Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 73/11
POSTANOWIENIE
Dnia 9 grudnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Mirosław Bączyk
SSA Roman Dziczek
w sprawie z powództwa Instytutu Mechaniki sp. z o.o. w M.
przeciwko B. B.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 9 grudnia 2011 r.,
zażalenia pozwanej na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 24 października 2011 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 24 października 2011 r. Sąd Okręgowy odrzucił
skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
wniesioną przez pełnomocnika pozwanej, na podstawie art. 4246
§ 3 k.p.c. w zw.
z art. 871
k.p.c.
Zażaleniem z dnia 9 listopada 2011 r. skarżąca wniosła o uchylenie
postanowienia z dnia 24 października 2011 r. wskazując, iż zostało one wydane
z naruszeniem art. 86 i 871
k.p.c. w zw. z art. 4245
k.p.c. oraz art. 4245
§ 2 k.p.c.
i art. 4248
k.p.c., a także art. 56 i 65 § 1 k.c. Skarżąca wskazała, że Sąd dokonał
niewłaściwej wykładni przedłożonego pełnomocnictwa, co skutkowało odrzuceniem
złożonego środka.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest nieuzasadnione. Postępowanie ze skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia jest postępowaniem
szczególnym, toczącym się przed Sądem Najwyższym, nie mieszczącym się w toku
postępowania instancyjnego, co wynika ze szczególnego charakteru tej skargi jako
środka prawnego. Stosownie do art. 871
§ 1 k.p.c. w postępowaniu przed Sądem
Najwyższym obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych,
przy czym zastępstwo to dotyczy także czynności procesowych związanych
z postępowaniem przed Sądem Najwyższym, podejmowanych przed sądem
niższej instancji. Pełnomocnik zawodowy występujący ze skargą w imieniu
reprezentowanej strony ma przy tym obowiązek wykazania swojego umocowania
do działania w jej imieniu poprzez przedłożenie stosownego pełnomocnictwa.
W niniejszej sprawie pełnomocnik zawodowy został wezwany do złożenia
pełnomocnictwa procesowego, z którego wynikałoby upoważnienie strony do
wniesienia w jej imieniu skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, lecz nie uczynił zadość temu zobowiązaniu. Ze
złożonego przez adwokata M. B. pełnomocnictwa wynika, iż skarżąca upoważniła
go do jej reprezentacji we wszystkich instancjach w sprawie przeciwko Instytutowi
3
Mechaniki Sp. z o.o. w M. (pełnomocnictwo na k. 40). Słusznie zatem stwierdził
Sąd Okręgowy, iż pełnomocnictwo to nie obejmuje upoważnienia do reprezentacji
strony przed Sądem Najwyższym, ani też wniesienia w jej imieniu skargi o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Fakt, że w tym
postępowaniu występują te same podmioty, co w postępowaniu przed sądem
powszechnym, w którym zapadł zaskarżony skargą wyrok, nie oznacza, iż złożone
pełnomocnictwo – mimo jego określenia jako „szczególnego” – spełnia wymogi
przed nim stawiane. Należy bowiem podkreślić, że postępowanie to jest
postępowaniem szczególnym, a zatem pozostaje poza tokiem postępowania
instancyjnego, podczas gdy ze złożonego pełnomocnictwa wyraźnie wynika, iż
obejmuje ono upoważnienie do reprezentacji „we wszystkich instancjach”,
a w konsekwencji dotyczy postępowania przed sądami powszechnymi, a nie
Sądem Najwyższym.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3
k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.

III CZ 73/11

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia