II CZ 126/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-11-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 126/11
POSTANOWIENIE
Dnia 15 grudnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie z powództwa Tamary G. prowadzącej działalność
gospodarczą pod nazwą "Tamara G. – M.G." w L. przeciwko Ingrid D. prowadzącej
działalność gospodarczą pod nazwą
"T. N." w H. - Niemcy
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 15 grudnia 2011 r.,
zażalenia pozwanej
na postanowienie o kosztach zawarte w pkt. III wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 13 maja 2011 r.,
oddala zażalenie i zasądza od pozwanej na rzecz powódki
kwotę 300 (trzysta) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania
zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Sąd Apelacyjny, rozstrzygając w wyroku z dnia 13 maja 2011 r. o kosztach
postępowania apelacyjnego, zasądził od powódki na rzecz pozwanej kwotę 3.905
zł. Uznał przy tym, że nie ma podstaw do zasądzenia tych kosztów w wysokości
dwukrotnej stawki wynagrodzenia radcy prawnego. W ocenie tego Sądu,
przedmiotowa sprawa wymagała dużego nakładu pracy, ale dotyczyło to jedynie
postępowania przed Sądem pierwszej instancji.
Pozwana w zażaleniu na powyższe postanowienie zarzuciła Sądowi
Apelacyjnemu naruszenie art. 109 § 2 k.p.c. w związku z § 12 ust. 1 pkt 2, § 6 pkt
4 i 6 oraz § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września
2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez
Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego
ustanowionego z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1349 ze zm.) w związku z art. 326 § 1
oraz art. 329 k.p.c., przez przyjęcie, że przedmiotowa sprawa w postępowaniu
apelacyjnym nie wymagała dużego nakładu pracy, ani że nie była zawiła
i skomplikowana i w konsekwencji nie spełnione zostały przesłanki uzasadniające
zasądzenie kosztów zastępstwa w stawkach wyższych niż minimalne.
W konkluzji wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia przez
zasądzenie od powódki kwoty 6905 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania
apelacyjnego, ewentualnie uchylenie tego postanowienia i przekazanie sprawy
Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 98 § 3 w związku z art. 99 k.p.c., do niezbędnych kosztów
procesu strony reprezentowanej przez radcę prawnego zalicza się wynagrodzenie,
jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki
jednego radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd
osobistego stawiennictwa strony. Stosownie zaś do art. 109 § 2 zdanie drugie
k.p.c., przy ustalaniu wysokości kosztów poniesionych przez stronę
reprezentowaną przez pełnomocnika będącego radcą prawnym sąd bierze pod
uwagę niezbędny nakład pracy pełnomocnika oraz czynności podjęte przez niego
w sprawie, a także charakter sprawy i wkład pełnomocnika w przyczynienie się do
jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. Stawki opłat za czynności radców prawnych,
o których mowa w art. 98 § 3 k.p.c. określa rozporządzenie Ministra
3
Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców
prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej
udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz.
1349). Według § 2 tego rozporządzenia podstawę zasądzenia opłaty, stanowią
stawki minimalne określone w rozdziałach 3-4, przy czym opłata ta nie może być
wyższa niż sześciokrotna stawka minimalna ani przekraczać wartości przedmiotu
sprawy.
W świetle powyższych unormowań nie ulega wątpliwości, że podstawę
zasądzenia opłaty stanowią stawki minimalne określone w rozporządzeniu; jeżeli
natomiast przemawia za tym niezbędny nakład pracy pełnomocnika, charakter
sprawy oraz jego wkład w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia,
wówczas sąd może zasądzić opłatę wyższą, która nie może jednak przewyższyć
sześciokrotnej stawki minimalnej ani wartości przedmiotu sprawy
(por. postanowienie SN z dnia 21 grudnia 2010 r., III CZ 64/10, niepubl.).
W ocenie Sądu Najwyższego, należy zgodzić się z zapatrywaniem Sądem
drugiej instancji, że w niniejszej sprawie brak było podstaw do zasądzenia opłaty za
czynności radcy prawnego w postępowaniu apelacyjnym w wysokości
przewyższającej stawkę minimalną. Nie przemawiał za tym ani nakład pracy
pełnomocnika strony pozwanej, który nie odbiegał od przeciętnego, ani charakter
sprawy, nie odznaczający się szczególnym stopniem skomplikowania tak pod
względem prawnym jak i faktycznym.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy na podstawie art. 3941
§ 3
w związku z art. 39814
k.p.c. orzekł jak w sentencji. O kosztach orzeczono na
podstawie art. 98 § 1 i art. 108 § 1 k.p.c. w związku z art. 39821
i art. 391 § 1 k.p.c.
i na podstawie § 6 pkt 3) w związku z § 13 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej ustanowionego z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1348 ze zm.).
POSTANOWIENIE
Dnia 15 grudnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie z powództwa Tamary G. prowadzącej działalność
gospodarczą pod nazwą "Tamara G. – M.G." w L. przeciwko Ingrid D. prowadzącej
działalność gospodarczą pod nazwą
"T. N." w H. - Niemcy
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 15 grudnia 2011 r.,
zażalenia pozwanej
na postanowienie o kosztach zawarte w pkt. III wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 13 maja 2011 r.,
oddala zażalenie i zasądza od pozwanej na rzecz powódki
kwotę 300 (trzysta) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania
zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Sąd Apelacyjny, rozstrzygając w wyroku z dnia 13 maja 2011 r. o kosztach
postępowania apelacyjnego, zasądził od powódki na rzecz pozwanej kwotę 3.905
zł. Uznał przy tym, że nie ma podstaw do zasądzenia tych kosztów w wysokości
dwukrotnej stawki wynagrodzenia radcy prawnego. W ocenie tego Sądu,
przedmiotowa sprawa wymagała dużego nakładu pracy, ale dotyczyło to jedynie
postępowania przed Sądem pierwszej instancji.
Pozwana w zażaleniu na powyższe postanowienie zarzuciła Sądowi
Apelacyjnemu naruszenie art. 109 § 2 k.p.c. w związku z § 12 ust. 1 pkt 2, § 6 pkt
4 i 6 oraz § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września
2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez
Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego
ustanowionego z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1349 ze zm.) w związku z art. 326 § 1
oraz art. 329 k.p.c., przez przyjęcie, że przedmiotowa sprawa w postępowaniu
apelacyjnym nie wymagała dużego nakładu pracy, ani że nie była zawiła
i skomplikowana i w konsekwencji nie spełnione zostały przesłanki uzasadniające
zasądzenie kosztów zastępstwa w stawkach wyższych niż minimalne.
W konkluzji wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia przez
zasądzenie od powódki kwoty 6905 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania
apelacyjnego, ewentualnie uchylenie tego postanowienia i przekazanie sprawy
Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 98 § 3 w związku z art. 99 k.p.c., do niezbędnych kosztów
procesu strony reprezentowanej przez radcę prawnego zalicza się wynagrodzenie,
jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki
jednego radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd
osobistego stawiennictwa strony. Stosownie zaś do art. 109 § 2 zdanie drugie
k.p.c., przy ustalaniu wysokości kosztów poniesionych przez stronę
reprezentowaną przez pełnomocnika będącego radcą prawnym sąd bierze pod
uwagę niezbędny nakład pracy pełnomocnika oraz czynności podjęte przez niego
w sprawie, a także charakter sprawy i wkład pełnomocnika w przyczynienie się do
jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. Stawki opłat za czynności radców prawnych,
o których mowa w art. 98 § 3 k.p.c. określa rozporządzenie Ministra
3
Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców
prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej
udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz.
1349). Według § 2 tego rozporządzenia podstawę zasądzenia opłaty, stanowią
stawki minimalne określone w rozdziałach 3-4, przy czym opłata ta nie może być
wyższa niż sześciokrotna stawka minimalna ani przekraczać wartości przedmiotu
sprawy.
W świetle powyższych unormowań nie ulega wątpliwości, że podstawę
zasądzenia opłaty stanowią stawki minimalne określone w rozporządzeniu; jeżeli
natomiast przemawia za tym niezbędny nakład pracy pełnomocnika, charakter
sprawy oraz jego wkład w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia,
wówczas sąd może zasądzić opłatę wyższą, która nie może jednak przewyższyć
sześciokrotnej stawki minimalnej ani wartości przedmiotu sprawy
(por. postanowienie SN z dnia 21 grudnia 2010 r., III CZ 64/10, niepubl.).
W ocenie Sądu Najwyższego, należy zgodzić się z zapatrywaniem Sądem
drugiej instancji, że w niniejszej sprawie brak było podstaw do zasądzenia opłaty za
czynności radcy prawnego w postępowaniu apelacyjnym w wysokości
przewyższającej stawkę minimalną. Nie przemawiał za tym ani nakład pracy
pełnomocnika strony pozwanej, który nie odbiegał od przeciętnego, ani charakter
sprawy, nie odznaczający się szczególnym stopniem skomplikowania tak pod
względem prawnym jak i faktycznym.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy na podstawie art. 3941
§ 3
w związku z art. 39814
k.p.c. orzekł jak w sentencji. O kosztach orzeczono na
podstawie art. 98 § 1 i art. 108 § 1 k.p.c. w związku z art. 39821
i art. 391 § 1 k.p.c.
i na podstawie § 6 pkt 3) w związku z § 13 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej ustanowionego z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1348 ze zm.).