V CZ 143/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II CKN 807/98 III CKN 458/99
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 143/11
POSTANOWIENIE
Dnia 23 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący,
sprawozdawca)
SSN Jan Górowski
SSN Anna Kozłowska
w sprawie ze skargi B. K. i R. K.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem
Sądu Okręgowego
z dnia 17 września 2009 r., w sprawie z wniosku G. G.
przy uczestnictwie I. G., B. G., B. K. i R. K.
o zniesienie współwłasności nieruchomości,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 23 lutego 2012 r.,
zażalenia B. K. i R. K. na postanowienie Sądu
Okręgowego
z dnia 28 lipca 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 28 lipca 2011 r. odrzucił skargę B. K. i
R. K. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem
Sądu Okręgowego z dnia 17 września 2009 r. oraz zasądził od skarżących na rzecz
G. G. 3 600 zł tytułem kosztów postępowania. Podkreślił, że w rozpoznawanej
sprawie skarżący odwołują się do podstawy wznowienia opisanej w art. 403 § 2
k.p.c., tj. do wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych,
które mogły mieć na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać
w poprzednim postępowaniu. Zdaniem Sądu Okręgowego, za nowe okoliczności
faktyczne i środki dowodowe w rozumieniu tego przepisu uznaje się tylko takie,
z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu, które zostało
prawomocnie zakończone. Istotne jest przy tym, aby te nowe okoliczności były
w tym postępowaniu nieujawnione oraz dla strony powołującej się „nieujawniane”,
czyli nieznane lub niedostępne. Jeżeli zatem w postępowaniu zakończonym
prawomocnym rozstrzygnięciem strona wskutek swojej opieszałości albo
zaniedbań, określonych okoliczności faktycznych nie podnosiła albo nie powołała
istniejących wówczas i dostępnych jej środków dowodowych, to nie może się
skutecznie wnieść skargi o wznowienie tego postępowania (por. postanowienia
Sądu Najwyższego 10 lutego 1999 r., II CKN 807/98 i z dnia 10 czerwca 1999 r.,
III CKN 458/99, niepubl.). W rozpoznawanej sprawie skarżący powołują jako
postawę wznowienia nie tyle okoliczność wykrycia na nieruchomości będącej
przedmiotem postępowania o zniesienie współwłasności nowego urządzenia
(studni), ile na to, że zaproponowany przez biegłego projekt podziału
nieruchomości w wariancie I, przyjętym przez Sąd jako podstawa orzekania,
kształtuje tak granice dzielonych nieruchomości, że jedna z nich przebiega
przez to urządzenie, co zostało wykryte przez tę stronę w chwili realizacji
prawomocnego orzeczenia. Okoliczność ta była więc stronie skarżącej znana,
a przynajmniej mogła być znana, gdyby zachowała należytą staranność w zakresie
analizy materiału dowodowego.
Skarżący wnieśli zażalenie na postanowienie Sądu Okręgowego, zarzucając
naruszenie art. 403 § 2, art. 217 § 2 w związku z art. 227 w związku z art. 406, art.
217 § 1 w związku z art. 406 oraz art. 235 § 1 w związku z art. 233 i art. 227
w związku z art. 406 k.p.c.
3
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarżący podnieśli, że stan rzeczywisty gruntu nie odpowiadał przyjętemu
w projekcie podziału, nie naniesiono bowiem urządzenia studni i w konsekwencji
przeprowadzono linię podziału przez to urządzenie. Okoliczność ta jednakże nie
stanowi podstawy wznowienia postępowania stosownie do art. 403 § 2 k.p.c.
Nie jest to bowiem taka okoliczność faktyczna, która mogłaby mieć wpływ na wynik
sprawy, a strona nie mogła się na nią powołać w poprzednim postępowaniu.
Skarżący oczywiście mogli w toku poprzedniego postępowania sprawdzić,
jak przebiega proponowana linia podziału. Nie jest przekonywające ich
twierdzenie, że nie mieli możliwości zweryfikowania opinii pod kątem rzeczywistego
przebiegu granic wytyczonych działek i miejsca usytuowania studni. Gdyby zatem
dołożyli należytej staranności, powinni dowiedzieć się o tym, czy na gruncie
rzeczywiście znajduje się studnia i jest używana, czy też w określonym miejscu
kiedyś znajdowała się studnia, która dawniej była używana, na co wskazywała
wnioskodawczyni w odpowiedzi na skargę. Nie jest zatem uprawniony zarzut
nierzetelności opinii i traktowanie go za nowo wykrytą okoliczność faktyczną,
która może stanowić samodzielną podstawę wznowienia postępowania.
Z przedstawionych powodów orzeczono, jak w sentencji (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 23 lutego 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący,
sprawozdawca)
SSN Jan Górowski
SSN Anna Kozłowska
w sprawie ze skargi B. K. i R. K.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem
Sądu Okręgowego
z dnia 17 września 2009 r., w sprawie z wniosku G. G.
przy uczestnictwie I. G., B. G., B. K. i R. K.
o zniesienie współwłasności nieruchomości,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 23 lutego 2012 r.,
zażalenia B. K. i R. K. na postanowienie Sądu
Okręgowego
z dnia 28 lipca 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 28 lipca 2011 r. odrzucił skargę B. K. i
R. K. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem
Sądu Okręgowego z dnia 17 września 2009 r. oraz zasądził od skarżących na rzecz
G. G. 3 600 zł tytułem kosztów postępowania. Podkreślił, że w rozpoznawanej
sprawie skarżący odwołują się do podstawy wznowienia opisanej w art. 403 § 2
k.p.c., tj. do wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych,
które mogły mieć na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać
w poprzednim postępowaniu. Zdaniem Sądu Okręgowego, za nowe okoliczności
faktyczne i środki dowodowe w rozumieniu tego przepisu uznaje się tylko takie,
z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu, które zostało
prawomocnie zakończone. Istotne jest przy tym, aby te nowe okoliczności były
w tym postępowaniu nieujawnione oraz dla strony powołującej się „nieujawniane”,
czyli nieznane lub niedostępne. Jeżeli zatem w postępowaniu zakończonym
prawomocnym rozstrzygnięciem strona wskutek swojej opieszałości albo
zaniedbań, określonych okoliczności faktycznych nie podnosiła albo nie powołała
istniejących wówczas i dostępnych jej środków dowodowych, to nie może się
skutecznie wnieść skargi o wznowienie tego postępowania (por. postanowienia
Sądu Najwyższego 10 lutego 1999 r., II CKN 807/98 i z dnia 10 czerwca 1999 r.,
III CKN 458/99, niepubl.). W rozpoznawanej sprawie skarżący powołują jako
postawę wznowienia nie tyle okoliczność wykrycia na nieruchomości będącej
przedmiotem postępowania o zniesienie współwłasności nowego urządzenia
(studni), ile na to, że zaproponowany przez biegłego projekt podziału
nieruchomości w wariancie I, przyjętym przez Sąd jako podstawa orzekania,
kształtuje tak granice dzielonych nieruchomości, że jedna z nich przebiega
przez to urządzenie, co zostało wykryte przez tę stronę w chwili realizacji
prawomocnego orzeczenia. Okoliczność ta była więc stronie skarżącej znana,
a przynajmniej mogła być znana, gdyby zachowała należytą staranność w zakresie
analizy materiału dowodowego.
Skarżący wnieśli zażalenie na postanowienie Sądu Okręgowego, zarzucając
naruszenie art. 403 § 2, art. 217 § 2 w związku z art. 227 w związku z art. 406, art.
217 § 1 w związku z art. 406 oraz art. 235 § 1 w związku z art. 233 i art. 227
w związku z art. 406 k.p.c.
3
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarżący podnieśli, że stan rzeczywisty gruntu nie odpowiadał przyjętemu
w projekcie podziału, nie naniesiono bowiem urządzenia studni i w konsekwencji
przeprowadzono linię podziału przez to urządzenie. Okoliczność ta jednakże nie
stanowi podstawy wznowienia postępowania stosownie do art. 403 § 2 k.p.c.
Nie jest to bowiem taka okoliczność faktyczna, która mogłaby mieć wpływ na wynik
sprawy, a strona nie mogła się na nią powołać w poprzednim postępowaniu.
Skarżący oczywiście mogli w toku poprzedniego postępowania sprawdzić,
jak przebiega proponowana linia podziału. Nie jest przekonywające ich
twierdzenie, że nie mieli możliwości zweryfikowania opinii pod kątem rzeczywistego
przebiegu granic wytyczonych działek i miejsca usytuowania studni. Gdyby zatem
dołożyli należytej staranności, powinni dowiedzieć się o tym, czy na gruncie
rzeczywiście znajduje się studnia i jest używana, czy też w określonym miejscu
kiedyś znajdowała się studnia, która dawniej była używana, na co wskazywała
wnioskodawczyni w odpowiedzi na skargę. Nie jest zatem uprawniony zarzut
nierzetelności opinii i traktowanie go za nowo wykrytą okoliczność faktyczną,
która może stanowić samodzielną podstawę wznowienia postępowania.
Z przedstawionych powodów orzeczono, jak w sentencji (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).