I CZ 161/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-04-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 161/10
POSTANOWIENIE
Dnia 12 stycznia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący)
SSN Wojciech Katner
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa J. K.-I.
przeciwko Miastu W.
o ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 12 stycznia 2011 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie zwarte w punkcie 3
wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 13 maja 2010 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
W wyroku z dnia 13 maja 2010 r. Sąd Apelacyjny postanowił nie obciążać
powódki J. W. obowiązkiem zwrotu kosztów procesu za II instancję na podstawie
art. 102 k.p.c.
W zażaleniu pozwane miasto W. zażądało uchylenia postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie podlega oddaleniu.
W art. 102 k.p.c. ustawodawca odwołuje się do pojęcia „wypadków
szczególnie uzasadnionych". Takie sformułowanie wprawdzie nie jest klauzulą
generalną, jednak opiera się na zwrocie niedookreślonym, który może odsyłać
również do argumentów natury aksjologicznej. Stwarza to pewien luz decyzyjny dla
organu stosującego prawo, umożliwiający realizację funkcji tej regulacji a więc
nieobciążenie jednej ze stron kosztami procesu w sytuacjach szczególnych. Z tego
względu nieuzasadniona jest nadmierna ingerencja w rozstrzygnięcia wydane na
podstawie art. 102 k.c. Kontrola sprawowana przez Sąd Najwyższy musi być
ograniczona do zwalczania orzeczeń dotkniętych poważnym błędem.
Przyjęta wykładnia art. 102 k.p.c. przemawia za oddaleniem zażalenia
w rozważanej sprawie. Sąd Apelacyjny miał podstawę do zastosowania art. 102
k.p.c. z uwagi na charakter sprawy oraz okoliczność, że obciążenie powódki
obowiązkiem zwrotu kosztów procesu za II instancję stanowiłoby dla niej zbyt duże
obciążenie.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji (art. 39814
w zw. z art.
3941
§ 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 12 stycznia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący)
SSN Wojciech Katner
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa J. K.-I.
przeciwko Miastu W.
o ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 12 stycznia 2011 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie zwarte w punkcie 3
wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 13 maja 2010 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
W wyroku z dnia 13 maja 2010 r. Sąd Apelacyjny postanowił nie obciążać
powódki J. W. obowiązkiem zwrotu kosztów procesu za II instancję na podstawie
art. 102 k.p.c.
W zażaleniu pozwane miasto W. zażądało uchylenia postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie podlega oddaleniu.
W art. 102 k.p.c. ustawodawca odwołuje się do pojęcia „wypadków
szczególnie uzasadnionych". Takie sformułowanie wprawdzie nie jest klauzulą
generalną, jednak opiera się na zwrocie niedookreślonym, który może odsyłać
również do argumentów natury aksjologicznej. Stwarza to pewien luz decyzyjny dla
organu stosującego prawo, umożliwiający realizację funkcji tej regulacji a więc
nieobciążenie jednej ze stron kosztami procesu w sytuacjach szczególnych. Z tego
względu nieuzasadniona jest nadmierna ingerencja w rozstrzygnięcia wydane na
podstawie art. 102 k.c. Kontrola sprawowana przez Sąd Najwyższy musi być
ograniczona do zwalczania orzeczeń dotkniętych poważnym błędem.
Przyjęta wykładnia art. 102 k.p.c. przemawia za oddaleniem zażalenia
w rozważanej sprawie. Sąd Apelacyjny miał podstawę do zastosowania art. 102
k.p.c. z uwagi na charakter sprawy oraz okoliczność, że obciążenie powódki
obowiązkiem zwrotu kosztów procesu za II instancję stanowiłoby dla niej zbyt duże
obciążenie.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji (art. 39814
w zw. z art.
3941
§ 3 k.p.c.).