IV CNP 121/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:31-01-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 121/11
POSTANOWIENIE
Dnia 11 kwietnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Anna Kozłowska
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 11 kwietnia 2012 r.,
skargi J. F.
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego
z dnia 14 lutego 2007 r.,
w przedmiocie odwołania syndyka masy upadłości Fabryki Urządzeń Chłodniczych
w B.
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
J. F. wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 14 lutego 2007 r., wydanego w
postępowaniu o ogłoszenie upadłości Fabryki Urządzeń Chłodniczych w B., mocą
którego Sąd odwołał go z funkcji syndyka masy upadłości Fabryki Urządzeń
Chłodniczych w B. i syndykiem wyznaczył inną osobę.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W dniu 25 września 2010 r., wskutek wejścia w życie ustawy z dnia 22 lipca
2010 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy – Prawo
upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 155, poz.1037), zmienił się stan prawny
w zakresie dotyczącym skargi na niezgodność z prawem prawomocnego
orzeczenia. Według nowego stanu prawnego, przedmiotem skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem mogą być tylko prawomocne wyroki kończące
postępowanie w sprawie, prawomocne postanowienia co do istoty sprawy
wydane w postępowaniu nieprocesowym, prawomocne postanowienia wydane
w postępowaniu o uznanie i stwierdzenie wykonalności orzeczeń sądów państw
obcych oraz prawomocne postanowienia wydane w postępowaniu o uznanie
i stwierdzenie wykonalności wyroku sądu polubownego wydanego za granicą lub
ugody zawartej przed sądem polubownym za granicą (art. 4241
, art. 5192
,
art. 11481
§ 3, art. 11511
§ 3 i art. 1215 § 3 k.p.c.). Inne prawomocne
postanowienia, w tym postanowienia incydentalne, a także orzeczenia wydane
w postępowaniu egzekucyjnym oraz upadłościowym i naprawczym, nie mogą być
przedmiotem skargi. Jeżeli przez ich wydanie została wyrządzona szkoda, strona
może dochodzić jej wynagrodzenia bez uprzedniego stwierdzenia niezgodności
orzeczenia z prawem w postępowaniu ze skargi, czyli przed sądem powszechnym,
bezpośrednio od Skarbu Państwa, w sprawie o odszkodowanie (art. 4241b
k.p.c.).
Unormowanie to jest zharmonizowane z art. 4171
§ 2 zd.1.k.c., z którego wynika, że
jeżeli przepisy odrębne stanowią inaczej można dochodzić odszkodowania bez
obowiązku uzyskania orzeczenia prejudycjalnego.
3
W ustawie z dnia 22 lipca 2010 r. nie przewidziano przepisów przejściowych,
co oznacza, że od chwili wejścia w życie ustawy, zgodnie z zasadą bezzwłocznego
stosowania przepisu procesowego, skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
orzeczeń innych niż wymienione w art. 4241
k.p.c. jest niedopuszczalna. W myśl
art. 4248
k.p.c. skarga niedopuszczalna podlega odrzuceniu, przeto na podstawie
powołanego przepisu Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 11 kwietnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Anna Kozłowska
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 11 kwietnia 2012 r.,
skargi J. F.
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego
z dnia 14 lutego 2007 r.,
w przedmiocie odwołania syndyka masy upadłości Fabryki Urządzeń Chłodniczych
w B.
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
J. F. wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 14 lutego 2007 r., wydanego w
postępowaniu o ogłoszenie upadłości Fabryki Urządzeń Chłodniczych w B., mocą
którego Sąd odwołał go z funkcji syndyka masy upadłości Fabryki Urządzeń
Chłodniczych w B. i syndykiem wyznaczył inną osobę.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W dniu 25 września 2010 r., wskutek wejścia w życie ustawy z dnia 22 lipca
2010 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy – Prawo
upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 155, poz.1037), zmienił się stan prawny
w zakresie dotyczącym skargi na niezgodność z prawem prawomocnego
orzeczenia. Według nowego stanu prawnego, przedmiotem skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem mogą być tylko prawomocne wyroki kończące
postępowanie w sprawie, prawomocne postanowienia co do istoty sprawy
wydane w postępowaniu nieprocesowym, prawomocne postanowienia wydane
w postępowaniu o uznanie i stwierdzenie wykonalności orzeczeń sądów państw
obcych oraz prawomocne postanowienia wydane w postępowaniu o uznanie
i stwierdzenie wykonalności wyroku sądu polubownego wydanego za granicą lub
ugody zawartej przed sądem polubownym za granicą (art. 4241
, art. 5192
,
art. 11481
§ 3, art. 11511
§ 3 i art. 1215 § 3 k.p.c.). Inne prawomocne
postanowienia, w tym postanowienia incydentalne, a także orzeczenia wydane
w postępowaniu egzekucyjnym oraz upadłościowym i naprawczym, nie mogą być
przedmiotem skargi. Jeżeli przez ich wydanie została wyrządzona szkoda, strona
może dochodzić jej wynagrodzenia bez uprzedniego stwierdzenia niezgodności
orzeczenia z prawem w postępowaniu ze skargi, czyli przed sądem powszechnym,
bezpośrednio od Skarbu Państwa, w sprawie o odszkodowanie (art. 4241b
k.p.c.).
Unormowanie to jest zharmonizowane z art. 4171
§ 2 zd.1.k.c., z którego wynika, że
jeżeli przepisy odrębne stanowią inaczej można dochodzić odszkodowania bez
obowiązku uzyskania orzeczenia prejudycjalnego.
3
W ustawie z dnia 22 lipca 2010 r. nie przewidziano przepisów przejściowych,
co oznacza, że od chwili wejścia w życie ustawy, zgodnie z zasadą bezzwłocznego
stosowania przepisu procesowego, skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
orzeczeń innych niż wymienione w art. 4241
k.p.c. jest niedopuszczalna. W myśl
art. 4248
k.p.c. skarga niedopuszczalna podlega odrzuceniu, przeto na podstawie
powołanego przepisu Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.