Pełny tekst orzeczenia

.Sygn. akt II CZ 3/11
POSTANOWIENIE
Dnia 25 maja 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jan Górowski
SSN Iwona Koper
w sprawie ze skargi W. M.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym
wyrokiem Sądu Apelacyjnego
z dnia 20 grudnia 2007r., wydanym
w sprawie z powództwa J. M. oraz Koła Łowieckiego
"T." z siedzibą w S.
przeciwko W. M.
o ochronę dóbr osobistych i zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 25 maja 2011 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 31 marca 2010 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 31 marca 2010 r. odrzucił skargę
pozwanego W. M. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym
wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 20 grudnia 2007 r.
Zdaniem Sądu Apelacyjnego powołanie przez skarżącego, jako podstawy
wznowienia okoliczności faktycznych w postaci ujawnienia nowych okoliczności
w sprawie, nie wypełnia podstawy określonej w art. 403 § 2 k.p.c., albowiem
pozwany miał obiektywną możliwość zapoznania się z nimi w toku prawomocnie
zakończonego postępowania. Ponadto Sąd wskazał, że w odniesieniu do części jej
podstaw (wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 26 czerwca 2008 r.) skarga
została wniesiona po terminie.
Skarżący w zażaleniu wniósł o zamianę zaskarżonego postanowienia,
zarzucając błędne przyjęcie przez Sąd Apelacyjny, iż nie zachodzą podstawy do
wznowienia postępowania określone w art. 403 § 2 k.p.c., a także błędne przyjęcie,
iż skarga została wniesiona po terminie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stosownie do art. 403 § 2 k.p.c. można żądać wznowienia postępowania
w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków
dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie
mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu. Skargę wnosi się w terminie
trzymiesięcznym liczonym się od dnia, w którym strona dowiedziała się o podstawie
wznowienia (art. 407 § 1 k.p.c.).
Skarżący wskazał, iż wykrył nowe okoliczności uzasadniające wniesienie
skargi „z końcem grudnia 2009 roku" nie precyzując jednak daty dziennej,
co utrudnia ocenę terminowości wniesienia skargi. Słuszna jest jednak ocena Sądu
Apelacyjnego, że termin ten, w odniesieniu do jednej ze wskazanych przez
pozwanego okoliczności, a to wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 26 czerwca
2008 r. nie został zachowany, gdyż winien być liczony od daty uprawomocnienia się
3
tego wyroku, co nastąpiło z dniem 17 lutego 2009 r., kiedy to Sąd Apelacyjny w W.
oddalił apelację skarżącego.
Nowe okoliczności faktyczne lub środki dowodowe, które mogłyby mieć
wpływ na wynik sprawy, to takie fakty, z których strona nie mogła skorzystać
w postępowaniu prawomocnie zakończonym. „Wykrycie", o którym mowa w art.
403 § 2 k.p.c., odnosi się do okoliczności i dowodów w poprzednim postępowaniu
w ogóle nieujawnionych i wówczas nieujawnialnych, bo nieznanych stronie i dla niej
niedostępnych. Nie odnosi się więc do okoliczności i dowodów z materiału
poprzedniego postępowania, a tylko niedostrzeżonych przez stronę
(por. postanowienie SN z 15 maja 1968 r., I Co 1/68, OSNCP 1969 nr 2, poz. 36,
postanowienie SN z 17 stycznia 2001 r., IV CKN 1515/00, niepubl., postanowienie
SN z 19 stycznia 2006 r., IV CZ 143/05, niepubl.). Nie dotyczy również takich
okoliczności, które strona mogła powołać w prawomocnie zakończonym
postępowaniu, mając ku temu obiektywnie istniejącą możliwość.
Powołana przez skarżącego okoliczność w postaci uzyskania wiadomości
o istniejącej stronie internetowej, na której zamieszczane są zdjęcia satelitarne
ziemi, nie stanowi nowej okoliczności w rozumieniu art. 403 § 2 k.p.c. i nie
odpowiada żadnej z określonych w Kodeksie postępowania cywilnego podstaw
wznowienia postępowania, a w szczególności art. 403 § 2 k.p.c. Sąd Apelacyjny
słusznie przyjął, iż okoliczności podniesionej przez skarżącego nie można
zakwalifikować jako takiej, która w prawomocnie zakończonym postępowaniu była
dla strony „nieujawnialna", a więc stanowiła taką okoliczność, o której strona przy
zachowaniu należytej staranności nie mogła się dowiedzieć, nie dysponując tym
samym środkami służącymi jej ujawnieniu.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego ugruntowany jest pogląd,
że niemożność skorzystania w poprzednim postępowaniu z określonych
okoliczności faktycznych lub środków dowodowych nie zachodzi, gdy istniała
obiektywna możliwość powołania ich w tym postępowaniu, a tylko na skutek
opieszałości, zaniedbania, zapomnienia czy błędnej oceny potrzeby ich powołania
strona tego nie uczyniła (por. postanowienie SN z dnia 10 lutego 1999 r., II CKN
4
807/98, i postanowienie SN z dnia 15 maja 1968 r., I CO 1/68, OSNCP 1969, Nr 2,
poz. 36, postanowienie SN z dnia 12 lutego 2004 r., V CZ 158/03, niepubl.).
W tym stanie Sąd Apelacyjny słusznie uznał, że w sprawie nie zachodzi
ustawowa podstawa wznowienia postępowania określona w art. 403 § 2 k.p.c.
i skargę o wznowienie postępowania, jako nieopartą na ustawowej podstawie
wznowienia zasadnie odrzucił.
Mając na uwadze powyższe Sąd Najwyższy oddalił zażalenie na podstawie
art. 39814
w zw. z art. 3941
k.p.c.

II CZ 3/11

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia