III KK 52/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-07-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II K 172/07 II K 633/06 II KK 156/10 IV KK 113/08 V KK 73/02
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KK 52/12
POSTANOWIENIE
Dnia 24 sierpnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Lech Paprzycki
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 24 sierpnia 2012 r.,
sprawy Ł. S.
skazanego wyrokiem łącznym
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 11 października 2011 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego
z dnia 31 maja 2011 r.
p o s t a n o w i ł :
1. oddala kasację jako oczywiście bezzasadną;
2. zwalnia skazanego Ł. S. od ponoszenia kosztów
sądowych postępowania kasacyjnego;
3. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii
Adwokackiej adwokata A. B. 442,80 zł (czterysta czterdzieści
dwa złote osiemdziesiąt groszy) tytułem wynagrodzenia za
sporządzenie i wniesienie kasacji przez obrońcę z urzędu.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy, wyrokiem z dnia 11 października 2011 r., w sprawie […],
utrzymał w mocy wyrok łączny Sądu Rejonowego z dnia 31 maja 2011 r.,
wydany w sprawie […] skazanego Ł. S.
Od powyższego wyroku Sądu Okręgowego, kasację na korzyść
skazanego wniósł jego obrońca i, zarzucając „rażące naruszenie prawa
materialnego, które mogło mieć istotny wpływ na treść orzeczenia, a
mianowicie art. 86 § 1 kk, polegające na błędnej wykładni powołanego
przepisu, a w konsekwencji orzeczeniu wobec skazanego Ł. S. kary łącznej 2
lat pozbawienia wolności tj. w rozmiarze wyższym od sumy: kary łącznej
orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 24 maja 2007 roku, sygn. akt II
K 633/06 (kara łączna 1 roku pozbawienia wolności) oraz kary orzeczonej
wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 7 marca 2008 roku, sygn. akt II K 172/07
(kara 5 miesięcy pozbawienia wolności), które to kary zostały wymierzone za
pozostające w realnym biegu przestępstwa i zostały objęte wyrokiem
łącznym”, wniósł o uchylenia zaskarżonego wyroku oraz utrzymanego nim w
mocy wyroku łącznego Sądu Rejonowego i przekazanie sprawy do ponownego
rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.
Prokurator Prokuratury Okręgowej, w odpowiedzi na kasację, wniósł o
jej oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja obrońcy jest oczywiście bezzasadna, w rozumieniu art. 535 § 3
k.p.k., i jako taka została oddalona, natomiast skazany został zwolniony, na
podstawie art. 626 § 1 k.p.k. i art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k., od
ponoszenia kosztów sądowych postępowania kasacyjnego. Sporządzenie i
wniesienie w tej sprawie kasacji przez obrońcę z urzędu, uzasadniało
zasądzenie na jego rzecz od Skarbu Państwa należnego wynagrodzenia.
Zarzut naruszenia przez Sąd odwoławczy, a wcześniej przez Sąd
pierwszej instancji, prawa materialnego, art. 86 § 1 k.k., poprzez jego błędną
wykładnię jest oczywiście bezzasadny. Nie można podzielić stanowiska
obrońcy, wobec treści tego przepisu i konsekwentnej wykładni będącej w
ostatnich latach udziałem Sądu Najwyższego, że orzeczenie w wyroku łącznym
nie może być mniej korzystne dla skazanego, niż wykonanie kar orzeczonych
w wyrokach jednostkowych, jak i poglądu, że jeżeli w wyroku, którego kary
podlegają połączeniu w wyroku łącznym orzeczona została kara łączna, to
wyznacza ona także granicę wymiaru kary w nowym wyroku łącznym. (zob.
m.in.: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 1 października 2002 r. V KK
73/02 LEX Nr 56827, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 października 2008 r.
IV KK 113/08 LEX Polonica Nr 2229695, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16
grudnia 2010 r. II KK 156/10 Biuletyn Prawa Karnego Sądu Najwyższego 2011,
Nr 2, poz. 24). Jest bowiem tak, na gruncie przepisu art. 86 § 1 k.k., że
orzeczona kara łączna może być mniej korzystna dla skazanego, także wtedy,
gdy postępowanie w tym przedmiocie toczy na wniosek skazanego.
Połączeniu podlegają bowiem nie kary jednostkowe wymierzone
poszczególnymi wyrokami i kary łączne orzeczone w takich wyrokach, lecz, po
rozwiązaniu kary łącznej, wszystkie kary jednostkowe i właśnie one
wyznaczają dolną granicę kary łącznej w wyroku łącznym (najsurowsza kara
jednostkowa), jak i jej górą granicę (suma wszystkich kar jednostkowych i
ustawowa górna granica kary określonego rodzaju). Skoro w tej sprawie w
przedmiocie orzeczenia kary łącznej w wyroku łącznym, w wyroku Sądu
Rejonowego z 2007 r. została orzeczona kara łączna jednego roku
pozbawienia wolności, ale na podstawie wymierzonych kar jednostkowych:
dwa razy po 10 miesięcy i raz 4 miesiące pozbawienia wolności, a w wyroku
tego Sądu z 2008 r. kara pięciu miesięcy pozbawienia wolności, to, w myśl
reguły określonej w art. 86 § 1 k.k. minimalna kara łączna wynosi 10 miesięcy
a maksymalna 29 miesięcy (dwa lata i pięć miesięcy) pozbawienia wolności.
Skoro zaskarżoną częścią wyroku łącznego wymierzona została kara łączna
dwóch lat pozbawienia wolności, a więc 24 miesięcy, to, bez wątpienia, w tej
sprawie nie doszło do naruszenia przepisu art. 86 § 1 k.k. Jeżeli tak, to zarzut
kasacji obrońcy należało uznać za oczywiście bezzasadny.
Mając powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 24 sierpnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Lech Paprzycki
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 24 sierpnia 2012 r.,
sprawy Ł. S.
skazanego wyrokiem łącznym
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 11 października 2011 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego
z dnia 31 maja 2011 r.
p o s t a n o w i ł :
1. oddala kasację jako oczywiście bezzasadną;
2. zwalnia skazanego Ł. S. od ponoszenia kosztów
sądowych postępowania kasacyjnego;
3. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii
Adwokackiej adwokata A. B. 442,80 zł (czterysta czterdzieści
dwa złote osiemdziesiąt groszy) tytułem wynagrodzenia za
sporządzenie i wniesienie kasacji przez obrońcę z urzędu.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy, wyrokiem z dnia 11 października 2011 r., w sprawie […],
utrzymał w mocy wyrok łączny Sądu Rejonowego z dnia 31 maja 2011 r.,
wydany w sprawie […] skazanego Ł. S.
Od powyższego wyroku Sądu Okręgowego, kasację na korzyść
skazanego wniósł jego obrońca i, zarzucając „rażące naruszenie prawa
materialnego, które mogło mieć istotny wpływ na treść orzeczenia, a
mianowicie art. 86 § 1 kk, polegające na błędnej wykładni powołanego
przepisu, a w konsekwencji orzeczeniu wobec skazanego Ł. S. kary łącznej 2
lat pozbawienia wolności tj. w rozmiarze wyższym od sumy: kary łącznej
orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 24 maja 2007 roku, sygn. akt II
K 633/06 (kara łączna 1 roku pozbawienia wolności) oraz kary orzeczonej
wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 7 marca 2008 roku, sygn. akt II K 172/07
(kara 5 miesięcy pozbawienia wolności), które to kary zostały wymierzone za
pozostające w realnym biegu przestępstwa i zostały objęte wyrokiem
łącznym”, wniósł o uchylenia zaskarżonego wyroku oraz utrzymanego nim w
mocy wyroku łącznego Sądu Rejonowego i przekazanie sprawy do ponownego
rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.
Prokurator Prokuratury Okręgowej, w odpowiedzi na kasację, wniósł o
jej oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja obrońcy jest oczywiście bezzasadna, w rozumieniu art. 535 § 3
k.p.k., i jako taka została oddalona, natomiast skazany został zwolniony, na
podstawie art. 626 § 1 k.p.k. i art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k., od
ponoszenia kosztów sądowych postępowania kasacyjnego. Sporządzenie i
wniesienie w tej sprawie kasacji przez obrońcę z urzędu, uzasadniało
zasądzenie na jego rzecz od Skarbu Państwa należnego wynagrodzenia.
Zarzut naruszenia przez Sąd odwoławczy, a wcześniej przez Sąd
pierwszej instancji, prawa materialnego, art. 86 § 1 k.k., poprzez jego błędną
wykładnię jest oczywiście bezzasadny. Nie można podzielić stanowiska
obrońcy, wobec treści tego przepisu i konsekwentnej wykładni będącej w
ostatnich latach udziałem Sądu Najwyższego, że orzeczenie w wyroku łącznym
nie może być mniej korzystne dla skazanego, niż wykonanie kar orzeczonych
w wyrokach jednostkowych, jak i poglądu, że jeżeli w wyroku, którego kary
podlegają połączeniu w wyroku łącznym orzeczona została kara łączna, to
wyznacza ona także granicę wymiaru kary w nowym wyroku łącznym. (zob.
m.in.: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 1 października 2002 r. V KK
73/02 LEX Nr 56827, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 października 2008 r.
IV KK 113/08 LEX Polonica Nr 2229695, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16
grudnia 2010 r. II KK 156/10 Biuletyn Prawa Karnego Sądu Najwyższego 2011,
Nr 2, poz. 24). Jest bowiem tak, na gruncie przepisu art. 86 § 1 k.k., że
orzeczona kara łączna może być mniej korzystna dla skazanego, także wtedy,
gdy postępowanie w tym przedmiocie toczy na wniosek skazanego.
Połączeniu podlegają bowiem nie kary jednostkowe wymierzone
poszczególnymi wyrokami i kary łączne orzeczone w takich wyrokach, lecz, po
rozwiązaniu kary łącznej, wszystkie kary jednostkowe i właśnie one
wyznaczają dolną granicę kary łącznej w wyroku łącznym (najsurowsza kara
jednostkowa), jak i jej górą granicę (suma wszystkich kar jednostkowych i
ustawowa górna granica kary określonego rodzaju). Skoro w tej sprawie w
przedmiocie orzeczenia kary łącznej w wyroku łącznym, w wyroku Sądu
Rejonowego z 2007 r. została orzeczona kara łączna jednego roku
pozbawienia wolności, ale na podstawie wymierzonych kar jednostkowych:
dwa razy po 10 miesięcy i raz 4 miesiące pozbawienia wolności, a w wyroku
tego Sądu z 2008 r. kara pięciu miesięcy pozbawienia wolności, to, w myśl
reguły określonej w art. 86 § 1 k.k. minimalna kara łączna wynosi 10 miesięcy
a maksymalna 29 miesięcy (dwa lata i pięć miesięcy) pozbawienia wolności.
Skoro zaskarżoną częścią wyroku łącznego wymierzona została kara łączna
dwóch lat pozbawienia wolności, a więc 24 miesięcy, to, bez wątpienia, w tej
sprawie nie doszło do naruszenia przepisu art. 86 § 1 k.k. Jeżeli tak, to zarzut
kasacji obrońcy należało uznać za oczywiście bezzasadny.
Mając powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.