I CZ 99/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-11-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 99/10
POSTANOWIENIE
Dnia 1 grudnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSA Jan Kremer
w sprawie z powództwa B. J.
przeciwko M. P., M. B. i A. B.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 1 grudnia 2010 r.,
zażalenia powódki na postanowienie zawarte w punkcie 2 wyroku
Sądu Apelacyjnego z dnia 1 kwietnia 2010 r., sygn. akt I ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem zawartym w punkcie 2 wyroku z dnia 1 kwietnia 2010 r. Sąd
Apelacyjny zasądził od pozwanych na rzecz powódki odpowiednie kwoty z tytułu zwrotu
kosztów postępowania apelacyjnego.
W zażaleniu na to postanowienie powódka wniosła o zmianę tego rozstrzygnięcia
przez zwiększenie zasądzonych kwot pieniężnych o stawkę VAT.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
W uchwale z 25 stycznia 2007 r., III CZP 95/06 (OSNC 2007, nr 12, poz. 179),
Sąd Najwyższy jednoznacznie stwierdził, że podatek od towarów i usług (VAT) nie
2
wchodzi w skład niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata
z wyboru (art. 98 § 3 k.p.c.). W uzasadnieniu uchwały wyjaśniono natomiast powody
takiego stanowiska. W zażaleniu skarżąca – reprezentowana przez zawodowego
pełnomocnika – kwestionując powyższe zapatrywanie, ogranicza się do lapidarnego
zarzutu, że jest ono niezgodne z konstytucyjnymi zasadami równości i
proporcjonalności. Skarżąca nie zadała sobie trudu, ażeby stanowisko to uzasadnić
chociażby jednym zdaniem. Jest zatem oczywiste, że zarzut w takiej postaci nie mógł
odnieść oczekiwanego rezultatu.
W tej sytuacji Sąd Najwyższy oddalił zażalenie jako bezzasadne (art. 385 w zw. z
art. 3941
§ 3, art. 39821
i art. 397 § 2 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 1 grudnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSA Jan Kremer
w sprawie z powództwa B. J.
przeciwko M. P., M. B. i A. B.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 1 grudnia 2010 r.,
zażalenia powódki na postanowienie zawarte w punkcie 2 wyroku
Sądu Apelacyjnego z dnia 1 kwietnia 2010 r., sygn. akt I ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem zawartym w punkcie 2 wyroku z dnia 1 kwietnia 2010 r. Sąd
Apelacyjny zasądził od pozwanych na rzecz powódki odpowiednie kwoty z tytułu zwrotu
kosztów postępowania apelacyjnego.
W zażaleniu na to postanowienie powódka wniosła o zmianę tego rozstrzygnięcia
przez zwiększenie zasądzonych kwot pieniężnych o stawkę VAT.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
W uchwale z 25 stycznia 2007 r., III CZP 95/06 (OSNC 2007, nr 12, poz. 179),
Sąd Najwyższy jednoznacznie stwierdził, że podatek od towarów i usług (VAT) nie
2
wchodzi w skład niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata
z wyboru (art. 98 § 3 k.p.c.). W uzasadnieniu uchwały wyjaśniono natomiast powody
takiego stanowiska. W zażaleniu skarżąca – reprezentowana przez zawodowego
pełnomocnika – kwestionując powyższe zapatrywanie, ogranicza się do lapidarnego
zarzutu, że jest ono niezgodne z konstytucyjnymi zasadami równości i
proporcjonalności. Skarżąca nie zadała sobie trudu, ażeby stanowisko to uzasadnić
chociażby jednym zdaniem. Jest zatem oczywiste, że zarzut w takiej postaci nie mógł
odnieść oczekiwanego rezultatu.
W tej sytuacji Sąd Najwyższy oddalił zażalenie jako bezzasadne (art. 385 w zw. z
art. 3941
§ 3, art. 39821
i art. 397 § 2 k.p.c.).