Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 57/11
POSTANOWIENIE
Dnia 26 października 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jan Górowski
SSN Wojciech Katner
w sprawie ze skargi Stanisława K.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego w K. z dnia 24 lutego 2006 r.,
w sprawie z powództwa Spółdzielni Gastronomicznej
przeciwko Stanisławowi K.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 26 października 2011 r.,
zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 11 lipca 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 11 lipca 2011 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
Stanisława K. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego z dnia 24 lutego 2006 r. w sprawie z powództwa Spółdzielni
Gastronomicznej przeciwko Stanisławowi K. o zapłatę. Sąd Apelacyjny stanął na
stanowisku, że w sprawie nie zachodzi ustawowa przesłanka wznowienia
postępowania, albowiem powołany przez skarżącego wyrok, ustalający, iż
właścicielem zabytkowego wyposażenia kawiarni /.../ jest Skarb Państwa a nie
Spółdzielnia Gastronomiczna ma skutek ex nunc, co oznacza, że jest to nowa
okoliczność, która nie istniała w czasie trwania postępowania. Nie zachodziła także
podstawa wznowienia określona w art. 401 pkt 2 k.p.c.
W zażaleniu na to postanowienie Stanisław K. wniósł o jego uchylenie.
Skarżący zarzucił naruszenie art. 403 § 2 w zw. z art. 189 k.p.c., art. 401 pkt 2
w zw. z art. 386 § 6 i 365 k.p.c., a także art. 328 § 2 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o wznowienie postępowania wniesiona przez Stanisława K. została
oparta o podstawy określone w art. 401 pkt 2 k.p.c. i art. 403 § 2 k.p.c.,
Sąd Apelacyjny odrzucając skargę wskazał, że podstawa wznowienia wynikająca
z art. 401 pkt 2 k.p.c. oczywiście nie zachodzi, jako że skarżący brał czynny udział
w postępowaniu. Ta ocena nie została skutecznie podważona w zażaleniu.
Podnoszone w tym zakresie przez skarżącego naruszenie przepisów prawa
materialnego, związane ze stanowiskiem o związaniu Sądów poprzednimi
zapatrywaniami wyrażonymi w prawomocnie zakończonym postępowaniu,
nie może być uznane za przypadek pozbawienia strony możliwości działania na
skutek naruszenia przepisów prawa, w rozumieniu art. 401 pkt 2 k.p.c.
Stosownie do treści art. 403 § 2 k.p.c. można żądać wznowienia
postępowania w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub
środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których
strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu.
Nowe okoliczności faktyczne lub środki dowodowe, które mogłyby mieć
wpływ na wynik sprawy, to takie fakty, z których strona nie mogła skorzystać
3
w postępowaniu prawomocnie zakończonym. Skarżący powołał się na wyrok
ustalający, że Skarb Państwa jest właścicielem zabytkowych przedmiotów, za
korzystanie z których - bezumownie - Stanisław K. zobowiązany był zapłacić na
rzecz Spółdzielni Gastronomicznej kwotę zasądzoną w postępowaniu, którego
dotyczy skarga o wznowienie. Został on wprawdzie wydany po prawomocnym
zakończeniu tej sprawy, ale potwierdza fakt istniejący już w toku tego
postępowania. Wbrew ocenie Sądu Apelacyjnego wyrok ustalający nie wywołuje
skutku ex nunc, ale skutek ex tunc. Wyrok wskazany przez skarżącego potwierdzał,
że Skarbowi Państwa przysługuje prawo własności przedmiotów zabytkowych
znajdujących się w kawiarni /.../, a nie przyznawał mu tego prawa. Oznacza to, że
przywołana przez Stanisława K. w skardze o wznowienie postępowania okoliczność
wyczerpuje dyspozycję art. 403 § 2 k.p.c., a zatem w tej części skarga została
oparta o ustawową podstawę wznowienia.
Nie mniej jednak zaskarżone postanowienie odpowiada prawu.
Zgodnie z art. 408 k.p.c. nie można żądać wznowienia postępowania po upływie
pięciu lat od uprawomocnienia się wyroku, za wyjątkiem wypadku, gdy strona była
pozbawiona możności działania lub nie była należycie reprezentowana.
Jak wskazano wyżej tego rodzaju podstawy wznowienia nie zachodziły. Zaskarżony
wyrok Sądu Apelacyjnego zapadł 24 lutego 2006 r. Skarga o wznowienie
postępowania została wniesiona w dniu 9 czerwca 2011 r. a zatem po upływie
terminu określonego w art. 408 k.p.c. Zachodziła zatem podstawa do jej odrzucenia
na podstawie art. 410 § 1 k.p.c.
Z tych względów zażalenie podlegało oddaleniu, na podstawie art. 3941
§ 3
k.p.c. w zw. z art. 39814
§ 1 k.p.c.
jw