Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 45/11
POSTANOWIENIE
Dnia 21 czerwca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa K. N. i Wspólnicy Spółki Jawnej
przeciwko Carrefour Polska Spółce z o.o. w Warszawie
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 czerwca 2011 r.,
zażalenia strony powodowej na postanowienie
Sądu Apelacyjnego
z dnia 28 lutego 2011 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 28 lutego 2011 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną powódki K. N. i Wspólnicy sp. j. w uzasadnieniu wskazując, że Sąd
Apelacyjny oddalił wniosek powódki o zwolnienie od opłaty od skargi kasacyjnej,
doręczył to postanowienie pełnomocnikowi powódki, a wobec nieopłacenia skargi
odrzucił ją. Sąd powołał się art. 112 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych (t. j. Dz. U. z 2010 r., nr 90, poz. 594 z późn. zm.)
przyjmując, że skoro wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych złożony przed
upływem terminu do opłacenia pisma został oddalony, to tygodniowy termin do
opłacenia pisma biegnie od dnia doręczenia stronie reprezentowanej przez
pełnomocnika profesjonalnego odpisu postanowienia oddalającego wniosek (art.
112 ust. 2 u.k.s.c. nie stosuje się).
Powódka zaskarżyła zażaleniem powyższe postanowienie wnosząc o jego
uchylenie w całości i zarzucając zaskarżonemu postanowieniu naruszenie art. 112
§ 2 i 3 u.k.s.c. oraz art. 3986
§ 2 k.p.c. polegające na nieuzasadnionym odrzuceniu
skargi kasacyjnej jako nienależycie opłaconej, wynikającym z wadliwego przyjęcia,
że strona reprezentowana przez radcę prawnego ma obowiązek uiścić opłatę
sądową od skargi kasacyjnej po oddaleniu wniosku o zwolnienie od kosztów
sądowych bez uprzedniego wezwania do uiszczenia tej opłaty, mimo że powinna
być do tego wezwana.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 112 ust. 3 u.k.s.c., jeżeli pismo podlegające opłacie
w wysokości stałej lub stosunkowej obliczonej od wskazanej przez stronę wartości
przedmiotu sporu lub wartości przedmiotu zaskarżenia, zostało wniesione przez
adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego i wniosek o zwolnienie od
kosztów sądowych złożony przed upływem terminu do opłacenia pisma został
oddalony, tygodniowy termin do opłacenia pisma biegnie od dnia doręczenia stronie
postanowienia, a gdy postanowienie zostało wydane na posiedzeniu jawnym – od
dnia jego ogłoszenia. Nie znajduje zastosowania zasada uregulowana w ust. 2
3
powołanego przepisu, w myśl której przewodniczący wzywa stronę do opłacenia
złożonego pisma, na podstawie art. 130 k.p.c., jeżeli wniosek o zwolnienie od
kosztów sądowych zgłoszony przed upływem terminu do opłacenia pisma został
prawomocnie oddalony (postanowienie SN z dnia 13 stycznia 2011 r., sygn. akt
III CZ 70/10, nie publ.). Wniosek powódki o zwolnienie od kosztów sądowych
został prawomocnie oddalony postanowieniem z dnia 27 stycznia 2011 r., którego
odpis został doręczony w dniu 3 lutego 2011 r. pełnomocnikowi powódki będącemu
radcą prawnym, więc strona zobowiązana była uiścić opłatę od skargi kasacyjnej
do dnia 10 lutego 2011 r., czego nie dopełniła. Prowadzi to do wniosku, że Sąd
Apelacyjny zasadnie odrzucił skargę kasacyjną z powodu jej nieopłacenia.
Na marginesie należy wskazać, że powołana przez skarżącą uchwała Sądu
Najwyższego z dnia 15 czerwca 2010 r. (sygn. akt II UZP 4/10, OSNP 2011, nr 3 –
4, poz. 38), zgodnie z którą „nieopłacona skarga kasacyjna złożona przez adwokata
lub radcę prawnego po wejściu w życie ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zmianie
ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U.
Nr 234, poz. 1571) podlega odrzuceniu w razie niewykonania zarządzenia
wzywającego do opłacenia skargi (art. 3986
§ 2 k.p.c. w związku z art. 130 § 1
k.p.c.)” nie ma zastosowania w niniejszej sprawie, gdyż nie dotyczy sytuacji,
w której strona wnosi o zwolnienie od kosztów sądowych w postępowaniu
kasacyjnym.
Wobec powyższego, na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.,
Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
md