Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 35/11
POSTANOWIENIE
Dnia 13 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Norberta T.
przeciwko J. sp. z o.o.
o zapłatę i ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 lipca 2011 r.,
zażalenia powoda na postanowienie o kosztach zawarte
w wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 26 stycznia 2011 r.,
1) oddala zażalenie
2) zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 120
(sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów
postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem zawartym w wyroku z dnia 26 stycznia 2011 r. Sąd
Apelacyjny zasądził od pozwanej J. Spółki z o.o. na rzecz powoda Norberta T.
kwotę 2.700 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego. Za podstawę
prawną tego rozstrzygnięcia Sąd przyjął art. 98 k.p.c. oraz § 6 pkt 6 w zw. z § 12
ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w
sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb
Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego
ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).
Powyższe postanowienie zaskarżył powód. W zażaleniu podniósł, że
w postępowaniu apelacyjnym reprezentowany był przez radcę prawnego K. Z.,
który nie reprezentował go przed Sądem pierwszej instancji, stąd wysokość
należnego wynagrodzenia pełnomocnika powinna odpowiadać 100% stawki
minimalnej, nie zaś 75%. Powód wskazał też, że wypowiedział pełnomocnictwo
udzielone adw. T., który reprezentował go przed Sądem pierwszej instancji. Dlatego
powód wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia o kosztach przez zasądzenie
na jego rzecz od pozwanej tytułem kosztów postępowania apelacyjnego kwoty
3.617 zł, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazania
sprawy do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie kosztów postępowania
zażaleniowego
W odpowiedzi na zażalenie pozwana wniosła o jego oddalenie i zasądzenie
kosztów postępowania zażaleniowego według norm przepisanych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Według art. 98 § 1 i 3 oraz art. 99 k.p.c., stosowanych odpowiednio
w postępowaniu przed Sądem drugiej instancji z mocy art. 391 § 1 k.p.c., do
niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata albo radcę
prawnego, które przeciwnik powinien zwrócić stronie wygrywającej postępowanie
apelacyjne, należy wynagrodzenie i wydatki jednego adwokata albo radcy
prawnego. Natomiast według art. 94 § 1 k.p.c. wypowiedzenie pełnomocnictwa
3
procesowego odnosi skutek prawny w stosunku do sądu z chwilą zawiadomienia go
o tym. W aktach niniejszej sprawy brak jest zawiadomienia Sądu drugiej instancji
o wypowiedzeniu przez żalącego pełnomocnictwa udzielonego adw. T. Należy
zatem przyjąć, że wskutek udzielenia pełnomocnictwa r. pr. K. Z., wnoszący
zażalenie był reprezentowany przed Sądem drugiej instancji przez obu wskazanych
pełnomocników, z których jeden reprezentował go także przed Sądem pierwszej
instancji.
Taki stan sprawy w zakresie reprezentowania strony nie pozostaje
bez wpływu na rozliczenie kosztów postępowania za drugą instancję. Użyte w art.
98 § 3 k.p.c. określenie „reprezentowania strony” odpowiada określeniu
„prowadzenia sprawy przez pełnomocnika” zawartemu zarówno art. art. 98 § 2
k.p.c. jak i w § 13 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28
września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia
przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu
(Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm. nazywane dalej jako: rozporządzenie w sprawie
opłat za czynności adwokackie)”. Przepisy regulujące wynagrodzenie
profesjonalnych pełnomocników, w przypadku gdy kilku z nich w imieniu tej samej
strony prowadzi sprawę, nie uzależniają jego wysokości od tego, który z nich
dokonuje konkretnej czynności procesowej. Jeżeli zatem w drugiej instancji
stronę reprezentuje lub też inaczej jeżeli prowadzi sprawę tej strony kilku
pełnomocników będących radcami prawnymi lub adwokatami a jeden z nich
prowadził wcześniej sprawę w pierwszej instancji, brak jest podstaw do przyznania
stronie zwrotu kosztów poniesionych w drugiej instancji w wysokości 100% stawek
minimalnych określonych w rozporządzeniu w sprawie opłat za czynności
adwokackie lub w odpowiednim rozporządzeniu dotyczącym opłat za czynności
radców prawnych w związku z tym, że tylko ustanowiony dodatkowo
w postępowaniu apelacyjnym adwokat ten lub radca prawny sporządził i podpisał
w imieniu strony pismo procesowe. Dlatego za podstawę wymiaru
wynagrodzenia pełnomocnika powoda w postępowaniu apelacyjnym należało
przyjąć 75% stawki minimalnej określonej § 13 ust. 1 pkt 2 rozporządzeniu
w sprawie opłat za czynności adwokackie. Powołanie przez Sąd drugiej instancji
§ 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września
4
2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez
Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego
ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.), nie miało znaczenia dla
rozstrzygnięcia, skoro oba wskazane przepisy przewidują taką samą podstawę
wymiaru wynagrodzenia pełnomocnika.
Z tych przyczyn, uznając, że zaskarżone postanowienie, mimo błędnego
uzasadnienia odpowiada prawu, na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3
k.p.c., Sąd Najwyższy postanowił jak w sentencji, o kosztach postępowania
zażaleniowego orzekając na podstawie art. 98 § 1 i 3 i art. 99 w zw. z art. 391 § 1,
art. 39821
i 3941
§ 3 k.p.c. oraz § 13 ust. 2 pkt 2 w zw. § 6 pkt 2 wyżej
wymienionego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r.
w sprawie opłat za czynności adwokackie.
md