Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III SK 2/12
POSTANOWIENIE
Dnia 4 lipca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kwaśniewski
w sprawie z powództwa Telekomunikacji Polskiej Spółki Akcyjnej w W.
przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej
o nałożenie kary pieniężnej,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 4 lipca 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 8 czerwca 2011 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej decyzją z dnia 27 października
2008 r. nałożył na Telekomunikację Polską S.A. z siedzibą w W. karę pieniężną w
wysokości 5.000.000 zł w związku z nieudzieleniem przez TP S.A. kompletnych
informacji na potrzeby przeprowadzenia przez Prezesa UKE analizy rynku
świadczenia usługi dzierżawy odcinków łączy niebędących zakończeniami łączy. W
podstawie prawnej decyzji powołano przepisy art. 210 ust. 1 i art. 209 ust. 1 pkt 3 w
związku z art. 206 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne
(Dz. U. Nr 171, poz. 1800 ze zm.) oraz art. 104 § 1 k.p.a.
Odwołanie od powyższej decyzji złożyła TP S.A.
Wyrokiem z dnia 21 października 2010 r. Sąd Okręgowy – Sąd Ochrony
Konkurencji i Konsumentów zmienił zaskarżoną decyzję Prezesa UKE w ten
2
sposób, że wymierzył Telekomunikacji Polskiej S. A. karę pieniężną w wysokości
50.000 zł; oddalił odwołanie w pozostałym zakresie oraz zniósł wzajemnie
pomiędzy stronami koszty zastępstwa procesowego.
Wyrok Sądu Okręgowego – Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów obie
strony zaskarżyły apelacjami.
Wyrokiem z dnia 8 czerwca 2011 r. Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385
k.p.c. oddalił obie apelacje.
Od powyższego wyroku Sądu Apelacyjnego Prezes UKE wniósł skargę
kasacyjną. Skargę oparto na drugiej podstawie (art. 3983
§ 1 pkt 2 k.p.c.). We
wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania wskazano, że w sprawie występuje
istotne zagadnienie prawne: “czy mimo zakazu orzekania ponad żądanie strony
określonego w art. 321 §1 kpc Sąd rozpoznając odwołanie od decyzji Prezesa UKE
może zmienić zaskarżoną decyzję w sytuacji gdy w odwołaniu nie podniesiono
okoliczności uzasadniających zmianę tej decyzji”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Ustalenie przez Sąd drugiej instancji – jak to wynika z uzasadnienia
zaskarżonego wyroku - ,że zmniejszenie wymierzonej Telekomunikacji Polskiej
kary pieniężnej mieści się w zakresie sprawy wynikającej z odwołania od decyzji
Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej obejmuje niezbędną analizę
okoliczności sprawy. Analizą tą objęto wyrażone w odwołaniu żądanie odnoszące
się do zaskarżonej nim decyzji w całości, a więc także w zakresie orzeczonej kary
pieniężnej. Substratem zawartego w odwołaniu żądania alternatywnego o obniżenie
orzeczonej kary pieniężnej było kwestionowanie zakresu i znaczenia przypisanych
Telekomunikacji Polskiej uchybień, któremu odpowiadało żądanie “dostosowania
kary” stosownie do zasady odpowiedniości i proporcjonalności. Tak więc ocena
prawna zaskarżonego wyroku co do przedmiotu sprawy i zakresu “roszczeń” strony
odwołującej się obejmuje nie tylko wnioski odwołania, ale także ich “podstawę
faktyczną”.
Pełnomocnik Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej w
nieprzekonywujący sposób wskazał na to, że w sprawie występuje zagadnienie
3
prawne dotyczące art. 321 § 1 k.p.c., skoro bez dostatecznego uwzględnienia
podstaw wyroku, przyczynę postawionego problemu bezpodstawnie upatruje w
tym, że w odwołaniu nie podniesiono okoliczności co do zmiany decyzji. Tak więc
skarga nie przedstawia zagadnienia prawnego w rozumieniu przepisu art. 3989
§ 1
pkt 1 k.p.c., które występując w sprawie wymagałoby wyjaśnienia przez Sąd
Najwyższy.
Stwierdzając, że nie zachodzą przyczyny przyjęcia skargi, określone w
art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy postanowił zgodnie z art. 3989
§ 2 k.p.c.

III SK 2/12

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia