II PZ 44/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-04-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II PZ 44/11
POSTANOWIENIE
Dnia 2 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Małgorzata Gersdorf
SSA Maciej Piankowski
w sprawie z powództwa H. P.
przeciwko Z. S.
o odszkodowanie, ekwiwalent za urlop,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 2 lutego 2012 r.,
zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Okręgowego - Sądu Pracy w P.
z dnia 14 września 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 14 września 2011 r. Sąd Okręgowy - Sąd Pracy w P.
odrzucił skargę kasacyjną pozwanego Z. S. od wyroku tego Sądu z dnia 13 maja
2011 r., w sprawie z powództwa H. P. o odszkodowanie i ekwiwalent za urlop,
wskazując w uzasadnieniu, iż w przedmiotowej sprawie skarga kasacyjna jest
przedmiotowo niedopuszczalna. Zgodnie z art. 3982
§ 1 k.p.c. w sprawach z
zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, poza sprawami o przyznanie i
wstrzymanie emerytury lub renty oraz o objęcie obowiązkiem ubezpieczenia
społecznego, w sprawach o prawa majątkowe, skarga kasacyjna jest
niedopuszczalna jeżeli wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż 10.000 zł.
Pełnomocnik wnioskodawcy w skardze kasacyjnej określił wartość przedmiotu
2
zaskarżenia na kwotę 14.271 zł, jednak w ocenie Sądu wartość ta została
wskazana nieprawidłowo, gdyż pozwany zaskarżył wyrok Sądu Okręgowego w
części, w której Sąd ten zmienił wyrok Sądu Rejonowego i zasądził od pozwanego
na rzecz powoda kwotę 7.278 zł tytułem odszkodowania oraz ekwiwalentu
pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy. Wyrok Sądu Rejonowego w
części ustalającej istnienie stosunku pracy miedzy stronami, nie został zaskarżony i
jest prawomocny.
W zażaleniu od powyższego postanowienia pełnomocnik pozwanego,
powołując się na naruszenie art. 3986
§ 2, art. 3982
§ 1, art. 368 § 2 zdanie 2, art.
39821
, art. 231
, art. 19, art. 21 k.p.c., wniósł o uchylenie zaskarżonego
postanowienia. W jego ocenie wartość przedmiotu zaskarżenia została obliczona
właściwie, gdyż uwzględnia zsumowanie wartości wszystkich roszczeń jakie zostały
ujęte w zaskarżonym wyroku Sądu drugiej instancji – zarówno dotyczących,
ustalenia że strony były wiązane umową o pracę, jak też odszkodowania oraz
ekwiwalentu za niewykorzystany urlop.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
W sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych skarga
kasacyjna przysługuje niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia jedynie w
sprawach o przyznanie i o wstrzymanie emerytury lub renty oraz o objęcie
obowiązkiem ubezpieczenia społecznego, natomiast w pozostałych sprawach o
prawa majątkowe z tego zakresu skarga kasacyjna jest niedopuszczalna jeżeli
wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż dziesięć tysięcy złotych (art. 3982
k.p.c.). Sąd Najwyższy niejednokrotnie już wyjaśniał, że wartością przedmiotu
zaskarżenia jest wartość bądź całego przedmiotu sporu, bądź jego części -
stosownie do tego, czego dotyczy skarga kasacyjna. O dopuszczalności skargi
kasacyjnej decyduje nie wartość przedmiotu sporu lub wartość przedmiotu, o
którym rozstrzygał Sąd drugiej instancji, lecz wartość przedmiotu zaskarżenia
kasacyjnego (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 2011 r., II UZ
43/10, niepublikowane). Jeżeli skarga kasacyjna nie obejmuje całości roszczeń, to
3
wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa od wartości przedmiotu sporu (art. 22,
art. 3986
§ 2 oraz art. 3982
§ 1 k.p.c.). W ocenianej sprawie, Sąd Okręgowy w P.,
po rozpoznaniu apelacji powoda, obejmującej jedynie pkt 3 i 4 wyroku Sądu
pierwszej instancji (oddalający powództwo co do odszkodowania i ekwiwalentu za
niewykorzystany urlop wypoczynkowy oraz orzekający o kosztach procesu), zmienił
wyrok w tej części, zasądzając na rzecz powoda kwotę 7278 zł i orzekł o kosztach
procesu. Tak więc przedmiotem skargi kasacyjnej mogło być – wbrew stanowisku
zażalenia - tylko to rozstrzygnięcie.
Gdy więc zarzuty zażalenia okazały się oczywiście nieuzasadnione, należało
orzec jak w postanowieniu, zgodnie z art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 2 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Małgorzata Gersdorf
SSA Maciej Piankowski
w sprawie z powództwa H. P.
przeciwko Z. S.
o odszkodowanie, ekwiwalent za urlop,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 2 lutego 2012 r.,
zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Okręgowego - Sądu Pracy w P.
z dnia 14 września 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 14 września 2011 r. Sąd Okręgowy - Sąd Pracy w P.
odrzucił skargę kasacyjną pozwanego Z. S. od wyroku tego Sądu z dnia 13 maja
2011 r., w sprawie z powództwa H. P. o odszkodowanie i ekwiwalent za urlop,
wskazując w uzasadnieniu, iż w przedmiotowej sprawie skarga kasacyjna jest
przedmiotowo niedopuszczalna. Zgodnie z art. 3982
§ 1 k.p.c. w sprawach z
zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, poza sprawami o przyznanie i
wstrzymanie emerytury lub renty oraz o objęcie obowiązkiem ubezpieczenia
społecznego, w sprawach o prawa majątkowe, skarga kasacyjna jest
niedopuszczalna jeżeli wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż 10.000 zł.
Pełnomocnik wnioskodawcy w skardze kasacyjnej określił wartość przedmiotu
2
zaskarżenia na kwotę 14.271 zł, jednak w ocenie Sądu wartość ta została
wskazana nieprawidłowo, gdyż pozwany zaskarżył wyrok Sądu Okręgowego w
części, w której Sąd ten zmienił wyrok Sądu Rejonowego i zasądził od pozwanego
na rzecz powoda kwotę 7.278 zł tytułem odszkodowania oraz ekwiwalentu
pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy. Wyrok Sądu Rejonowego w
części ustalającej istnienie stosunku pracy miedzy stronami, nie został zaskarżony i
jest prawomocny.
W zażaleniu od powyższego postanowienia pełnomocnik pozwanego,
powołując się na naruszenie art. 3986
§ 2, art. 3982
§ 1, art. 368 § 2 zdanie 2, art.
39821
, art. 231
, art. 19, art. 21 k.p.c., wniósł o uchylenie zaskarżonego
postanowienia. W jego ocenie wartość przedmiotu zaskarżenia została obliczona
właściwie, gdyż uwzględnia zsumowanie wartości wszystkich roszczeń jakie zostały
ujęte w zaskarżonym wyroku Sądu drugiej instancji – zarówno dotyczących,
ustalenia że strony były wiązane umową o pracę, jak też odszkodowania oraz
ekwiwalentu za niewykorzystany urlop.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
W sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych skarga
kasacyjna przysługuje niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia jedynie w
sprawach o przyznanie i o wstrzymanie emerytury lub renty oraz o objęcie
obowiązkiem ubezpieczenia społecznego, natomiast w pozostałych sprawach o
prawa majątkowe z tego zakresu skarga kasacyjna jest niedopuszczalna jeżeli
wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż dziesięć tysięcy złotych (art. 3982
k.p.c.). Sąd Najwyższy niejednokrotnie już wyjaśniał, że wartością przedmiotu
zaskarżenia jest wartość bądź całego przedmiotu sporu, bądź jego części -
stosownie do tego, czego dotyczy skarga kasacyjna. O dopuszczalności skargi
kasacyjnej decyduje nie wartość przedmiotu sporu lub wartość przedmiotu, o
którym rozstrzygał Sąd drugiej instancji, lecz wartość przedmiotu zaskarżenia
kasacyjnego (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 2011 r., II UZ
43/10, niepublikowane). Jeżeli skarga kasacyjna nie obejmuje całości roszczeń, to
3
wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa od wartości przedmiotu sporu (art. 22,
art. 3986
§ 2 oraz art. 3982
§ 1 k.p.c.). W ocenianej sprawie, Sąd Okręgowy w P.,
po rozpoznaniu apelacji powoda, obejmującej jedynie pkt 3 i 4 wyroku Sądu
pierwszej instancji (oddalający powództwo co do odszkodowania i ekwiwalentu za
niewykorzystany urlop wypoczynkowy oraz orzekający o kosztach procesu), zmienił
wyrok w tej części, zasądzając na rzecz powoda kwotę 7278 zł i orzekł o kosztach
procesu. Tak więc przedmiotem skargi kasacyjnej mogło być – wbrew stanowisku
zażalenia - tylko to rozstrzygnięcie.
Gdy więc zarzuty zażalenia okazały się oczywiście nieuzasadnione, należało
orzec jak w postanowieniu, zgodnie z art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.