II PZ 12/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:17-01-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I PZP 6/11
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II PZ 12/12
POSTANOWIENIE
Dnia 28 czerwca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Roman Kuczyński (przewodniczący)
SSN Beata Gudowska
SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa E. J.
przeciwko S. B. Oddziałowi w Polsce
o odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 28 czerwca 2012 r.,
zażalenia powódki na postanowienie zawarte w punkcie 2 wyroku Sądu
Okręgowego
z dnia 12 stycznia 2012 r.,
1. zmienia zaskarżone postanowienie i zasądza od powódki
na rzecz strony pozwanej 120 (sto dwadzieścia) zł tytułem
zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oddalając dalej idące
zażalenie,
2. znosi wzajemnie między stronami koszty postępowania
zażaleniowego.
UZASADNIENIE
W sprawie o odszkodowanie po wypowiedzeniu umowy o pracę Sąd
Okręgowy wyrokiem z 12 stycznia 2012 r. oddalił apelację powódki od wyroku
oddalającego jej powództwo o odszkodowanie i zasądził od niej na rzecz strony
2
pozwanej (pracodawcy) 2.700 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego
za instancję odwoławczą. W uzasadnieniu wskazał na przepisy art. 98 k.p.c., § 6
pkt 7 oraz § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z 28 września 2002 r. w sprawie opłat
za czynności radców prawnych.
W zażaleniu na koszty zastępstwa procesowego powódka zarzuciła
naruszenie art. 102 k.p.c. przez niezastosowanie tego przepisu i nieodstąpienie od
obciążenia jej kosztami w postępowaniu odwoławczym w całości, a co najmniej w
części. Wniosła o zmianę orzeczenia o kosztach procesu i wzajemne ich zniesienie,
ewentualnie o obniżenie kosztów obciążających powódkę w znacznej części.
W odpowiedzi strona pozwana wniosła o oddalenie zażalenia i zasądzenie
od powódki kosztów postępowania zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie w znacznej części zostało uwzględnione, gdyż obciążenie powódki
kosztami zastępstwa procesowego zostało zawyżone w zaskarżonym
postanowieniu. Nie było podstaw do sięgania do stawki minimalnej z § 6 pkt 7
rozporządzenia z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców
prawnych, gdyż stawka ta odrębnie i samodzielnie została określona w § 11 ust. 1
pkt 1 tego rozporządzenia. Sąd drugiej instancji nie mógł więc rozstrzygać
przyjmując koniunkcję tych przepisów, przy czym zapewne tylko omyłkowo powołał
„§ 12 ust. 1 pkt 1” (według rozporządzenia z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za
czynności adwokackie). Przedmiotem sprawy było roszczenie z art. 45 k.p. i nawet
wysokość dochodzonego odszkodowania nie pozwalała odejść od stawki
minimalnej określonej w rozporządzeniu w sprawie opłat za czynności radców
prawnych, w tym wypadku w § 11 ust. 1 pkt 1 i § 12 ust. 1 pkt 1.
W sprawie nie miałaby zastosowania stawka minimalna z § 11 ust. 1 pkt 2
rozporządzenia, gdyż skład powiększony Sądu Najwyższego w uchwale z 24 lutego
2011, I PZP 6/11 (OSNP 2011 nr 21-22, poz. 268), której nadał moc zasady
prawnej, rozstrzygnął, że: „Podstawę zasądzenia przez sąd opłaty za czynności
adwokata z tytułu zastępstwa prawnego w sprawie ze stosunku pracy o
odszkodowanie, o którym mowa w art. 56 § 1 w związku z art. 58 k.p., stanowi
3
stawka minimalna określona w § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.). Uchwała ta ze
względu na tożsamość zasad ma zastosowanie do opłat za czynności radców
prawnych oraz do roszczeń alternatywnych z art. 45 k.p. Innymi słowy w sprawie o
odszkodowanie, którego pracownik dochodzi na podstawie art. 45 k.p.,
zastosowanie ma stawka z § 11 ust. 1 pkt 1 a nie z pkt 2 rozporządzenia w sprawie
opłat za czynności radców prawnych.
Wobec wskazanej zasadniczej wadliwości należało zmienić zaskarżone
postanowienie i zasądzić od powódki na rzecz strony pozwanej 120 zł tytułem
zwrotu koszów zastępstwa procesowego (§ 2 ust. 2, § 11 ust. 1 pkt 1 i § 12 ust. 1
pkt 1 rozporządzenia z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców
prawnych).
Dalej idące zażalenie nie było zasadne, jako że podane w nim okoliczności
nie uzasadniały całkowitego zwolnienia powódki na podstawie art. 102 k.p.c. od
kosztów zastępstwa procesowego należnych stronie pozwanej.
Z tych motywów orzeczono jak w sentencji, stosownie do art. 3941
§ 3 w
związku z art. 39816
i art. 39814
k.p.c.
Taki wynik, w tym przyczyna zmiany zaskarżonego orzeczenia, w ocenie
składu rozpoznającego zażalenie uzasadniał wzajemne zniesienie między stronami
kosztów postępowania zażaleniowego.
POSTANOWIENIE
Dnia 28 czerwca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Roman Kuczyński (przewodniczący)
SSN Beata Gudowska
SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa E. J.
przeciwko S. B. Oddziałowi w Polsce
o odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 28 czerwca 2012 r.,
zażalenia powódki na postanowienie zawarte w punkcie 2 wyroku Sądu
Okręgowego
z dnia 12 stycznia 2012 r.,
1. zmienia zaskarżone postanowienie i zasądza od powódki
na rzecz strony pozwanej 120 (sto dwadzieścia) zł tytułem
zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oddalając dalej idące
zażalenie,
2. znosi wzajemnie między stronami koszty postępowania
zażaleniowego.
UZASADNIENIE
W sprawie o odszkodowanie po wypowiedzeniu umowy o pracę Sąd
Okręgowy wyrokiem z 12 stycznia 2012 r. oddalił apelację powódki od wyroku
oddalającego jej powództwo o odszkodowanie i zasądził od niej na rzecz strony
2
pozwanej (pracodawcy) 2.700 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego
za instancję odwoławczą. W uzasadnieniu wskazał na przepisy art. 98 k.p.c., § 6
pkt 7 oraz § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z 28 września 2002 r. w sprawie opłat
za czynności radców prawnych.
W zażaleniu na koszty zastępstwa procesowego powódka zarzuciła
naruszenie art. 102 k.p.c. przez niezastosowanie tego przepisu i nieodstąpienie od
obciążenia jej kosztami w postępowaniu odwoławczym w całości, a co najmniej w
części. Wniosła o zmianę orzeczenia o kosztach procesu i wzajemne ich zniesienie,
ewentualnie o obniżenie kosztów obciążających powódkę w znacznej części.
W odpowiedzi strona pozwana wniosła o oddalenie zażalenia i zasądzenie
od powódki kosztów postępowania zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie w znacznej części zostało uwzględnione, gdyż obciążenie powódki
kosztami zastępstwa procesowego zostało zawyżone w zaskarżonym
postanowieniu. Nie było podstaw do sięgania do stawki minimalnej z § 6 pkt 7
rozporządzenia z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców
prawnych, gdyż stawka ta odrębnie i samodzielnie została określona w § 11 ust. 1
pkt 1 tego rozporządzenia. Sąd drugiej instancji nie mógł więc rozstrzygać
przyjmując koniunkcję tych przepisów, przy czym zapewne tylko omyłkowo powołał
„§ 12 ust. 1 pkt 1” (według rozporządzenia z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za
czynności adwokackie). Przedmiotem sprawy było roszczenie z art. 45 k.p. i nawet
wysokość dochodzonego odszkodowania nie pozwalała odejść od stawki
minimalnej określonej w rozporządzeniu w sprawie opłat za czynności radców
prawnych, w tym wypadku w § 11 ust. 1 pkt 1 i § 12 ust. 1 pkt 1.
W sprawie nie miałaby zastosowania stawka minimalna z § 11 ust. 1 pkt 2
rozporządzenia, gdyż skład powiększony Sądu Najwyższego w uchwale z 24 lutego
2011, I PZP 6/11 (OSNP 2011 nr 21-22, poz. 268), której nadał moc zasady
prawnej, rozstrzygnął, że: „Podstawę zasądzenia przez sąd opłaty za czynności
adwokata z tytułu zastępstwa prawnego w sprawie ze stosunku pracy o
odszkodowanie, o którym mowa w art. 56 § 1 w związku z art. 58 k.p., stanowi
3
stawka minimalna określona w § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.). Uchwała ta ze
względu na tożsamość zasad ma zastosowanie do opłat za czynności radców
prawnych oraz do roszczeń alternatywnych z art. 45 k.p. Innymi słowy w sprawie o
odszkodowanie, którego pracownik dochodzi na podstawie art. 45 k.p.,
zastosowanie ma stawka z § 11 ust. 1 pkt 1 a nie z pkt 2 rozporządzenia w sprawie
opłat za czynności radców prawnych.
Wobec wskazanej zasadniczej wadliwości należało zmienić zaskarżone
postanowienie i zasądzić od powódki na rzecz strony pozwanej 120 zł tytułem
zwrotu koszów zastępstwa procesowego (§ 2 ust. 2, § 11 ust. 1 pkt 1 i § 12 ust. 1
pkt 1 rozporządzenia z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców
prawnych).
Dalej idące zażalenie nie było zasadne, jako że podane w nim okoliczności
nie uzasadniały całkowitego zwolnienia powódki na podstawie art. 102 k.p.c. od
kosztów zastępstwa procesowego należnych stronie pozwanej.
Z tych motywów orzeczono jak w sentencji, stosownie do art. 3941
§ 3 w
związku z art. 39816
i art. 39814
k.p.c.
Taki wynik, w tym przyczyna zmiany zaskarżonego orzeczenia, w ocenie
składu rozpoznającego zażalenie uzasadniał wzajemne zniesienie między stronami
kosztów postępowania zażaleniowego.