Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III SW 11/11
POSTANOWIENIE
Dnia 31 sierpnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący)
SSN Teresa Flemming-Kulesza (sprawozdawca)
SSN Józef Iwulski
w sprawie ze skargi Komitetu Wyborczego Wyborców R. D.
na uchwałę Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 24 sierpnia 2011 r., nr [...] w
sprawie odmowy przyjęcia zawiadomienia o utworzeniu Komitetu Wyborczego
Wyborców R. D.,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 31 sierpnia 2011 r.,
oddala skargę.
Uzasadnienie
Państwowa Komisja Wyborcza uchwałą z dnia 24 sierpnia 2011 r.
postanowiła odmówić przyjęcia zawiadomienia o utworzeniu Komitetu Wyborczego
Wyborców R. D. w celu zgłaszania kandydatów na posłów i kandydatów na posłów
i kandydatów na senatorów w wyborach do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do
Senatu Rzeczypospolitej Polskiej zarządzonych na dzień 9 października 2011 r. z
powodu dokonania zawiadomienia po upływie terminu ustawowego. W
uzasadnieniu postanowienia Państwowa Komisja Wyborcza podała, że
zawiadomienie o utworzeniu Komitetu Wyborczego Wyborców R. D. wpłynęło 24
sierpnia 2011 r. Nadeszło przesyłką pocztową nadaną 23 sierpnia 2011 r. Termin
na dokonanie zawiadomienia o utworzeniu komitetu wyborczego wyborców upłynął
2
22 sierpnia 2011 r. (co wynika z art. 204 § 6 Kodeksu wyborczego). Do zgłoszenia
dołączone było potwierdzenie przybycia przedstawiciela Komitetu Wyborczego do
siedziby Państwowej Komisji Wyborczej 22 sierpnia 2011 r. tj. przed upływem
terminu na złożenie zawiadomienia, jednakże zawiadomienie nie zostało wówczas
złożone.
W skardze na to postanowienie R. D. działający jako pełnomocnik Komitetu
Wyborczego Wyborców R. D. zarzucił, że uchwała Państwowej Komisji Wyborczej
została wydana „z rażącym naruszeniem prawa”. Podniósł, ze 22 sierpnia 2011 r. o
godzinie 15.25 osobiście przedłożył urzędnikowi Państwowej Komisji Wyborczej
„oryginał zawiadomienia Komitetu Wyborczego Wyborców R. D. wraz z
oświadczeniem”. Urzędnik „zajmował się komputerem a powinien przyjąć
zawiadomienie wraz z oświadczeniem, sporządzić protokół przyjęcia i ewentualnie
wezwać na piśmie do uzupełnienia braków”.
W odpowiedzi na skargę Państwowa Komisja Wyborcza wniosła o jej
oddalenie.
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje:
Skarga nie jest zasadna.
Skarżący nie podejmuje polemiki z tezą postanowienia Państwowej Komisji
Wyborczej o uchybieniu terminowi na zawiadomienie Komisji o utworzeniu Komitetu
(art. 204 § 6 Kodeksu wyborczego). Twierdzi jedynie, że termin ten został
zachowany dlatego, że z winy urzędnika Komisji zawiadomienie nie zostało złożone
w terminie. Zgodnie z art. 204 § 6 Kodeksu wyborczego pełnomocnik wyborczy
zawiadamia Państwową Komisję Wyborczą o utworzeniu komitetu wyborczego
wyborców „po zebraniu co najmniej 1.000 podpisów obywateli mających prawo
wybierania do Sejmu, popierających utworzenie komitetu”. Do zawiadomienia
dołącza się, między innymi wykaz co najmniej 1.000 obywateli zawierający ich
imiona, nazwiska, adresy zamieszkania oraz numery ewidencyjne PESEL a także
własnoręcznie złożone podpisy (art. 204 § 7 pkt 3 Kodeksu wyborczego). Z
przepisów tych wynika, że zebranie co najmniej 1.000 podpisów musi poprzedzać
czynność zawiadomienia o utworzeniu Komitetu. Niedołączenie wykazu
3
zawierającego wystarczająca liczbę prawidłowo złożonych podpisów nie stanowi
wady zawiadomienia, która może być usunięta. Dokonanie zawiadomienia nie
może nastąpić przed zebraniem odpowiedniej liczby podpisów. Taki pogląd wyraził
Sad Najwyższy w postanowieniu z dnia 19 września 2002 r. (III SW 28/02, OSNP
2003 nr 4, poz. 89). Pogląd ten został wyrażony na tle przepisów ustawy z dnia 16
lipca 1998 r. – Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatu i sejmików
wojewódzkich (Dz.U. Nr 95, poz. 602 ze zm.) Ponieważ przepisy te zawierały
analogiczne normy do obecnie analizowanych, należy go podzielić.
Skarżący nie twierdzi, ze w otwartym terminie na dokonanie zawiadomienia
o utworzeniu Komitetu Wyborczego Wyborców R. D. stawił się w siedzibie
Państwowej Komisji Wyborczej z wykazem co najmniej 1.000 obywateli, których
podpisy zebrał zgodnie z powołanymi przepisami Kodeksu wyborczego. Twierdzi
jedynie, że usiłował złożyć zawiadomienie wraz z oświadczeniem.
Ta okoliczność przesądza o niezasadności skargi, wobec czego podlegała
ona oddaleniu (art. 205 § 2 Kodeksu wyborczego).