Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CSK 205/11
POSTANOWIENIE
Dnia 8 listopada 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie z powództwa A. N. i R. N.
przeciwko G. K.
o zapłatę
oraz z powództwa G. K.
przeciwko R. N.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 8 listopada 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej G. K.
od wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 16 września 2010 r.,
odrzuca skargę kasacyjną w zakresie oddalającym apelację G.
K. dotyczącą uwzględnienia powództwa A. N. i R. N. wyrokiem
Sądu Rejonowego w z dnia 11 maja 2010 r., a w pozostałej
części odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 11 maja 2010 r., w sprawie z powództwa
A. i R. małżonków N. przeciwko skarżącej o zapłatę kwoty 60.817 zł zasądzona
została kwota 16.901,52 zł, a w pozostałym zakresie powództwo zostało oddalone.
Jednocześnie wyrokiem tym w sprawie z powództwa skarżącej przeciwko R. N. o
zapłatę kwoty 74.696 zł, ewentualnie o nakazanie przywrócenia bliżej określonego
stanu poprzedniego, zasądzona została kwota 15.488,32 zł, a w pozostałym
zakresie to powództwo zostało oddalone. Od wyroku tego apelację wniosła
skarżąca, zaskarżając go w części uwzględniającej powództwo A. i R. małżonków
N. oraz w części oddalającej powództwo skarżącej. Wyrokiem Sądu Okręgowego
z dnia 16 września 2010 r., apelacja skarżącej została oddalona. Skarżąca wyrok
ten zaskarżyła w całości skargą kasacyjną.
Według art. 3982
§ 1 k.p.c. skarga kasacyjna jest niedopuszczalna
w sprawach o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest
niższa niż 50.000 zł. Sprawy z powództwa A. i R. małżonków N. przeciwko
skarżącej oraz z powództwa skarżącej przeciwko R. N. pozostały zaś odrębnymi
sprawami, pomimo łącznego ich rozstrzygnięcia wyrokami Sądów Rejonowego i
Okręgowego. Wobec tego skarga kasacyjna w części zaskarżającej oddalenie
apelacji skarżącej od wyroku Sądu Rejonowego w części uwzględniającej
powództwo A. i R. małżonków N. do kwoty 16.901,52 zł podlegała odrzuceniu jako
niedopuszczalna na podstawie art. 3986
§ 3 w zw. z § 2 k.p.c.
Odnosząc się z kolei do skargi kasacyjnej w zakresie, w jakim zaskarża
oddalenie apelacji skarżącej od wyroku Sądu Rejonowego w części oddalającej jej
powództwo skarżącej, wskazać należy, że zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c.
Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania, jeżeli w sprawie
występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów
prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności
w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna
jest oczywiście uzasadniona. We wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania skarżąca wskazała na: 1) istotne zagadnienie prawne polegające na
ustaleniu, które przepisy Kodeksu cywilnego znajdują zastosowanie w sytuacji,
3
gdy stosunek prawny pomiędzy osobą dokonującą nakładów na rzecz, a jej
właścicielem, nie reguluje sposobu ich rozliczenia oraz czy osobę władającą
nieruchomością za zgodą jej właściciela, który zobowiązał się przenieść
w przyszłości własność nieruchomości na władającego, uznać należy
za posiadacza samoistnego czy też zależnego; 2) potrzebę wykładni art. 226-228
k.c. niejednolicie traktowanych w judykaturze. Natomiast w uzasadnieniu wniosku
skarżąca upatrywała istotnego zagadnienia w odpowiedzi na pytanie w jakich
sytuacjach nie zachodzą podstawy do stosowania wprost lub odpowiednio art. 224-
226 k.c. Jednakże w ocenie Sądu Najwyższego podane przez skarżącą
zagadnienia i potrzeba wykładni nie stanowią wystarczającej podstawy do przyjęcia
skargi kasacyjnej do rozpoznania. Podniesione kwestie skarżąca wiąże ze
stanowiącym podstawę skargi kasacyjnej naruszeniem art. 226, 405 i 229 k.c.,
które z kolei dotyczy wyłącznie roszczenia o zwrot nakładów przysługującego A. i
R. małżonkom N. względem skarżącej. W tym zakresie skarga kasacyjna okazała
się zaś niedopuszczalna. Kwestie te nie mogą jednocześnie przemawiać za
przyjęciem do rozpoznania skargi w pozostałym zakresie, bowiem w skarga nie
zawiera podstaw odnoszących się do roszczenia skarżącej względem R. N.
Z powyższych względów, zważywszy również, że w sprawie nie zachodzi
nieważność postępowania, Sąd Najwyższy, na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c.,
postanowił jak w sentencji.