I BU 11/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-10-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I BU 11/10
POSTANOWIENIE
Dnia 4 lutego 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec
w sprawie z odwołania R. K.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
o wysokość emerytury,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 4 lutego 2011 r.,
skargi ubezpieczonego o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 27 maja 2009 r.,
odrzuca skargę.
U z a s a d n i e n i e
Wyrokiem z dnia 27 maja 2009 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację R. K. od
wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 10 grudnia 2008 r. oddalającego odwołanie
wnioskodawcy od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 13 lutego i 23
lipca 2008 r. dotyczących wysokości emerytury.
W skardze z dnia 9 czerwca 2010 r. wnioskodawca wniósł o stwierdzenie
niezgodności powyższego wyroku z prawem, wskazując na naruszenie art. 117 ust.
1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych oraz art. 335 § 1 k.p.c., poprzez nieuszanowanie powagi
rzeczy osądzonej prawomocnym orzeczeniem sądowym.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c. w brzmieniu obowiązującym przed 10 września
2
2010 r., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej instancji kończącego
postępowanie w sprawie, gdy przez jego wydanie stronie została wyrządzona
szkoda, a zmiana lub uchylenie tego orzeczenia w drodze przysługujących stronie
środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Przepis art. 4245
§ 1 k.p.c. określa w
sześciu punktach wymagania, jakim powinna odpowiadać skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Są to: oznaczenie orzeczenia
(pkt 1), przytoczenie podstaw skargi oraz ich uzasadnienia (pkt 2), wskazanie
przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne (pkt 3),
uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody (pkt 4), wykazanie, że wzruszenie
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe (pkt 5)
oraz wniosek o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem (pkt 6). Każde z
tych sześciu wymagań jest indywidualne i niezależne, a zatem każde powinno być
wyraźnie wyodrębnione i wypełnione. Brak choćby jednego z nich powoduje, że
skarga jest dotknięta istotną wadą, nienaprawialną w trybie właściwym dla
usuwania braków formalnych i podlega odrzuceniu a limine.
Oceniana pod kątem dopuszczalności skarga nie spełnia elementów
wymienionych w art. 4245
§ 1 pkt 3, 4 i 5 k.p.c., a więc wskazania przepisu prawa,
z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne, uprawdopodobnienia wyrządzenia
szkody i wykazania, że wzruszenie orzeczenia w drodze innych środków prawnych
nie było i nie jest możliwe.
Z powyższych względów skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia podlegała odrzuceniu, o czym Sąd Najwyższy orzekł na
podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 4 lutego 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec
w sprawie z odwołania R. K.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
o wysokość emerytury,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 4 lutego 2011 r.,
skargi ubezpieczonego o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 27 maja 2009 r.,
odrzuca skargę.
U z a s a d n i e n i e
Wyrokiem z dnia 27 maja 2009 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację R. K. od
wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 10 grudnia 2008 r. oddalającego odwołanie
wnioskodawcy od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 13 lutego i 23
lipca 2008 r. dotyczących wysokości emerytury.
W skardze z dnia 9 czerwca 2010 r. wnioskodawca wniósł o stwierdzenie
niezgodności powyższego wyroku z prawem, wskazując na naruszenie art. 117 ust.
1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych oraz art. 335 § 1 k.p.c., poprzez nieuszanowanie powagi
rzeczy osądzonej prawomocnym orzeczeniem sądowym.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c. w brzmieniu obowiązującym przed 10 września
2
2010 r., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej instancji kończącego
postępowanie w sprawie, gdy przez jego wydanie stronie została wyrządzona
szkoda, a zmiana lub uchylenie tego orzeczenia w drodze przysługujących stronie
środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Przepis art. 4245
§ 1 k.p.c. określa w
sześciu punktach wymagania, jakim powinna odpowiadać skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Są to: oznaczenie orzeczenia
(pkt 1), przytoczenie podstaw skargi oraz ich uzasadnienia (pkt 2), wskazanie
przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne (pkt 3),
uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody (pkt 4), wykazanie, że wzruszenie
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe (pkt 5)
oraz wniosek o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem (pkt 6). Każde z
tych sześciu wymagań jest indywidualne i niezależne, a zatem każde powinno być
wyraźnie wyodrębnione i wypełnione. Brak choćby jednego z nich powoduje, że
skarga jest dotknięta istotną wadą, nienaprawialną w trybie właściwym dla
usuwania braków formalnych i podlega odrzuceniu a limine.
Oceniana pod kątem dopuszczalności skarga nie spełnia elementów
wymienionych w art. 4245
§ 1 pkt 3, 4 i 5 k.p.c., a więc wskazania przepisu prawa,
z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne, uprawdopodobnienia wyrządzenia
szkody i wykazania, że wzruszenie orzeczenia w drodze innych środków prawnych
nie było i nie jest możliwe.
Z powyższych względów skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia podlegała odrzuceniu, o czym Sąd Najwyższy orzekł na
podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.