IV CSK 468/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-05-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CSK 468/10
POSTANOWIENIE
Dnia 20 stycznia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marek Sychowicz
w sprawie z wniosku J. P.
przy uczestnictwie W. P.
o podział majątku wspólnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 stycznia 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej uczestnika postępowania
od postanowienia Sądu Okręgowego
z dnia 25 marca 2010 r.,
odrzuca skargę kasacyjną;
zasądza od uczestnika postępowania na rzecz
wnioskodawczyni kwotę 1.800 (jeden tysiąc osiemset) złotych
tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Stosownie art. 5191
§ 2 k.p.c. w sprawach o podział majątku wspólnego po
ustaniu wspólności majątkowej miedzy małżonkami skarga kasacyjna od wydanego
przez sąd drugiej instancji postanowienia co do istoty sprawy przysługuje tylko
wówczas, gdy wartość przedmiotu zaskarżenia nie jest niższa niż 150.000 zł.
Wartością przedmiotu zaskarżenia w tych sprawach jest wartość przedmiotu
majątkowego lub prawa a także wysokość spłaty, dopłaty lub innej należności,
których przyznanie (nieprzyznanie) albo zasądzenie (niezasądzenie) kwestionuje
skarżący.
W skardze kasacyjnej wniesionej od postanowienia Sądu Okręgowego z
dnia 25 marca 2010 r. uczestnik postępowania W. P. wskazał wprawdzie, że
zaskarża to orzeczenie w całości i oznaczył wartość przedmiotu zaskarżenia kwotą
162.200 zł, ale nie jest to rzeczywista wartość zaskarżenia. Wartość ta wynika z
wniosku kasacyjnego (art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.) i uzasadnienia skargi kasacyjnej.
Skarżący wniósł o „zmianę zaskarżonego postanowienia” (art. 39816
w zw. z art. 13
§ 2 k.p.c.) przez „dokonanie zamiany mieszkania lokatorskiego na dwa mniejsze,
bądź zasądzenie od wnioskodawczyni na rzecz uczestnika spłaty w kwocie połowy
wartości mieszkania, tj. 92.512 zł”. Zarzucił, że w sprawie wadliwie przyjęto, iż
spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu, którego wartość została ustalona na
185.900,00 zł, jest w znacznej części wynikiem nakładu pochodzącego z majątku
osobistego wnioskodawczyni, co zaważyło na przyznaniu na jej wyłączną własność
tego prawa z zasądzeniem na jego rzecz spłaty w kwocie 5.439,73 zł. W tych
okolicznościach wartością przedmiotu zaskarżenia jest wartość prawa do lokalu,
które w wyniku zamiany dotychczasowego mieszkania na dwa mniejsze chciałby
otrzymać skarżący, a nie ulega wątpliwości, że nie mogła by ona sięgać wartości
150.000 zł, gdy połowa wartości prawa do dotychczasowego lokalu wynosi
niespełna 93.000 zł. Wartością przedmiotu zaskarżenia mogłaby być też kwota
spłaty żądanej przez skarżącego, ale i ona nie sięga kwoty 150.000 zł. Okoliczność,
że ewentualnym wnioskiem skargi kasacyjnej jest uchylenie zaskarżonego
postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w B. do ponownego
3
rozpoznania, nie jest miarodajna dla oznaczenia wartości przedmiotu zaskarżenia.
Wniosek ten nie określa bowiem zakresu zaskarżenia skargą kasacyjną
zaskarżonego nią postanowienia, lecz zmierzał do uzyskania rozstrzygnięcia (art.
39815
§ 1 zd. pierwsze w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.) respektującego zasadę
wzajemnego związku rozstrzygnięć zamieszczonych w postanowieniu działowym.
Skoro wartość przedmiotu zaskarżenia skargą kasacyjną wniesioną przez
uczestnika postępowania jest niższa od wartości, która czyni skargę kasacyjną
dopuszczalną (art. 5191
§ 2 k.p.c.), skargę tę należało odrzucić (art. 3986
§ 2 i 3
w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.).
O kosztach postępowania kasacyjnego Sąd Najwyższy postanowił na
podstawie art. 108 § 1 zd. pierwsze w zw. z art. 13 § 2 i art. 520 § 2 k.p.c. w zw.
z § 13 ust. 4 pkt 2 oraz § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28
września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez
Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U.
Nr 163, poz. 1348 ze zm.).
POSTANOWIENIE
Dnia 20 stycznia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marek Sychowicz
w sprawie z wniosku J. P.
przy uczestnictwie W. P.
o podział majątku wspólnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 stycznia 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej uczestnika postępowania
od postanowienia Sądu Okręgowego
z dnia 25 marca 2010 r.,
odrzuca skargę kasacyjną;
zasądza od uczestnika postępowania na rzecz
wnioskodawczyni kwotę 1.800 (jeden tysiąc osiemset) złotych
tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Stosownie art. 5191
§ 2 k.p.c. w sprawach o podział majątku wspólnego po
ustaniu wspólności majątkowej miedzy małżonkami skarga kasacyjna od wydanego
przez sąd drugiej instancji postanowienia co do istoty sprawy przysługuje tylko
wówczas, gdy wartość przedmiotu zaskarżenia nie jest niższa niż 150.000 zł.
Wartością przedmiotu zaskarżenia w tych sprawach jest wartość przedmiotu
majątkowego lub prawa a także wysokość spłaty, dopłaty lub innej należności,
których przyznanie (nieprzyznanie) albo zasądzenie (niezasądzenie) kwestionuje
skarżący.
W skardze kasacyjnej wniesionej od postanowienia Sądu Okręgowego z
dnia 25 marca 2010 r. uczestnik postępowania W. P. wskazał wprawdzie, że
zaskarża to orzeczenie w całości i oznaczył wartość przedmiotu zaskarżenia kwotą
162.200 zł, ale nie jest to rzeczywista wartość zaskarżenia. Wartość ta wynika z
wniosku kasacyjnego (art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.) i uzasadnienia skargi kasacyjnej.
Skarżący wniósł o „zmianę zaskarżonego postanowienia” (art. 39816
w zw. z art. 13
§ 2 k.p.c.) przez „dokonanie zamiany mieszkania lokatorskiego na dwa mniejsze,
bądź zasądzenie od wnioskodawczyni na rzecz uczestnika spłaty w kwocie połowy
wartości mieszkania, tj. 92.512 zł”. Zarzucił, że w sprawie wadliwie przyjęto, iż
spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu, którego wartość została ustalona na
185.900,00 zł, jest w znacznej części wynikiem nakładu pochodzącego z majątku
osobistego wnioskodawczyni, co zaważyło na przyznaniu na jej wyłączną własność
tego prawa z zasądzeniem na jego rzecz spłaty w kwocie 5.439,73 zł. W tych
okolicznościach wartością przedmiotu zaskarżenia jest wartość prawa do lokalu,
które w wyniku zamiany dotychczasowego mieszkania na dwa mniejsze chciałby
otrzymać skarżący, a nie ulega wątpliwości, że nie mogła by ona sięgać wartości
150.000 zł, gdy połowa wartości prawa do dotychczasowego lokalu wynosi
niespełna 93.000 zł. Wartością przedmiotu zaskarżenia mogłaby być też kwota
spłaty żądanej przez skarżącego, ale i ona nie sięga kwoty 150.000 zł. Okoliczność,
że ewentualnym wnioskiem skargi kasacyjnej jest uchylenie zaskarżonego
postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w B. do ponownego
3
rozpoznania, nie jest miarodajna dla oznaczenia wartości przedmiotu zaskarżenia.
Wniosek ten nie określa bowiem zakresu zaskarżenia skargą kasacyjną
zaskarżonego nią postanowienia, lecz zmierzał do uzyskania rozstrzygnięcia (art.
39815
§ 1 zd. pierwsze w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.) respektującego zasadę
wzajemnego związku rozstrzygnięć zamieszczonych w postanowieniu działowym.
Skoro wartość przedmiotu zaskarżenia skargą kasacyjną wniesioną przez
uczestnika postępowania jest niższa od wartości, która czyni skargę kasacyjną
dopuszczalną (art. 5191
§ 2 k.p.c.), skargę tę należało odrzucić (art. 3986
§ 2 i 3
w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.).
O kosztach postępowania kasacyjnego Sąd Najwyższy postanowił na
podstawie art. 108 § 1 zd. pierwsze w zw. z art. 13 § 2 i art. 520 § 2 k.p.c. w zw.
z § 13 ust. 4 pkt 2 oraz § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28
września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez
Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U.
Nr 163, poz. 1348 ze zm.).