Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 6/12
POSTANOWIENIE
Dnia 16 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący)
SSN Iwona Koper (sprawozdawca)
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z powództwa K. H.
przeciwko Polskiemu Związkowi Działkowców
o wydanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 16 lutego 2012 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 5 października 2011 r.,
oddala zażalenie i zasądza od strony pozwanej na rzecz
powoda kwotę 120 zł (sto dwadzieścia) tytułem kosztów
postępowania zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 5 października 2011 r. Sąd Okręgowy na skutek
skargi kasacyjnej pozwanego od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 14 lipca 2010 r.
w sprawie o wydanie nieruchomości orzekł o wynagrodzeniu biegłego sądowego,
ustalił wartość przedmiotu zaskarżenia na kwotę 1194 zł oraz odrzucił skargę
kasacyjną.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd Okręgowy wskazał, że ustalona
na podstawie opinii biegłego sądowego wartość przedmiotu zaskarżenia
kasacyjnego czyni wniesioną przez pozwanego skargę kasacyjną niedopuszczalną
na podstawie art. 3982
§ 1 k.p.c. ze skutkiem w postaci jej odrzucenia zgodnie z art.
3986
§ 3 k.p.c.
Pozwany Polski Związek Działkowców w W. zaskarżył postanowienie w
zakresie obejmującym ustalenie wartości przedmiotu zaskarżenia oraz odrzucenia
skargi kasacyjnej, zarzucając naruszenie art. 19 § 1, art. 25 § 1 i art. 26 k.p.c. przez
dokonanie z urzędu sprawdzenia wartości przedmiotu zaskarżenia przed sądem
drugiej instancji po wniesieniu skargi kasacyjnej i przesłaniu stronie pozwanej
odpowiedzi na skargę.
Wniósł o uchylenie postanowienia w zaskarżonym zakresie, ewentualnie
zniesienie postępowania nim objętego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sąd Rejonowy nie badał podanej w apelacji wartości przedmiotu
zaskarżenia, co nie eliminuje możliwości weryfikacji prawidłowości wartości
przedmiotu zaskarżenia podanej w skardze kasacyjnej. Na podstawie art. art. 39821
k.p.c. w postępowaniu kasacyjnym ma zastosowanie art. 368 § 2 k.p.c.,
przewidujący odpowiednie stosowanie w nim art. 19-24 i 25 § 1 k.p.c. Sąd drugiej
instancji, a także Sąd Najwyższy uprawniony więc jest do sprawdzenia wartość
przedmiotu zaskarżenia podanej w skardze kasacyjnej, która jeśli określona została
z naruszeniem tych przepisów, nie jest wiążąca. Badanie wartości przedmiotu
zaskarżenia podanej w skardze kasacyjnej ma na celu sprawdzenie, czy skarga
3
kasacyjna jest dopuszczalna ze względu na wartość zaskarżenia wymaganą w art.
3982
§ 1 k.p.c i nie może być utożsamiane ze sprawdzeniem wartości przedmiotu
sporu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 kwietnia 1997 r., III CKN
71/97, nie publ. oraz z dnia 15 stycznia 1998 r., I CZ 19/97, nie publ.). W tym stanie
rzeczy Sąd Rejonowy uprawniony był do dokonania sprawdzenia wartości
zaskarżenia kasacyjnego określonej w skardze pozwanego, a skoro nie sięgała ona
minimalnego progu zaskarżenia kasacyjnego określonego w art. 3982
§ 1 k.p.c
zasadnie orzekł o odrzuceniu skargi kasacyjnej.
Kierując się powyższym Sad Najwyższy oddalił zażalenie na podstawie art.
39814
k.p.c. w zw. art. 3941
§ 3 k.p.c. oraz orzekł o kosztach postępowania
stosownie do art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c., art. 39821
k.p.c. i art.
3941
§ 3 k.p.c.

III CZ 6/12

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia