III CSK 123/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-05-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CSK 123/11
POSTANOWIENIE
Dnia 4 sierpnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa J. Z.
przeciwko Skarbowi Państwa Okręgowemu Inspektoratowi Służby Więziennej
w K., Zakładowi Karnemu w W. i Zakładowi Karnemu w P.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 4 sierpnia 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 13 października 2010 r.,
odrzuca skargę kasacyjną i zasądza od powoda na rzecz
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę 300 zł (trzysta zł)
tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Powód J. Z. wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia
13 października 2010 r., podnosząc jako okoliczności uzasadniające przyjęcie jej
do rozpoznania potrzebę wykładni przepisów budzących poważne wątpliwości, tj.
art. 24 k.c. i art. 448 k.c. „w zakresie odpowiedzialności jednostek organizacyjnych
służb więziennych Skarbu Państwa za naruszenie dóbr osobistych więźniów
spowodowane działaniami Państwa jako imperium – źródło władzy nad
obywatelem.”
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna przysługuje – zgodnie z art. 3982
§ 1 zd. 1 k.p.c. –
w sprawach o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest
wyższa niż pięćdziesiąt tysięcy złotych. W rozpoznawanej sprawie powód J. Z.
dochodził pozwem zapłaty kwoty 100 000 zł, a Sąd pierwszej instancji zasądził na
jego rzecz kwotę 2 000 zł. Apelację od tego wyroku wniosła tylko strona pozwana,
zaskarżając ją w części uwzględniającej powództwo, zatem wyrok Sądu
Okręgowego w części oddalającej powództwo uprawomocnił się. Sąd drugiej
instancji zmienił wyrok w części uwzględniającej powództwo, a więc zasądzającej
na rzecz powoda kwotę 2000 zł., i tylko w tym zakresie strona mogła wnieść skargę
kasacyjną. Biorąc jednak pod uwagę treść art. 3982
§ 1 zd. 1 k.p.c. należy uznać,
że skarga kasacyjna jest niedopuszczalna, gdyż wartość zaskarżenia może
wynieść najwyższej 2000 zł, jest zatem niższa niż kwota określona w wymienionym
przepisie.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 3946
§ 2 k.p.c.).
O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 98
w związku z art. 39821
k.p.c. i art. 391 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 4 sierpnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa J. Z.
przeciwko Skarbowi Państwa Okręgowemu Inspektoratowi Służby Więziennej
w K., Zakładowi Karnemu w W. i Zakładowi Karnemu w P.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 4 sierpnia 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 13 października 2010 r.,
odrzuca skargę kasacyjną i zasądza od powoda na rzecz
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę 300 zł (trzysta zł)
tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Powód J. Z. wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia
13 października 2010 r., podnosząc jako okoliczności uzasadniające przyjęcie jej
do rozpoznania potrzebę wykładni przepisów budzących poważne wątpliwości, tj.
art. 24 k.c. i art. 448 k.c. „w zakresie odpowiedzialności jednostek organizacyjnych
służb więziennych Skarbu Państwa za naruszenie dóbr osobistych więźniów
spowodowane działaniami Państwa jako imperium – źródło władzy nad
obywatelem.”
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna przysługuje – zgodnie z art. 3982
§ 1 zd. 1 k.p.c. –
w sprawach o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest
wyższa niż pięćdziesiąt tysięcy złotych. W rozpoznawanej sprawie powód J. Z.
dochodził pozwem zapłaty kwoty 100 000 zł, a Sąd pierwszej instancji zasądził na
jego rzecz kwotę 2 000 zł. Apelację od tego wyroku wniosła tylko strona pozwana,
zaskarżając ją w części uwzględniającej powództwo, zatem wyrok Sądu
Okręgowego w części oddalającej powództwo uprawomocnił się. Sąd drugiej
instancji zmienił wyrok w części uwzględniającej powództwo, a więc zasądzającej
na rzecz powoda kwotę 2000 zł., i tylko w tym zakresie strona mogła wnieść skargę
kasacyjną. Biorąc jednak pod uwagę treść art. 3982
§ 1 zd. 1 k.p.c. należy uznać,
że skarga kasacyjna jest niedopuszczalna, gdyż wartość zaskarżenia może
wynieść najwyższej 2000 zł, jest zatem niższa niż kwota określona w wymienionym
przepisie.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 3946
§ 2 k.p.c.).
O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 98
w związku z art. 39821
k.p.c. i art. 391 k.p.c.