IV CSK 593/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-06-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II CKN 341/98
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CSK 593/10
POSTANOWIENIE
Dnia 29 marca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie z powództwa P. C.
przeciwko Skarbowi Państwa - Zakładowi Karnemu w C.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 29 marca 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 15 kwietnia 2010 r.,
I. odrzuca skargę;
II. oddala wniosek adw. J. K. o przyznanie kosztów
pomocy prawnej udzielonej powodowi w postępowaniu
kasacyjnym;
III. oddala wniosek Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa
o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Powód P. C. wniósł od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 15 kwietnia 2010 r.
oddalającego jego apelację od wyroku Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 19 listopada
2009 r., którym oddalono powództwo o zapłatę przeciwko Skarbowi Państwa -
Zakładowi Karnemu w C., skargę kasacyjną, zarzucając zaskarżonemu orzeczeniu
naruszenie prawa materialnego - art. 24 i 448 k.c., jak również naruszenie
przepisów prawa procesowego, których nie wskazał. Wnosząc o przyjęcie skargi
do rozpoznania skarżący powołał się na jej oczywistą zasadność, twierdzenia tego
nie uzasadniając.
Zarządzeniem z dnia 5 października 2010 r. pełnomocnik powoda został
wezwany do uzupełnienia braku formalnego skargi przez przedstawienie
uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania w terminie tygodniowym
pod rygorem jej odrzucenia.
W wykonaniu zarządzenia pełnomocnik powoda w piśmie procesowym
z dnia 14 października 2010 r., skierowanym do Sądu Apelacyjnego, przedstawił
argumentację dotyczącą jednego z podniesionych w skardze zarzutów
procesowych, nie odnosząc się przy tym do żadnego konkretnego przepisu, który
miałby zostać naruszony. W piśmie tym pełnomocnik powoda, podsumowując
swoje wywody, podniósł, że Sąd Najwyższy powinien wypowiedzieć się czy
przedstawione w skardze okoliczności mogły „skutkować oddaleniem powództwa”.
Skarga została przedstawiona Sądowi Najwyższemu, który zważył, co
następuje:
Zgodnie z art. 3984
§ 2 k.p.c. skarga kasacyjna obok wniosku o przyjęcie jej
do rozpoznania powinna także zawierać uzasadnienie wniosku. Ponieważ skarga
nie spełniała tego wymagania pełnomocnik powoda został, zgodnie z art. 3986
§ 1
k.p.c., wezwany zarządzeniem Przewodniczącego w Sądzie odwoławczym do
uzupełnienia braku skargi w tym zakresie. Mimo wezwania, pełnomocnik wady tej
jednak nie usunął i nie przedstawił uzasadnienia wniosku. W piśmie złożonym
w wykonaniu zarządzenia nie można doszukać się niczego, co mogłoby zostać
uznane za argumentację prawną dotyczącą przesłanki oczywistej zasadności
3
skargi (art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c.). Pełnomocnik skarżącego w piśmie tym ograniczył
się wyłącznie do odniesienia się do jednego z zarzutów procesowych
sformułowanych w skardze, czyniąc to w sposób właściwy i typowy dla
uzasadnienia jej podstaw. Jedynie na marginesie można dodać, że zarzut ten był
nieskuteczny, zważywszy, że został on sformułowany bez nawiązania do
konkretnego przepisu prawa, który miałby zostać naruszony.
Wobec nieusunięcia w wyznaczonym terminie braku formalnego skargi
podlegała ona odrzuceniu na podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c. Skoro Sąd drugiej
instancji skargi nie odrzucił, uczynił to zgodnie z art. 3986
§ 3 k.p.c. Sąd Najwyższy.
Wniosek pozwanego o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego
zgłoszony w odpowiedzi na skargę ulegał oddaleniu wobec powiązania go
wyłącznie z wnioskiem o odmowę przyjęcia skargi do rozpoznania i sformułowanym
na wypadek jego nieuwzględnienia wnioskiem o oddalenie skargi.
Wniosek pełnomocnika z urzędu o zasądzenie od Skarbu Państwa kosztów
nie opłaconej pomocy prawnej zawarty w skardze podlegał oddaleniu wobec tego,
że sporządzenie skargi kasacyjnej dotkniętej brakiem formalnym, który nie został,
mimo wezwania, usunięty, nie może być uznane za udzielenie takiej pomocy.
Czynności adwokata ustanowionego z urzędu sprzeczne z zasadami
profesjonalizmu nie uzasadniają przyznania mu kosztów nie opłaconej pomocy
prawnej, na co Sąd Najwyższy zwracał wielokrotnie uwagę (por. m.in.
postanowienie SN z 12 lutego 1999 r., II CKN 341/98, OSNC 1999, nr 6, poz. 123).
POSTANOWIENIE
Dnia 29 marca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie z powództwa P. C.
przeciwko Skarbowi Państwa - Zakładowi Karnemu w C.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 29 marca 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 15 kwietnia 2010 r.,
I. odrzuca skargę;
II. oddala wniosek adw. J. K. o przyznanie kosztów
pomocy prawnej udzielonej powodowi w postępowaniu
kasacyjnym;
III. oddala wniosek Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa
o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Powód P. C. wniósł od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 15 kwietnia 2010 r.
oddalającego jego apelację od wyroku Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 19 listopada
2009 r., którym oddalono powództwo o zapłatę przeciwko Skarbowi Państwa -
Zakładowi Karnemu w C., skargę kasacyjną, zarzucając zaskarżonemu orzeczeniu
naruszenie prawa materialnego - art. 24 i 448 k.c., jak również naruszenie
przepisów prawa procesowego, których nie wskazał. Wnosząc o przyjęcie skargi
do rozpoznania skarżący powołał się na jej oczywistą zasadność, twierdzenia tego
nie uzasadniając.
Zarządzeniem z dnia 5 października 2010 r. pełnomocnik powoda został
wezwany do uzupełnienia braku formalnego skargi przez przedstawienie
uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania w terminie tygodniowym
pod rygorem jej odrzucenia.
W wykonaniu zarządzenia pełnomocnik powoda w piśmie procesowym
z dnia 14 października 2010 r., skierowanym do Sądu Apelacyjnego, przedstawił
argumentację dotyczącą jednego z podniesionych w skardze zarzutów
procesowych, nie odnosząc się przy tym do żadnego konkretnego przepisu, który
miałby zostać naruszony. W piśmie tym pełnomocnik powoda, podsumowując
swoje wywody, podniósł, że Sąd Najwyższy powinien wypowiedzieć się czy
przedstawione w skardze okoliczności mogły „skutkować oddaleniem powództwa”.
Skarga została przedstawiona Sądowi Najwyższemu, który zważył, co
następuje:
Zgodnie z art. 3984
§ 2 k.p.c. skarga kasacyjna obok wniosku o przyjęcie jej
do rozpoznania powinna także zawierać uzasadnienie wniosku. Ponieważ skarga
nie spełniała tego wymagania pełnomocnik powoda został, zgodnie z art. 3986
§ 1
k.p.c., wezwany zarządzeniem Przewodniczącego w Sądzie odwoławczym do
uzupełnienia braku skargi w tym zakresie. Mimo wezwania, pełnomocnik wady tej
jednak nie usunął i nie przedstawił uzasadnienia wniosku. W piśmie złożonym
w wykonaniu zarządzenia nie można doszukać się niczego, co mogłoby zostać
uznane za argumentację prawną dotyczącą przesłanki oczywistej zasadności
3
skargi (art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c.). Pełnomocnik skarżącego w piśmie tym ograniczył
się wyłącznie do odniesienia się do jednego z zarzutów procesowych
sformułowanych w skardze, czyniąc to w sposób właściwy i typowy dla
uzasadnienia jej podstaw. Jedynie na marginesie można dodać, że zarzut ten był
nieskuteczny, zważywszy, że został on sformułowany bez nawiązania do
konkretnego przepisu prawa, który miałby zostać naruszony.
Wobec nieusunięcia w wyznaczonym terminie braku formalnego skargi
podlegała ona odrzuceniu na podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c. Skoro Sąd drugiej
instancji skargi nie odrzucił, uczynił to zgodnie z art. 3986
§ 3 k.p.c. Sąd Najwyższy.
Wniosek pozwanego o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego
zgłoszony w odpowiedzi na skargę ulegał oddaleniu wobec powiązania go
wyłącznie z wnioskiem o odmowę przyjęcia skargi do rozpoznania i sformułowanym
na wypadek jego nieuwzględnienia wnioskiem o oddalenie skargi.
Wniosek pełnomocnika z urzędu o zasądzenie od Skarbu Państwa kosztów
nie opłaconej pomocy prawnej zawarty w skardze podlegał oddaleniu wobec tego,
że sporządzenie skargi kasacyjnej dotkniętej brakiem formalnym, który nie został,
mimo wezwania, usunięty, nie może być uznane za udzielenie takiej pomocy.
Czynności adwokata ustanowionego z urzędu sprzeczne z zasadami
profesjonalizmu nie uzasadniają przyznania mu kosztów nie opłaconej pomocy
prawnej, na co Sąd Najwyższy zwracał wielokrotnie uwagę (por. m.in.
postanowienie SN z 12 lutego 1999 r., II CKN 341/98, OSNC 1999, nr 6, poz. 123).