Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II PK 252/11
POSTANOWIENIE
Dnia 2 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Małgorzata Gersdorf
w sprawie z powództwa A. B.
przeciwko Państwowemu Instytutowi Geologicznemu
o odszkodowanie i uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 2 lutego 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 7 kwietnia 2011 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Uzasadnienie
Powód w pozwie skierowanym przeciwko Państwowemu Instytutowi
Geologicznemu wnosił o uznanie za bezskuteczne rozwiązanie umowy o pracę ew.
o przywrócenie do pracy. W pozwie wskazał, że przyczyna wypowiedzenia umowy
o prace była nieprawdziwa, a nadto doszło do naruszenia przepisów o konsultacji
związkowej Pozwany Instytut wnosił o oddalenie powództwa. Pozwany wskazywał,
że przyczyna wypowiedzenia była likwidacja stanowiska pracy.
Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 29 kwietnia 2010 r. oddalił powództwo. W
motywach orzeczenia sąd wyjaśnił, iż ad casum doszło do rzeczywistej likwidacji
stanowiska pracy. Dodatkowo podniósł, że zmiana na stanowisku Dyrektora
Instytutu nie pozostawała bez wpływu na reorganizację i likwidację stanowiska
pracy powoda.
2
Ponadto sąd pierwszej instancji ocenił, iż w sprawie nie naruszono art. 38
k.p. Apelację od tego orzeczenia wniósł powód, domagając się uchylenia wyroku i
zmiany przez uwzględnienie w całości.
Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 7 kwietnia 2011 r., apelacje oddalił,
wskazując, że ustalony przez Sąd Rejonowy stan faktyczny sprawy zasługuje na
aprobatę bowiem znajduje pełne potwierdzenie. W ocenie Sądu Okręgowego w W.
Sąd pierwszej instancji prawidłowo przyjął, iż przyczyna rozwiązania z powodem
stosunku pracy merytorycznie zasadna. Dodatkowo ustosunkował się do zarzutu
naruszenia art. 10 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach
wskazując, iż do takiego naruszenia nie doszło. Także pracodawca prawidłowo
typował powoda do zwolnienia z pracy.
Skargę kasacyjną od orzeczenia Sadu Okręgowego wniósł powód,
zarzucając mu naruszenie prawa materialnego i procesowego i wnosząc o
uchylenie zaskarżonego wyroku w całości. Jako podstawę przyjęcia skargi do
rozpoznania powód przedstawił pytanie czy wypowiedzenie umowy może być
uzasadnione w sytuacji gdy przyczyna wypowiedzenia – likwidacja stanowiska
pracy jest co prawda prawdziwa ale motywem jej dokonania był wyłącznie zamiar
pozbycia się pracownika zajmującego to stanowisko i przyczyna ta była wywołana
względami osobistymi lub politycznymi. Czy w takich okolicznościach sąd pracy
powinien badać motywy jakimi kierował się pracodawca likwidując to stanowisko.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Nie ma podstaw do przyjęcia skargi do rozpoznania.
1. Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy przyjmuje skargę
kasacyjną do rozpoznania, jeżeli:
1) w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne,
2) istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących
poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w
orzecznictwie sądów,
3) zachodzi nieważność postępowania lub
4) skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
3
W rozpoznawanej sprawie żadna z tych okoliczności nie zachodzi. Skarżący
przedstawia jedynie swoją ocenę wyroku i stanu faktycznego sprawy, zmierza też
do ustalenia okoliczności faktycznych na nowo. Zmierza do wykazania, że
likwidacja stanowiska była fikcyjna w tym sensie, że niepotrzebna i zmierzająca
jedynie do pozbycia się pracownika z pracy. Przy czym przedstawione pytanie do
rozstrzygnięcia przez Sąd Najwyższy nie zawiera żadnego problemu ogólnej
natury, który wymagałby ponownego rozważenia w szerszym kontekście. W
gruncie rzeczy odpowiedź na pytanie ma rozstrzygnąć o roszczeniu powoda.
Rozstrzygnięcie sprawy natomiast zostało już dokonane w świetle ustalonego stanu
faktycznego. Rozstrzygnięcie jest trafne. Jak wykazało postępowanie dowodowe
wypowiedzenie było uzasadnione likwidacją stanowiska pracy, która była realna.
Natomiast sąd nie bada, czy trafna merytorycznie, od strony biznesowej. Zgodnie z
wyrokiem SN z 5 września 2001 r., sygn. 613/00, OSNP 2003/15/351nie jest co
prawda wystarczająca sama likwidacja stanowiska, gdyż wymagane jest także
zbadanie związku przyczynowego miedzy likwidacją a dokonanym
wypowiedzeniem. Problem ten także w sprawie był analizowany, skoro oceniano,
czy dobór pracowników do zwolnienia był trafny. Ponadto trzeba przyjąć, że
wykazanie związku przyczynowego miedzy likwidacją a wypowiedzeniem umowy
jest dokonane wówczas, gdy pracownik był zatrudniony na likwidowanym
stanowisku pracy. Likwidacja stanowiska pracy pracownika wywołuje bowiem
prawno-materialny skutek w postaci niecelowości dalszego zatrudniania powoda.
Innymi słowy likwidacja stanowiska pracy jako przyczyna uzasadniająca
wypowiedzenie umowy zawartej na czas nieokreślony stanowi przesłankę
zasadności rozwiązania z pracownikiem tej umowy o pracę.
Mając na uwadze powyższe Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na
zasadzie art. 3989
§ 1 k.p.c.