Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 26/11
POSTANOWIENIE
Dnia 20 maja 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski (przewodniczący)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi A. D.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Rejonowego w K.
z dnia 22 kwietnia 2008 r.,
przy uczestnictwie A. S., W. S. i K. S.
w przedmiocie odrzucenia skargi
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 maja 2011 r.,
zażalenia skarżącego na postanowienie Sądu Rejonowego w K.
z dnia 5 stycznia 2011 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie i sprawę przekazuje Sądowi
Rejonowemu w K. do ponownego rozpoznania.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 5 stycznia 2011 r. Sąd Rejonowy w K. odrzucił
skargę A. D. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, a
to z powodu jej nieopłacenia.
W zażaleniu na to postanowienie skarżący zarzucił naruszenie art. 10
ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst
jedn. Dz. U. z 2010 r., Nr 90, poz. 594 ze zm., dalej: „ustawy o kosztach”) przez
nieprawidłowe zastosowanie, i wniósł o uchylenie tego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 10 ustawy o kosztach opłatę należy uiścić przy wniesieniu do
sądu pisma podlegającego opłacie. Wbrew dosłownemu brzmieniu tego przepisu
mówiącemu o obowiązku uiszczenia opłaty "przy wniesieniu do sądu pisma" należy
przyjąć, że opłata została uiszczona należycie także wtedy, kiedy strona dokonała
jej przed wniesieniem pisma do sądu.
Stosownie do art. 41 w zw. z art. 18 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych
opłatę stałą w wysokości 1.000 złotych pobiera się od skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia wydanego w sprawie
o zniesienie współwłasności. Jak wynika z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 31 stycznia 2006 r. w sprawie sposobu uiszczania opłat
sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 27, poz. 199 ze zm.), opłaty sądowe
w sprawach cywilnych uiszcza się w formie bezgotówkowej na rachunek bieżący
dochodów sądu albo w formie wpłaty gotówkowej, bezpośrednio w kasie sądu lub
w formie znaków o odpowiedniej wartości wykonanych według ustalonego wzoru,
zwanych dalej znakami opłaty sądowej.
Żalący zarzucił, że opłatę we wskazanej wysokości uiścił bezpośrednio
w kasie sądu, na co przedstawił kserokopię dowodu wpłaty do kasy Sądu
Rejonowego, w dniu 13 sierpnia 2008 r., kwoty 1.000 zł, do sprawy prowadzonej
pod sygnaturą […](k. 11), tj. sprawy zakończonej orzeczeniem w stosunku do
którego została wniesiona odrzucona skarga.
W świetle powyższego należało przyjąć, że skoro żalący kwotę tysiąca
złotych należną od skargi uiścił przed wniesieniem skargi, to uczynił to w terminie,
chyba że kwotę tę wpłacił w związku z dokonaniem innej czynności procesowej,
bądź kwota ta została mu później zwrócona. Stąd zachodzi potrzeba zbadania tych
3
okoliczności. Natomiast odrzucenie skargi tylko z tego względu, że należna opłata
nie została uiszczona przy wniesieniu skargi, jak to ujął Sąd Rejonowy, trzeba
uznać za nieuzasadnione.
Z tych przyczyn orzeczono, jak w postanowieniu.