I PZ 28/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-01-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III PZP 15/02 I PZP 6/10
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I PZ 28/10
POSTANOWIENIE
Dnia 26 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący)
SSN Bogusław Cudowski
SSN Małgorzata Gersdorf (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa M. E.
przeciwko Miejskiemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej w S.
o odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez
wypowiedzenia z winy pracownika,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 26 lipca 2011 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w O.
z dnia 28 czerwca 2010 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 28 czerwca 2010 r., Sąd Okręgowy w O. oddalił apelację
pozwanego Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w sprawie z powództwa M. E.
od wyroku Sądu Rejonowego w S. z 26 marca 2010 r. Sąd Rejonowy w miejsce
żądania przywrócenia do pracy zasądził odszkodowanie.
Sąd Okręgowy przyznał pełnomocnikowi powódki kwotę 60 zł tytułem
wynagrodzenia za prowadzenie sprawy w II instancji. Sąd uznał, powołując się na
uchwałę SN z 7 sierpnia 2002 r., sygn. III PZP 15/02, że w sprawie toczącej się na
2
skutek odwołania od wypowiedzenia należy przyjmować jednolitą podstawę
zasądzenia kosztów zastępstwa procesowego, niezależnie od wyboru żądania.
Rozstrzygnięcie to zaskarżył zażaleniem pełnomocnik powódki, zarzucając
naruszenie § 11 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28
września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia
przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego
ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163 poz. 1349 ze zm.) przez jego
zastosowanie w miejsce § 11 ust. 1 pkt 2 wymienionego rozporządzenia. Podniósł,
że na zasadzie § 4 ust. 2 tego aktu w razie zmiany w toku postępowania wartości
stanowiącej podstawę obliczenia opłat, bierze się pod uwagę wartość zmienioną
poczynając od następnej instancji. Zmiana taka zdaniem pełnomocnika nastąpiła.
Sąd w miejsce orzekania o o przywróceniu do pracy wyrokował w przedmiocie
odszkodowania. Uzasadnia to zastosowanie stawki proporcjonalnej od wartości
przedmiotu sporu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie znajduje uzasadnionych podstaw i wymagało oddalenia.
W uchwale siedmiu sędziów SN z 24 lutego 2011 r., sygn. I PZP 6/10
przyjęto, że podstawę zasądzenia przez sąd opłaty za czynności adwokata z tytułu
zastępstwa w sprawie ze stosunku pracy o odszkodowanie o którym mowa w art.
56 § 1 k.p. w zw. z art. 58 k.p. stanowi stawka minimalna określona w § 12 ust. 1
pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w
sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa
kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz.
1348 ze zm.). Uchwała tak uzyskała moc zasady prawnej. Przepis § 12 tego
rozporządzenia idealnie odpowiada treści § 11 rozporządzenia powołanego w
zażaleniu. Odszkodowanie w przypadku wadliwego rozwiązania stosunku pracy
bez wypowiedzenia stanowi roszczenie alternatywne identycznie jak w przypadku
wadliwego wypowiedzenia. Zachodzi zatem tożsamość obu sytuacji prawnych,
uzasadniająca stosowanie przyjętego w uchwale poglądu także w przypadku
zastępstwa przez radcę prawnego w sprawie na tle wadliwego wypowiedzenia.
3
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 26 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący)
SSN Bogusław Cudowski
SSN Małgorzata Gersdorf (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa M. E.
przeciwko Miejskiemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej w S.
o odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez
wypowiedzenia z winy pracownika,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 26 lipca 2011 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w O.
z dnia 28 czerwca 2010 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 28 czerwca 2010 r., Sąd Okręgowy w O. oddalił apelację
pozwanego Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w sprawie z powództwa M. E.
od wyroku Sądu Rejonowego w S. z 26 marca 2010 r. Sąd Rejonowy w miejsce
żądania przywrócenia do pracy zasądził odszkodowanie.
Sąd Okręgowy przyznał pełnomocnikowi powódki kwotę 60 zł tytułem
wynagrodzenia za prowadzenie sprawy w II instancji. Sąd uznał, powołując się na
uchwałę SN z 7 sierpnia 2002 r., sygn. III PZP 15/02, że w sprawie toczącej się na
2
skutek odwołania od wypowiedzenia należy przyjmować jednolitą podstawę
zasądzenia kosztów zastępstwa procesowego, niezależnie od wyboru żądania.
Rozstrzygnięcie to zaskarżył zażaleniem pełnomocnik powódki, zarzucając
naruszenie § 11 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28
września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia
przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego
ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163 poz. 1349 ze zm.) przez jego
zastosowanie w miejsce § 11 ust. 1 pkt 2 wymienionego rozporządzenia. Podniósł,
że na zasadzie § 4 ust. 2 tego aktu w razie zmiany w toku postępowania wartości
stanowiącej podstawę obliczenia opłat, bierze się pod uwagę wartość zmienioną
poczynając od następnej instancji. Zmiana taka zdaniem pełnomocnika nastąpiła.
Sąd w miejsce orzekania o o przywróceniu do pracy wyrokował w przedmiocie
odszkodowania. Uzasadnia to zastosowanie stawki proporcjonalnej od wartości
przedmiotu sporu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie znajduje uzasadnionych podstaw i wymagało oddalenia.
W uchwale siedmiu sędziów SN z 24 lutego 2011 r., sygn. I PZP 6/10
przyjęto, że podstawę zasądzenia przez sąd opłaty za czynności adwokata z tytułu
zastępstwa w sprawie ze stosunku pracy o odszkodowanie o którym mowa w art.
56 § 1 k.p. w zw. z art. 58 k.p. stanowi stawka minimalna określona w § 12 ust. 1
pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w
sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa
kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz.
1348 ze zm.). Uchwała tak uzyskała moc zasady prawnej. Przepis § 12 tego
rozporządzenia idealnie odpowiada treści § 11 rozporządzenia powołanego w
zażaleniu. Odszkodowanie w przypadku wadliwego rozwiązania stosunku pracy
bez wypowiedzenia stanowi roszczenie alternatywne identycznie jak w przypadku
wadliwego wypowiedzenia. Zachodzi zatem tożsamość obu sytuacji prawnych,
uzasadniająca stosowanie przyjętego w uchwale poglądu także w przypadku
zastępstwa przez radcę prawnego w sprawie na tle wadliwego wypowiedzenia.
3
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.