II CNP 74/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CNP 74/11
POSTANOWIENIE
Dnia 20 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 20 lutego 2012 r.,
skargi Spółdzielni Mieszkaniowej „D.” w P.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego
z dnia 27 listopada 2009 r.,
wydanego w sprawie z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej „D.” w P.
przeciwko Miastu P.
o zapłatę,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
W związku ze skargą powódki Spółdzielni Mieszkaniowej „D." w P. o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego z
dnia 27 listopada 2009 r. należy zważyć, co następuje.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać: oznaczenie wyroku, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem,
czy jest on zaskarżony w całości lub w części, przytoczenie jej podstaw oraz ich
uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest
niezgodny, uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie wyroku, którego skarga dotyczy, wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego
wyroku w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe, a ponadto –
gdy skargę wniesiono stosując art. 4241
§ 2 k.p.c. – że występuje wyjątkowy
wypadek uzasadniający wniesienie skargi, wniosek o stwierdzenie niezgodności
wyroku z prawem.
Skarga nie spełnia wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Skarżąca wprawdzie powołała ten przepis, jednak z zamieszczonego wywodu
wynika, że wskazała jedynie podstawy skargi, powołując się na naruszenie
przytoczonych przepisów przez rażąco wadliwą wykładnię i oczywiście niewłaściwe
zastosowanie. W istocie zatem wskazała podstawy skargi, spełniając wymóg
określony w art. 4245
§ 1 pkt 2 k.p.c. Nie wskazała natomiast przepisów, z którymi
wyrok jest niezgodny, nie spełniając tym samym wymogu konstrukcyjnego skargi,
określonego w pkt 3 przytoczonego przepisu. Wymogi określone w art. 4245
§ 1
pkt 2 i 3 k.p.c. są odrębne. Jest tak dlatego, że nie wszystkie uchybienia wytykane
w ramach podstaw skargi powodują niezgodność wyroku z prawem, a przepisy
wskazane jako naruszone w podstawach skargi nie zawsze są tożsame z tymi,
z którymi wyrok jest niezgodny. Brak zamieszczenia w skardze któregokolwiek z jej
wymogów konstrukcyjnych oznacza, że wniesiony środek nie jest w istocie skargą o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku i jako
niedopuszczalny podlega odrzuceniu.
Wobec powyższego Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art.
4248
§ 1 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 20 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 20 lutego 2012 r.,
skargi Spółdzielni Mieszkaniowej „D.” w P.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego
z dnia 27 listopada 2009 r.,
wydanego w sprawie z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej „D.” w P.
przeciwko Miastu P.
o zapłatę,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
W związku ze skargą powódki Spółdzielni Mieszkaniowej „D." w P. o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego z
dnia 27 listopada 2009 r. należy zważyć, co następuje.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać: oznaczenie wyroku, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem,
czy jest on zaskarżony w całości lub w części, przytoczenie jej podstaw oraz ich
uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest
niezgodny, uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie wyroku, którego skarga dotyczy, wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego
wyroku w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe, a ponadto –
gdy skargę wniesiono stosując art. 4241
§ 2 k.p.c. – że występuje wyjątkowy
wypadek uzasadniający wniesienie skargi, wniosek o stwierdzenie niezgodności
wyroku z prawem.
Skarga nie spełnia wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Skarżąca wprawdzie powołała ten przepis, jednak z zamieszczonego wywodu
wynika, że wskazała jedynie podstawy skargi, powołując się na naruszenie
przytoczonych przepisów przez rażąco wadliwą wykładnię i oczywiście niewłaściwe
zastosowanie. W istocie zatem wskazała podstawy skargi, spełniając wymóg
określony w art. 4245
§ 1 pkt 2 k.p.c. Nie wskazała natomiast przepisów, z którymi
wyrok jest niezgodny, nie spełniając tym samym wymogu konstrukcyjnego skargi,
określonego w pkt 3 przytoczonego przepisu. Wymogi określone w art. 4245
§ 1
pkt 2 i 3 k.p.c. są odrębne. Jest tak dlatego, że nie wszystkie uchybienia wytykane
w ramach podstaw skargi powodują niezgodność wyroku z prawem, a przepisy
wskazane jako naruszone w podstawach skargi nie zawsze są tożsame z tymi,
z którymi wyrok jest niezgodny. Brak zamieszczenia w skardze któregokolwiek z jej
wymogów konstrukcyjnych oznacza, że wniesiony środek nie jest w istocie skargą o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku i jako
niedopuszczalny podlega odrzuceniu.
Wobec powyższego Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art.
4248
§ 1 k.p.c.