V CSK 329/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-06-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CSK 329/10
POSTANOWIENIE
Dnia 24 lutego 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marek Sychowicz
w sprawie z wniosku G. R.
przy uczestnictwie T. K. i Gminy W.
o podział majątku wspólnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 24 lutego 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawczyni
od postanowienia Sądu Okręgowego w W.
z dnia 29 października 2009 r.,
odrzuca skargę kasacyjną;
oddala wniosek uczestnika postępowania T. K. o zasądzenie
kosztów postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
W sprawie o podział majątku wspólnego wnioskodawczyni i uczestnika
postępowania T. K. Sąd pierwszej instancji orzekając co do istoty sprawy ustalił,
że w skład majątku wspólnego wchodzi prawo najmu lokalu mieszkalnego
o wartości 47 183,04 zł, które przyznał wnioskodawczyni i zasądził od niej rzecz
uczestnika kwotę 17 434,26 zł z odsetkami, rozłożoną na raty. Wnioskodawczyni
postanowienia tego nie zaskarżyła. Na skutek apelacji uczestnika Sąd Okręgowy w
W. postanowieniem z dnia 29 października 2009 r. zmienił wymienione
postanowienie w ten sposób, że wartość prawa najmu lokalu mieszkalnego określił
na kwotę 157 270 zł i w miejsce kwoty zasądzonej tym postanowieniem zasądził
kwotę 78 635 zł.
Wnioskodawczyni zaskarżyła skargą kasacyjną postanowienie Sądu
Okręgowego w całości. Wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia
i przekazanie sprawy Sądowi drugiej instancji do ponownego rozpoznania.
Jako wartość zaskarżenia podała kwotę 157.270 zł.
Kwota ta nie odpowiada rzeczywistej wartości zaskarżenia. Wartość ta
wynosi kwotę 61 200,74 zł, stanowiącą różnicę pomiędzy kwotą zasądzoną
zaskarżonym postanowieniem (78 635 zł) a zasądzoną postanowieniem Sądu
pierwszej instancji (17 434,26 zł). Wyraża ona bowiem wartość interesu
majątkowego wnioskodawczyni, do ochrony którego zmierza wniesiona przez nią
skarga kasacyjna. Przyjęcie, że wnioskodawczyni ma interes – jak ona twierdzi –
w ustaleniu prawidłowej wartości prawa najmu lokalu mieszkalnego, wartość
przedmiotu zaskarżenia wynosiłaby kwotę 110 086,96 zł, stanowiącą różnicę
pomiędzy wartością prawa najmu ustaloną przez Sąd Okręgowy (157 270 zł),
a ustaloną przez Sąd pierwszej instancji (47 183,04 zł).
W obu wypadkach wartość przedmiotu zaskarżenia nie sięga kwoty
150 000zł. Powoduje to, że skarga kasacyjna wniesiona przez wnioskodawczynię
jest niedopuszczalna (art. 5191
§ 2 k.p.c.).
Wobec powyższego, na podstawie art. 3986
§ 2 i 3 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.,
skarga kasacyjna wnioskodawczyni podlega odrzuceniu.
3
Pismo uczestnika postępowania T. K., w którym wniósł on o zasądzenie
na jego rzecz kosztów postępowania kasacyjnego, wniesione zostało po upływie
terminu do wniesienia odpowiedzi na skargę kasacyjną (art. 3987
§ 1 k.p.c.).
Nie może więc ono zostać potraktowane jako odpowiedź na skargę kasacyjną.
W tej sytuacji uczestnikowi nie przysługuje zwrot kosztów postępowania
kasacyjnego, albowiem koszty te, stosownie do § 13 ust. 4 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie
oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej
udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.), należą się tylko
za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej (odpowiedzi na skargę),
za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej i za udział
w rozprawie przed Sądem Najwyższym. Koszty nie przysługują natomiast za inne
czynności adwokata w postępowaniu kasacyjnym.
POSTANOWIENIE
Dnia 24 lutego 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marek Sychowicz
w sprawie z wniosku G. R.
przy uczestnictwie T. K. i Gminy W.
o podział majątku wspólnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 24 lutego 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawczyni
od postanowienia Sądu Okręgowego w W.
z dnia 29 października 2009 r.,
odrzuca skargę kasacyjną;
oddala wniosek uczestnika postępowania T. K. o zasądzenie
kosztów postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
W sprawie o podział majątku wspólnego wnioskodawczyni i uczestnika
postępowania T. K. Sąd pierwszej instancji orzekając co do istoty sprawy ustalił,
że w skład majątku wspólnego wchodzi prawo najmu lokalu mieszkalnego
o wartości 47 183,04 zł, które przyznał wnioskodawczyni i zasądził od niej rzecz
uczestnika kwotę 17 434,26 zł z odsetkami, rozłożoną na raty. Wnioskodawczyni
postanowienia tego nie zaskarżyła. Na skutek apelacji uczestnika Sąd Okręgowy w
W. postanowieniem z dnia 29 października 2009 r. zmienił wymienione
postanowienie w ten sposób, że wartość prawa najmu lokalu mieszkalnego określił
na kwotę 157 270 zł i w miejsce kwoty zasądzonej tym postanowieniem zasądził
kwotę 78 635 zł.
Wnioskodawczyni zaskarżyła skargą kasacyjną postanowienie Sądu
Okręgowego w całości. Wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia
i przekazanie sprawy Sądowi drugiej instancji do ponownego rozpoznania.
Jako wartość zaskarżenia podała kwotę 157.270 zł.
Kwota ta nie odpowiada rzeczywistej wartości zaskarżenia. Wartość ta
wynosi kwotę 61 200,74 zł, stanowiącą różnicę pomiędzy kwotą zasądzoną
zaskarżonym postanowieniem (78 635 zł) a zasądzoną postanowieniem Sądu
pierwszej instancji (17 434,26 zł). Wyraża ona bowiem wartość interesu
majątkowego wnioskodawczyni, do ochrony którego zmierza wniesiona przez nią
skarga kasacyjna. Przyjęcie, że wnioskodawczyni ma interes – jak ona twierdzi –
w ustaleniu prawidłowej wartości prawa najmu lokalu mieszkalnego, wartość
przedmiotu zaskarżenia wynosiłaby kwotę 110 086,96 zł, stanowiącą różnicę
pomiędzy wartością prawa najmu ustaloną przez Sąd Okręgowy (157 270 zł),
a ustaloną przez Sąd pierwszej instancji (47 183,04 zł).
W obu wypadkach wartość przedmiotu zaskarżenia nie sięga kwoty
150 000zł. Powoduje to, że skarga kasacyjna wniesiona przez wnioskodawczynię
jest niedopuszczalna (art. 5191
§ 2 k.p.c.).
Wobec powyższego, na podstawie art. 3986
§ 2 i 3 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.,
skarga kasacyjna wnioskodawczyni podlega odrzuceniu.
3
Pismo uczestnika postępowania T. K., w którym wniósł on o zasądzenie
na jego rzecz kosztów postępowania kasacyjnego, wniesione zostało po upływie
terminu do wniesienia odpowiedzi na skargę kasacyjną (art. 3987
§ 1 k.p.c.).
Nie może więc ono zostać potraktowane jako odpowiedź na skargę kasacyjną.
W tej sytuacji uczestnikowi nie przysługuje zwrot kosztów postępowania
kasacyjnego, albowiem koszty te, stosownie do § 13 ust. 4 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie
oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej
udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.), należą się tylko
za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej (odpowiedzi na skargę),
za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej i za udział
w rozprawie przed Sądem Najwyższym. Koszty nie przysługują natomiast za inne
czynności adwokata w postępowaniu kasacyjnym.