonalny i zarazem ustanawia zasadę co do sposobu
orzekania o kosztach postępowania przeprowadzonego w sprawach rozpoznanych w
trybie nieprocesowym. Wprawdzie kwestia trafności jego zastosowania, zasadniczo,
może być objęta kontrolą Sądu wyższego rzędu, niemniej jednak ewentualna zmiana
zaskarżonego orzeczenia o kosztach powinna być jednak w takim wypadku wyjątkowa.
Sąd Najwyższy nie dopatrzył się w okolicznościach sprawy sytuacji wyjątkowej,
wymagającej jego ingerencji, dlatego też należało orzec, jak w sentencji (art. 385 w zw.
z art. 3941
§ 3, art. 39821
i art. 397 § 2 i art. 13 § 2 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 1 grudnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSA Jan Kremer
w sprawie z wniosku J.-Ś.
przy uczestnictwie D. C.
o podział majątku dorobkowego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 1 grudnia 2010 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Okręgowego w R. z dnia 20 kwietnia
2010 r., sygn. akt I Ca (…) w przedmiocie kosztów procesu,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem zawartym w punkcie II postanowienia z 20 kwietnia 2010 r. Sąd
Okręgowy w R. orzekł, ze każdy uczestnik postępowania ponosi koszty postępowania
apelacyjnego związane ze swoim udziałem w sprawie. Sąd Okręgowy zastosował
odpowiednio art. 520 § 1 k.p.c., gdyż miał na względzie, że sprawa o podział majątku
toczyła się w postępowaniu nieprocesowym.
W zażaleniu na to postanowienie wnioskodawca zażądał jego zmiany przez
obciążenie uczestniczki postępowania poniesionymi przez niego kosztami zastępstwa
adwokackiego w postępowaniu przed Sądem drugiej instancji lub o uchylenie
2
zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy Sądowi drugiej instancji do ponownego
rozstrzygnięcia o powyższych kosztach.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Przepis art. art. 520 § 1 k.p.c. zastosowany przez Sąd Okręgowy w związku z art.
391 § 1 k.p.c. ma charakter dyskrecjonalny i zarazem ustanawia zasadę co do sposobu
orzekania o kosztach postępowania przeprowadzonego w sprawach rozpoznanych w
trybie nieprocesowym. Wprawdzie kwestia trafności jego zastosowania, zasadniczo,
może być objęta kontrolą Sądu wyższego rzędu, niemniej jednak ewentualna zmiana
zaskarżonego orzeczenia o kosztach powinna być jednak w takim wypadku wyjątkowa.
Sąd Najwyższy nie dopatrzył się w okolicznościach sprawy sytuacji wyjątkowej,
wymagającej jego ingerencji, dlatego też należało orzec, jak w sentencji (art. 385 w zw.
z art. 3941
§ 3, art. 39821
i art. 397 § 2 i art. 13 § 2 k.p.c.).