V CZ 86/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:19-04-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:VII Cr 433/68
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 86/11
POSTANOWIENIE
Dnia 16 listopada 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Strzelczyk
SSA Roman Dziczek
w sprawie z wniosku Skarbu Państwa - Prezydium Miejskiej Rady Narodowej -
- Wydział Finansowy w C.
przy uczestnictwie A. R.
o wpis do księgi wieczystej Kw nr […],
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 16 listopada 2011 r.,
zażalenia uczestniczki postępowania A. R.
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 21 kwietnia 2011 r.,
1.) odrzuca zażalenie;
2.) zasądza od uczestniczki postępowania A. R. na rzecz
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę 120 zł
(sto dwadzieścia) tytułem kosztów postępowania
zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
A. R. złożyła rewizję od wpisu w księdze wieczystej nr […] Państwowego
Biura Notarialnego w C. z dnia 9 marca 1965 r., na podstawie którego w dziale II
został wpisany Skarb Państwa – w miejsce T. M. – jako właściciel w 2/4
niepodzielnych częściach wskazanej nieruchomości.
Postanowieniem z dnia 21 kwietnia 2011 r. Sąd Okręgowy odrzucił rewizję
jako niedopuszczalną (art. 375 w związku z art. 372 k.p.c. w brzmieniu sprzed 1
lipca 1996 r.).
Sąd ustalił, że A. R. jest właścicielką w ½ części nieruchomości wpisanej do
księgi wieczystej nr […], położonej w C., a właścicielem pozostałego udziału w ½
części jest Skarb Państwa, wpisany w następstwie orzeczenia kary majątkowej
przepadku mienia wobec poprzedniego właściciela T. M.
Sąd Okręgowy stwierdził, że wpis prawa własności Skarbu Państwa był
prawidłowy i nie naruszył praw A. R. ani jej poprzedników prawnych. Nie istniał przy
tym obowiązek powiadomienia współwłaścicieli o wpisie, gdyż wpis o przepadku
mienia dotyczył wyłącznie praw osoby skazanej. Stanowił o tym jednoznacznie
przepis art. 53 ust. 1 obowiązującego wówczas dekretu z dnia 11 października
1946 r. – Prawo o księgach wieczystych (Dz.U. Nr 57, poz. 320 ze zm.). Tym
samym A. R. nie była również uprawniona do złożenia rewizji od wpisu.
Rozpoznając zażalenie A. R., Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stanowisko Sądu Okręgowego jest trafne. Dodać przy tym należy, że
prawidłowość wpisu została instancyjnie potwierdzona przez Sąd Wojewódzki,
który wyrokiem z dnia 21 maja 1968 r. (sygn. akt VII Cr 433/68) oddalił rewizję T.
M.(k. 105-106).
Przede wszystkim jednak istnieją przeszkody procesowe do merytorycznego
rozpoznania zażalenia na postanowienie Sądu Okręgowego jako sądu
rewizyjnego. Ówczesne przepisy Kodeksu postępowania cywilnego nie
przewidywały mianowicie możliwości złożenia zażalenia do Sądu Najwyższego na
3
orzeczenie sądu drugiej instancji. Z tej przyczyny należało odrzucić zażalenie
(art. 372 w związku z art. 375 i 397 § 2 k.p.c. w brzmieniu sprzed 1 lipca 1996 r.)
oraz orzec o kosztach postępowania zażaleniowego (art. 98 i 108 § 1 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 16 listopada 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Strzelczyk
SSA Roman Dziczek
w sprawie z wniosku Skarbu Państwa - Prezydium Miejskiej Rady Narodowej -
- Wydział Finansowy w C.
przy uczestnictwie A. R.
o wpis do księgi wieczystej Kw nr […],
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 16 listopada 2011 r.,
zażalenia uczestniczki postępowania A. R.
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 21 kwietnia 2011 r.,
1.) odrzuca zażalenie;
2.) zasądza od uczestniczki postępowania A. R. na rzecz
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę 120 zł
(sto dwadzieścia) tytułem kosztów postępowania
zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
A. R. złożyła rewizję od wpisu w księdze wieczystej nr […] Państwowego
Biura Notarialnego w C. z dnia 9 marca 1965 r., na podstawie którego w dziale II
został wpisany Skarb Państwa – w miejsce T. M. – jako właściciel w 2/4
niepodzielnych częściach wskazanej nieruchomości.
Postanowieniem z dnia 21 kwietnia 2011 r. Sąd Okręgowy odrzucił rewizję
jako niedopuszczalną (art. 375 w związku z art. 372 k.p.c. w brzmieniu sprzed 1
lipca 1996 r.).
Sąd ustalił, że A. R. jest właścicielką w ½ części nieruchomości wpisanej do
księgi wieczystej nr […], położonej w C., a właścicielem pozostałego udziału w ½
części jest Skarb Państwa, wpisany w następstwie orzeczenia kary majątkowej
przepadku mienia wobec poprzedniego właściciela T. M.
Sąd Okręgowy stwierdził, że wpis prawa własności Skarbu Państwa był
prawidłowy i nie naruszył praw A. R. ani jej poprzedników prawnych. Nie istniał przy
tym obowiązek powiadomienia współwłaścicieli o wpisie, gdyż wpis o przepadku
mienia dotyczył wyłącznie praw osoby skazanej. Stanowił o tym jednoznacznie
przepis art. 53 ust. 1 obowiązującego wówczas dekretu z dnia 11 października
1946 r. – Prawo o księgach wieczystych (Dz.U. Nr 57, poz. 320 ze zm.). Tym
samym A. R. nie była również uprawniona do złożenia rewizji od wpisu.
Rozpoznając zażalenie A. R., Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stanowisko Sądu Okręgowego jest trafne. Dodać przy tym należy, że
prawidłowość wpisu została instancyjnie potwierdzona przez Sąd Wojewódzki,
który wyrokiem z dnia 21 maja 1968 r. (sygn. akt VII Cr 433/68) oddalił rewizję T.
M.(k. 105-106).
Przede wszystkim jednak istnieją przeszkody procesowe do merytorycznego
rozpoznania zażalenia na postanowienie Sądu Okręgowego jako sądu
rewizyjnego. Ówczesne przepisy Kodeksu postępowania cywilnego nie
przewidywały mianowicie możliwości złożenia zażalenia do Sądu Najwyższego na
3
orzeczenie sądu drugiej instancji. Z tej przyczyny należało odrzucić zażalenie
(art. 372 w związku z art. 375 i 397 § 2 k.p.c. w brzmieniu sprzed 1 lipca 1996 r.)
oraz orzec o kosztach postępowania zażaleniowego (art. 98 i 108 § 1 k.p.c.).