IV CNP 66/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:17-04-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 66/11
POSTANOWIENIE
Dnia 22 listopada 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie ze skargi powodów
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w G.
z dnia 17 marca 2009 r., w sprawie z powództwa G. W. i W. W.
przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej S. w G.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 22 listopada 2011 r.,
1. odrzuca skargę.
2. zasądza od G. W. i W. W. na rzecz Spółdzielni
Mieszkaniowej S. kwotę 120 zł (sto dwadzieścia) tytułem
zwrotu kosztów postępowania skargowego.
Uzasadnienie
2
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna odpowiadać ogólnym wymogom pisma procesowego oraz szczególnym
wymogom przewidzianym dla tego środka prawnego w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Art. 4245
§ 1 k.p.c. określa wymogi skargi o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia o charakterze konstrukcyjnym, niezbędne do
uznania wniesionego środka za skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia w rozumieniu art. 4242
§ 1 k.p.c. Niespełnienie przez
skargę któregokolwiek z wymogów określonych w art. 424.5 § 1 k.p.c. skutkuje jej
odrzuceniem przez Sąd Najwyższy (art. 4248
§ 1 k.p.c.). Należy do nich między
i innymi wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
Skarżący G. W. i W. W. w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem
postanowienia Sądu Okręgowego w G. z dnia 17 marca 2009 r. nie spełnili
wymogu określonego w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. W świetle tego przepisu
wymagane jest przedstawienie odpowiedniego wywodu prawnego pozwalającego
uznać, że skarżący wykazał brak możliwości wzruszenia zaskarżonego orzeczenia
przy pomocy dostępnych środków prawnych. Niewystarczające jest samo
stwierdzenie o braku możliwości wzruszenia zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych, nie poparte stosowną argumentacją i przytoczeniem
właściwych przepisów prawa.
Z tego względu skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 4248
§ 1
k.p.c.
md
POSTANOWIENIE
Dnia 22 listopada 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie ze skargi powodów
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w G.
z dnia 17 marca 2009 r., w sprawie z powództwa G. W. i W. W.
przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej S. w G.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 22 listopada 2011 r.,
1. odrzuca skargę.
2. zasądza od G. W. i W. W. na rzecz Spółdzielni
Mieszkaniowej S. kwotę 120 zł (sto dwadzieścia) tytułem
zwrotu kosztów postępowania skargowego.
Uzasadnienie
2
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna odpowiadać ogólnym wymogom pisma procesowego oraz szczególnym
wymogom przewidzianym dla tego środka prawnego w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Art. 4245
§ 1 k.p.c. określa wymogi skargi o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia o charakterze konstrukcyjnym, niezbędne do
uznania wniesionego środka za skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia w rozumieniu art. 4242
§ 1 k.p.c. Niespełnienie przez
skargę któregokolwiek z wymogów określonych w art. 424.5 § 1 k.p.c. skutkuje jej
odrzuceniem przez Sąd Najwyższy (art. 4248
§ 1 k.p.c.). Należy do nich między
i innymi wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
Skarżący G. W. i W. W. w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem
postanowienia Sądu Okręgowego w G. z dnia 17 marca 2009 r. nie spełnili
wymogu określonego w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. W świetle tego przepisu
wymagane jest przedstawienie odpowiedniego wywodu prawnego pozwalającego
uznać, że skarżący wykazał brak możliwości wzruszenia zaskarżonego orzeczenia
przy pomocy dostępnych środków prawnych. Niewystarczające jest samo
stwierdzenie o braku możliwości wzruszenia zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych, nie poparte stosowną argumentacją i przytoczeniem
właściwych przepisów prawa.
Z tego względu skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 4248
§ 1
k.p.c.
md