V CZ 15/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-01-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 15/12
POSTANOWIENIE
Dnia 24 maja 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący)
SSN Anna Kozłowska (sprawozdawca)
SSN Maria Szulc
w sprawie z powództwa L. P.
przeciwko Stowarzyszeniu Taksówkarzy Zawodowych w B.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 24 maja 2012 r.,
zażalenia strony pozwanej na orzeczenie o kosztach, zawarte w wyroku Sądu
Okręgowego z dnia 17 listopada 2011 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie i przekazuje sprawę w tym
zakresie Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania
pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach
postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 17 listopada 2011 r. Sąd Okręgowy oddalił apelację
powoda od wyroku Sądu Rejonowego oddającego powództwo (punkt 1 sentencji
wyroku) oraz odstąpił od obciążania powoda „kosztami zastępstwa prawnego
strony pozwanej w postępowaniu odwoławczym” (punkt 2 sentencji), wskazując w
uzasadnieniu wyroku, w części dotyczącej rozstrzygnięcia o kosztach procesu, art.
102 i art. 108 k.p.c. jako podstawę prawną tego rozstrzygnięcia.
W zażaleniu na postanowienie rozstrzygające o kosztach procesu,
pozwana, domagając się zmiany zaskarżonego postanowienia i zasądzenia na jej
rzecz kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym,
ewentualnie uchylenia postanowienia i przekazania sprawy w tym zakresie
do ponownego rozpoznania, zarzuciła naruszenie art. 102 k.p.c., wskazując,
że Sąd Okręgowy ograniczył uzasadnienie zaskarżonego orzeczenia do podania
jedynie jego podstawy prawnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest uzasadnione.
Przepis art. 102 k.p.c. zastosowany przez Sąd Okręgowy w związku z art.
391 § 1 k.p.c., zawiera uprawnienie sądu o charakterze dyskrecjonalnym.
Mimo takiego charakteru, orzeczenie o kosztach procesu również i w tym wypadku
wymaga uzasadnienia. Sąd drugiej instancji tej powinności uchybił, stąd też nie
jest możliwa kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia. Dlatego też należało
orzec, jak w sentencji (art. 3941
§ 3 k.p.c. w związku z art. 39815
§ 1 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 24 maja 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący)
SSN Anna Kozłowska (sprawozdawca)
SSN Maria Szulc
w sprawie z powództwa L. P.
przeciwko Stowarzyszeniu Taksówkarzy Zawodowych w B.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 24 maja 2012 r.,
zażalenia strony pozwanej na orzeczenie o kosztach, zawarte w wyroku Sądu
Okręgowego z dnia 17 listopada 2011 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie i przekazuje sprawę w tym
zakresie Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania
pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach
postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 17 listopada 2011 r. Sąd Okręgowy oddalił apelację
powoda od wyroku Sądu Rejonowego oddającego powództwo (punkt 1 sentencji
wyroku) oraz odstąpił od obciążania powoda „kosztami zastępstwa prawnego
strony pozwanej w postępowaniu odwoławczym” (punkt 2 sentencji), wskazując w
uzasadnieniu wyroku, w części dotyczącej rozstrzygnięcia o kosztach procesu, art.
102 i art. 108 k.p.c. jako podstawę prawną tego rozstrzygnięcia.
W zażaleniu na postanowienie rozstrzygające o kosztach procesu,
pozwana, domagając się zmiany zaskarżonego postanowienia i zasądzenia na jej
rzecz kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym,
ewentualnie uchylenia postanowienia i przekazania sprawy w tym zakresie
do ponownego rozpoznania, zarzuciła naruszenie art. 102 k.p.c., wskazując,
że Sąd Okręgowy ograniczył uzasadnienie zaskarżonego orzeczenia do podania
jedynie jego podstawy prawnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest uzasadnione.
Przepis art. 102 k.p.c. zastosowany przez Sąd Okręgowy w związku z art.
391 § 1 k.p.c., zawiera uprawnienie sądu o charakterze dyskrecjonalnym.
Mimo takiego charakteru, orzeczenie o kosztach procesu również i w tym wypadku
wymaga uzasadnienia. Sąd drugiej instancji tej powinności uchybił, stąd też nie
jest możliwa kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia. Dlatego też należało
orzec, jak w sentencji (art. 3941
§ 3 k.p.c. w związku z art. 39815
§ 1 k.p.c.).