I CSK 50/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-12-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CSK 50/12
POSTANOWIENIE
Dnia 11 lipca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski
w sprawie z wniosku J. N. i M. Ł.
przy uczestnictwie T. D.
o dział spadku i podział majątku wspólnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 11 lipca 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej uczestniczki
od postanowienia Sądu Okręgowego
z dnia 21 czerwca 2011 r.,
odrzuca skargę i oddala wniosek J. N. i M. Ł. o przyznanie
kosztów postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
W postępowaniu kasacyjnym wartość przedmiotu zaskarżenia podlega
kontroli Sądu Najwyższego z punktu widzenia dopuszczalności skargi
kasacyjnej. Wprawdzie skarżąca jej nie oznaczyła, a w apelacji określiła ją na
kwotę 480 481 zł, niemniej rzeczywista wartość przedmiotu zaskarżenia
kasacyjnego nie przekracza ustawowego progu 150 000 zł przewidzianego w art.
5191
k.p.c.
Od początku postępowania skarżąca stanowczo podnosiła, że wyniku
sprzedaży nieruchomości położonej we wsi Ł. i otrzymania przez
wnioskodawczynie części ceny stosownie do ich udziałów spadkowych, pomimo
dokonanych na nią nakładów z majątku wspólnego, doszło do zaspokojenia
wszelkich roszczeń J. N. i M. Ł. z tytułu rozliczeń spadkowych, co było zgodne z
przepisami prawa (art. 45 k.r.o.) i czyniło zadość zasadom słuszności i
sprawiedliwości.
Podzielając wywód Sądu Okręgowego w kwestii określania przedmiotu
zaskarżenia w postępowaniach działowych podnieść należy, że skarżąca ani nie
zakwestionowała w skardze kasacyjnej sposobu działu, tj. przyznania jej na
wyłączną własność nieruchomości położonej we wsi B. , ani lokalu
własnościowego nr 143 przy ul. W. nr 5 w W. i rozliczeń dotyczących tych
składników majątkowych.
W tym stanie rzeczy przedmiotem zaskarżenia kasacyjnego była wartość jej
interesu jaki chciała osiągnąć tym nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 grudnia 2006 r., III CZ 88/06,
LEX nr 610089). Skoro podnosiła w toku sprawy, że na skutek sprzedaży
nieruchomości we wsi Ł. doszło pomiędzy zainteresowanymi w do dobrowolnych
rozliczeń, to w rzeczywistości wartość przedmiotu zaskarżenia kasacyjnego
zamykała się kwotą 104 551 zł, tj. sumą zasądzonych spłat na rzecz
wnioskodawczyń.
W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 3986
§ 3
k.p.c. O kosztach rozstrzygnięto w myśl zasady określonej w art. 520 § 1 k.p.c.
db
POSTANOWIENIE
Dnia 11 lipca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski
w sprawie z wniosku J. N. i M. Ł.
przy uczestnictwie T. D.
o dział spadku i podział majątku wspólnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 11 lipca 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej uczestniczki
od postanowienia Sądu Okręgowego
z dnia 21 czerwca 2011 r.,
odrzuca skargę i oddala wniosek J. N. i M. Ł. o przyznanie
kosztów postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
W postępowaniu kasacyjnym wartość przedmiotu zaskarżenia podlega
kontroli Sądu Najwyższego z punktu widzenia dopuszczalności skargi
kasacyjnej. Wprawdzie skarżąca jej nie oznaczyła, a w apelacji określiła ją na
kwotę 480 481 zł, niemniej rzeczywista wartość przedmiotu zaskarżenia
kasacyjnego nie przekracza ustawowego progu 150 000 zł przewidzianego w art.
5191
k.p.c.
Od początku postępowania skarżąca stanowczo podnosiła, że wyniku
sprzedaży nieruchomości położonej we wsi Ł. i otrzymania przez
wnioskodawczynie części ceny stosownie do ich udziałów spadkowych, pomimo
dokonanych na nią nakładów z majątku wspólnego, doszło do zaspokojenia
wszelkich roszczeń J. N. i M. Ł. z tytułu rozliczeń spadkowych, co było zgodne z
przepisami prawa (art. 45 k.r.o.) i czyniło zadość zasadom słuszności i
sprawiedliwości.
Podzielając wywód Sądu Okręgowego w kwestii określania przedmiotu
zaskarżenia w postępowaniach działowych podnieść należy, że skarżąca ani nie
zakwestionowała w skardze kasacyjnej sposobu działu, tj. przyznania jej na
wyłączną własność nieruchomości położonej we wsi B. , ani lokalu
własnościowego nr 143 przy ul. W. nr 5 w W. i rozliczeń dotyczących tych
składników majątkowych.
W tym stanie rzeczy przedmiotem zaskarżenia kasacyjnego była wartość jej
interesu jaki chciała osiągnąć tym nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 grudnia 2006 r., III CZ 88/06,
LEX nr 610089). Skoro podnosiła w toku sprawy, że na skutek sprzedaży
nieruchomości we wsi Ł. doszło pomiędzy zainteresowanymi w do dobrowolnych
rozliczeń, to w rzeczywistości wartość przedmiotu zaskarżenia kasacyjnego
zamykała się kwotą 104 551 zł, tj. sumą zasądzonych spłat na rzecz
wnioskodawczyń.
W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 3986
§ 3
k.p.c. O kosztach rozstrzygnięto w myśl zasady określonej w art. 520 § 1 k.p.c.
db