II CSK 606/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-11-2012
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CSK 606/11
POSTANOWIENIE
Dnia 13 kwietnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z wniosku M. M.
przy uczestnictwie K. M. i A. M.
o podział majątku,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 13 kwietnia 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawczyni
od postanowienia Sądu Okręgowego
z dnia 6 lipca 2011 r.,
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
2
Zgodnie z art. 3983
§ 3 k.p.c., podstawą skargi kasacyjnej nie mogą być
ustalenia faktów i ocena dowodów, tymczasem właśnie wyłącznie tego dotyczą
zarzuty sformułowane w tej skardze. Skarżący zarzuca bowiem naruszenie art. 233
§ 1 k.p.c. przez dokonanie dowolnej oceny dowodów, naruszenie art. 321 § 1 k.p.c.,
które w istocie sprowadza się do zarzutu wadliwego ustalenia stanu faktycznego –
ustalenia wartości lokalu wchodzącego w skład majątku mającego ulec podziałowi,
naruszenie art. 278 k.p.c. przez wadliwą ocenę dowodu (nieskorzystanie z opinii
biegłego), naruszenie art. 381 k.p.c. w istocie przez wadliwe ustalenie stanu
faktycznego wskutek oddalenia wniosku o dowód z opinii biegłego, a także
niewyjaśnienie wszystkich faktów. W tym stanie rzeczy skarga jest
niedopuszczalna, zatem podlega odrzuceniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 13 kwietnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z wniosku M. M.
przy uczestnictwie K. M. i A. M.
o podział majątku,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 13 kwietnia 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawczyni
od postanowienia Sądu Okręgowego
z dnia 6 lipca 2011 r.,
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
2
Zgodnie z art. 3983
§ 3 k.p.c., podstawą skargi kasacyjnej nie mogą być
ustalenia faktów i ocena dowodów, tymczasem właśnie wyłącznie tego dotyczą
zarzuty sformułowane w tej skardze. Skarżący zarzuca bowiem naruszenie art. 233
§ 1 k.p.c. przez dokonanie dowolnej oceny dowodów, naruszenie art. 321 § 1 k.p.c.,
które w istocie sprowadza się do zarzutu wadliwego ustalenia stanu faktycznego –
ustalenia wartości lokalu wchodzącego w skład majątku mającego ulec podziałowi,
naruszenie art. 278 k.p.c. przez wadliwą ocenę dowodu (nieskorzystanie z opinii
biegłego), naruszenie art. 381 k.p.c. w istocie przez wadliwe ustalenie stanu
faktycznego wskutek oddalenia wniosku o dowód z opinii biegłego, a także
niewyjaśnienie wszystkich faktów. W tym stanie rzeczy skarga jest
niedopuszczalna, zatem podlega odrzuceniu.