Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I PZ 20/10
POSTANOWIENIE
Dnia 20 września 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Hajn (przewodniczący)
SSN Zbigniew Myszka
SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa G. K.
przeciwko Z. J. - Przedsiębiorstwu Produkcyjno-Usługowo-Handlowemu "A.-L."
Stacji Obsługi Samochodów w R.
o odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 20 września 2011 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w G.
z dnia 22 kwietnia 2010 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w G. wyrokiem z
dnia 22 kwietnia 2010 r. oddalił apelację pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego
– Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w R. z dnia 13 stycznia 2010 r., którym
zasądzono od Z. J. prowadzącego Przedsiębiorstwo Produkcyjno – Usługowo –
Handlowe „A. – L.” Stację Obsługi Samochodów w R. na rzecz powoda G. K. kwotę
7.314,54 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o
pracę bez wypowiedzenia oraz zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 60
zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.
2
Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia o kosztach zastępstwa procesowego Sąd
odwoławczy przyjął art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. w związku z § 13 ust. 1 pkt 1 i w związku
z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września
2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb
Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163,
poz. 1348 ze zm.), uznając że „stawki minimalne powinny być takie same w
sprawie o odszkodowanie z tytułu rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia
z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów w tym trybie jak o przywrócenie
do pracy z tego samego tytułu, gdyż odszkodowanie jest roszczeniem
alternatywnym w stosunku do przywrócenia do pracy”. Sąd drugiej instancji powołał
się na uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 7 sierpnia 2002 r., III PZP 15/02, zgodnie
z którą w sprawie toczącej się na skutek odwołania od wypowiedzenia umowy o
pracę należy przyjmować jednakową podstawę do zasądzenia kosztów zastępstwa
prawnego niezależnie od wyboru żądania, w pełni akceptując ten pogląd.
Powód złożył zażalenie na zawarte w wyroku Sądu Okręgowego
postanowienie dotyczące kosztów procesu, zarzucając naruszenie art. 98 § 1 w
związku z art. 98 § 3 k.p.c. przez zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów
zastępstwa procesowego za drugą instancję w kwocie 60 zł, podczas gdy zgodnie z
tymi przepisami oraz § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28
września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez
Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu koszty
zastępstwa procesowego w sprawie powinny wynieść 675 zł.
Żalący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia przez zasądzenie od
pozwanego na rzecz powoda kwoty 675 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa
procesowego w postępowaniu apelacyjnym oraz o zasądzenie kosztów
postępowania zażaleniowego.
W uzasadnieniu zażalenia podniesiono, między innymi, że przedmiotem
sporu w niniejszej sprawie było odszkodowanie za niezgodne z prawem
rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia, a apelacja pozwanego
skierowana została przeciwko całości rozstrzygnięcia Sądu pierwszej instancji
zasądzającego na rzecz powoda kwotę 7.315 zł. Zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 2
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
3
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, stawki minimalne w sprawach z
zakresu prawa pracy o odszkodowanie inne niż wymienione w pkt 4 wynoszą 75%
stawki obliczonej na podstawie § 6 rozporządzenia od wartości odszkodowania
będącego przedmiotem sprawy, tj. przy wartości przedmiotu zaskarżenia od 5.000
zł do 10.000 zł - kwotę 900 zł. W postępowaniu apelacyjnym, w sytuacji gdy powód
w postępowaniu przed Sądem Rejonowym występował bez pełnomocnika, stawka
wynosi zaś 75% stawki minimalnej przewidzianej dla postępowania przed Sądem
pierwszej instancji, tj. w niniejszej sprawie kwotę 675 zł, a nie kwotę 60 zł
zasądzoną przez Sąd Okręgowy.
Przy rozpoznawaniu tego zażalenia Sąd Najwyższy uznał, że w sprawie
występuje zagadnienie prawne, wobec czego postanowieniem z dnia 12
października 2010 r. przedstawił je do rozstrzygnięcia powiększonemu składowi
Sądu Najwyższego jako pytanie o to, czy podstawę zasądzenia przez sąd opłaty za
czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego w sprawie ze stosunku pracy o
odszkodowanie w związku z rozwiązaniem umowy o pracę przez pracodawcę bez
wypowiedzenia stanowi stawka minimalna określona w § 12 ust. 1 pkt 1
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze
zm.), czy stawka minimalna określona w § 12 ust. 1 pkt 2 tego rozporządzenia.
Sąd Najwyższy w składzie siedmiu sędziów podjął w dniu 24 lutego 2011 r.
w sprawie I PZP 6/10 uchwałę, zgodnie z którą podstawę zasądzenia przez sąd
opłaty za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego w sprawie ze stosunku
pracy o odszkodowanie, o którym mowa w art. 56 § 1 w związku z art. 58 k.p.,
stanowi stawka minimalna określona w § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) i postanowił nadać jej
moc zasady prawnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
4
W świetle powyżej przytoczonej uchwały składu siedmiu sędziów Sądu
Najwyższego wiążącej skład rozpoznający zażalenie powoda na postanowienie
Sądu Okręgowego, zażalenie uwzględnione być nie może.
Jak prawidłowo bowiem przyjął Sąd drugiej instancji, w sprawie o
odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez
wypowiedzenia z winy pracownika podstawę zasądzenia opłat za czynności
adwokata stanowi stawka minimalna określona w § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia
Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej z urzędu (tj. 60 zł), a nie stawka określona w § 12 ust. 1 pkt 2
tego rozporządzenia (uzależniona od wartości przedmiotu sprawy), jak podnosi
żalący. Zasądzając na rzecz powoda opłatę w takiej wysokości, Sąd Okręgowy nie
naruszył zatem ani art. 98 k.p.c., ani przepisów wskazanego wyżej rozporządzenia.
Z tych względów Sąd Najwyższy postanowił jak w sentencji (art. 3941
§ 3 w
związku z art. 39814
k.p.c.).