II CSK 219/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:21-11-2012
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CSK 219/11
POSTANOWIENIE
Dnia 8 listopada 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z powództwa I. G.
przeciwko Skarbowi Państwa - Staroście W.
o ustalenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 listopada 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 15 grudnia 2010 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania
i zasądza od powódki na rzecz Skarbu Państwa - Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa kwotę 2700 (dwa tysiące siedemset)
zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Określone w art. 3984
§ 2 k.p.c. wymaganie uzasadnienia w skardze
kasacyjnej wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania zostaje spełnione, jeśli skarżący
wykaże, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba
wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących
rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub
skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Cel wymagania przewidzianego
w art. 3984
§ 2 k.p.c. może być zatem osiągnięty jedynie przez powołanie
i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze publicznoprawnym, które będą
mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej pod kątem przyjęcia jej do
rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd Najwyższy może oprzeć
rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania.
Pełnomocnik powódki I. G. w skardze kasacyjnej wniesionej od wyroku Sądu
Okręgowego z dnia 15 grudnia 2010 r. wniosek o jej przyjęcie do rozpoznania oparł
na przesłance wskazanej w art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c. Szczegółowa analiza
uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania nie pozwala na
stwierdzenie, że powołana przesłanka została wykazana.
Zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie i nauce prawa poglądem
zagadnienie prawne może uzasadniać przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania,
jeżeli jest zagadnieniem nowym, jeszcze nie rozstrzygniętym, a jego rozstrzygnięcie
przyczyniłoby się do rozpoznania sprawy i rozwoju prawa. Kwestia przedstawiona
w uzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania nie spełnia tych
wymagań, ponieważ jej rozstrzygnięcie nie ma znaczenia dla rozpoznania sprawy.
Zauważyć należy, że w istocie powództwo nie zostało oddalone z tego względu, że
powódka nie wykazała, iż przesłanki, o których mowa w art. 2 ust.1 lit.b Dekretu
PKWN z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej nie zachodziły
w jej przypadku, lecz dlatego, że Sąd uznał, iż w postępowaniu udowodnione
zostało istnienie tych przesłanek.
3
Z przytoczonych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.).
Na wniosek pozwanego zawarty w odpowiedzi na skargę kasacyjną Sąd
Najwyższy orzekł o kosztach postępowania kasacyjnego na podstawie art. 108 § 1
k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 i 3 oraz art. 99 w zw. z art. 39821
w zw. z art. 391 § 1 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 8 listopada 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z powództwa I. G.
przeciwko Skarbowi Państwa - Staroście W.
o ustalenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 listopada 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 15 grudnia 2010 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania
i zasądza od powódki na rzecz Skarbu Państwa - Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa kwotę 2700 (dwa tysiące siedemset)
zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Określone w art. 3984
§ 2 k.p.c. wymaganie uzasadnienia w skardze
kasacyjnej wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania zostaje spełnione, jeśli skarżący
wykaże, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba
wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących
rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub
skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Cel wymagania przewidzianego
w art. 3984
§ 2 k.p.c. może być zatem osiągnięty jedynie przez powołanie
i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze publicznoprawnym, które będą
mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej pod kątem przyjęcia jej do
rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd Najwyższy może oprzeć
rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania.
Pełnomocnik powódki I. G. w skardze kasacyjnej wniesionej od wyroku Sądu
Okręgowego z dnia 15 grudnia 2010 r. wniosek o jej przyjęcie do rozpoznania oparł
na przesłance wskazanej w art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c. Szczegółowa analiza
uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania nie pozwala na
stwierdzenie, że powołana przesłanka została wykazana.
Zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie i nauce prawa poglądem
zagadnienie prawne może uzasadniać przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania,
jeżeli jest zagadnieniem nowym, jeszcze nie rozstrzygniętym, a jego rozstrzygnięcie
przyczyniłoby się do rozpoznania sprawy i rozwoju prawa. Kwestia przedstawiona
w uzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania nie spełnia tych
wymagań, ponieważ jej rozstrzygnięcie nie ma znaczenia dla rozpoznania sprawy.
Zauważyć należy, że w istocie powództwo nie zostało oddalone z tego względu, że
powódka nie wykazała, iż przesłanki, o których mowa w art. 2 ust.1 lit.b Dekretu
PKWN z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej nie zachodziły
w jej przypadku, lecz dlatego, że Sąd uznał, iż w postępowaniu udowodnione
zostało istnienie tych przesłanek.
3
Z przytoczonych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.).
Na wniosek pozwanego zawarty w odpowiedzi na skargę kasacyjną Sąd
Najwyższy orzekł o kosztach postępowania kasacyjnego na podstawie art. 108 § 1
k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 i 3 oraz art. 99 w zw. z art. 39821
w zw. z art. 391 § 1 k.p.c.