V CNP 47/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-12-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:V CSK 422/10
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 47/12
POSTANOWIENIE
Dnia 18 lipca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi Z. K. i H. K.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 25 maja 2011 r., sygn. akt V CSK 422/10
w sprawie z powództwa Z. K. i H. K. działającej
w imieniu własnym i jako następca prawny powódki Z. L.
przeciwko Agencji Nieruchomości Rolnych – Oddział Terenowy, A. S. i K. S.
o ustalenie nieważności aktu notarialnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 lipca 2012 r.,
odrzuca skargę
Uzasadnienie
2
Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 maja 2011 r. (sygn. akt V CSK
422/10) H. K. i Z. K. zakwestionowali skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wniesiona skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia jest niedopuszczalna z wielu przyczyn. W szczególności nie spełnia
wymagania określonego w art. 871
§ 1 k.p.c., a także w art. 4241a
§ 1 k.p.c.
Zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c. w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje obligatoryjne zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych.
Wymaganie to ma charakter konstrukcyjny, w związku z czym skarga wniesiona
osobiście przez stronę niebędącą sędzią, prokuratorem, notariuszem, profesorem
lub doktorem habilitowanym nauk prawnych, adwokatem, radcą prawnym, radcą
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa (art. 871
§ 2 k.p.c.) jest dotknięta tzw.
brakiem istotnym, nienaprawialnym w trybie właściwym dla usuwania braków
formalnych (art. 130 k.p.c.) i podlega odrzuceniu a limine.
Skarżący, którzy nie należą do kręgu osób wskazanych wyżej, sporządzili
i wnieśli skargę osobiście. Nie zostało zatem zachowane wymaganie z art. 871
§ 1
k.p.c.
Zgodnie z kolei z brzmieniem art. 4241a
§ 1 k.p.c. od wyroków sądu drugiej
instancji, od których wniesiono skargę kasacyjną, oraz od orzeczeń Sądu
Najwyższego skarga nie przysługuje. Wniesiona przez skarżących skarga o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia dotyczy
postanowienia Sądu Najwyższego, którym odmówiono przyjęcia do rozpoznania
skargi kasacyjnej powodów.
Z przedstawionych przyczyn skarga jest niedopuszczalna. W konsekwencji
należało ją odrzucić (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
md
POSTANOWIENIE
Dnia 18 lipca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi Z. K. i H. K.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 25 maja 2011 r., sygn. akt V CSK 422/10
w sprawie z powództwa Z. K. i H. K. działającej
w imieniu własnym i jako następca prawny powódki Z. L.
przeciwko Agencji Nieruchomości Rolnych – Oddział Terenowy, A. S. i K. S.
o ustalenie nieważności aktu notarialnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 lipca 2012 r.,
odrzuca skargę
Uzasadnienie
2
Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 maja 2011 r. (sygn. akt V CSK
422/10) H. K. i Z. K. zakwestionowali skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wniesiona skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia jest niedopuszczalna z wielu przyczyn. W szczególności nie spełnia
wymagania określonego w art. 871
§ 1 k.p.c., a także w art. 4241a
§ 1 k.p.c.
Zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c. w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje obligatoryjne zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych.
Wymaganie to ma charakter konstrukcyjny, w związku z czym skarga wniesiona
osobiście przez stronę niebędącą sędzią, prokuratorem, notariuszem, profesorem
lub doktorem habilitowanym nauk prawnych, adwokatem, radcą prawnym, radcą
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa (art. 871
§ 2 k.p.c.) jest dotknięta tzw.
brakiem istotnym, nienaprawialnym w trybie właściwym dla usuwania braków
formalnych (art. 130 k.p.c.) i podlega odrzuceniu a limine.
Skarżący, którzy nie należą do kręgu osób wskazanych wyżej, sporządzili
i wnieśli skargę osobiście. Nie zostało zatem zachowane wymaganie z art. 871
§ 1
k.p.c.
Zgodnie z kolei z brzmieniem art. 4241a
§ 1 k.p.c. od wyroków sądu drugiej
instancji, od których wniesiono skargę kasacyjną, oraz od orzeczeń Sądu
Najwyższego skarga nie przysługuje. Wniesiona przez skarżących skarga o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia dotyczy
postanowienia Sądu Najwyższego, którym odmówiono przyjęcia do rozpoznania
skargi kasacyjnej powodów.
Z przedstawionych przyczyn skarga jest niedopuszczalna. W konsekwencji
należało ją odrzucić (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
md