Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 30/12
POSTANOWIENIE
Dnia 29 sierpnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski
w sprawie ze skargi powoda
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego
z dnia 30 kwietnia 2010 r.,
w sprawie z powództwa J. B.
przeciwko Gminie S. i Skarbowi Państwa - Komendzie Powiatowej Policji w S.
oraz Staroście S.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 29 sierpnia 2012 r.,
skargę odrzuca i odstępuje od obciążenia powoda kosztami
postępowania skargowego.
2
Uzasadnienie
Powód wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego z dnia 30 kwietnia 2010 r., którym zmienił on wyrok
Sądu Rejonowego z dnia 26 stycznia 2010 r., w ten sposób, że powództwo oddalił
w całości.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
jest nadzwyczajnym środkiem prawnym i musi ona spełniać określono ściśle
w ustawie kryteria, a to: po pierwsze, spełniać wymogi formalne właściwe
dla każdego pisma procesowego oraz po drugie, posiadać tzw. elementy
konstrukcyjne, które pozwalają określone pismo zakwalifikować jako
ów nadzwyczajny środek prawny. Skarga nie posiadająca elementów
konstrukcyjnych, w myśl art. 4248
§ 1 k.p.c., podlega odrzuceniu a limine.
Stosownie do art. 4245
§ 1 k.p.c. wymagania konstrukcyjne skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia to: oznaczenie
wyroku, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem, czy jest on zaskarżony
w całości lub w części; przytoczenie jej podstaw oraz ich uzasadnienie; wskazanie
przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest niezgodny; uprawdopodobnienie
wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie wyroku, którego skarga
dotyczy; wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe, a ponadto - gdy skargę wniesiono, stosując
art. 4241
§ 2 k.p.c. - że występuje wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie
skargi oraz wniosek o stwierdzenie niezgodności wyroku z prawem.
Skarga powoda nie spełnia wszystkich wymogów stawianych przed tym
nadzwyczajnym środkiem prawnym i z tego względu podlega ona odrzuceniu.
W skardze nie przytoczono przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest
niezgodny. Wskazać przy tym należy, że zachodzi różnica między przepisami, które
zostały naruszone i przepisami (przepisem), z którymi (z którym) zaskarżone
orzeczenie jest niezgodne.
3
Ponadto, w zakresie punktu III zaskarżonego wyroku, skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem jest niedopuszczalna.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia –
stosownie do treści art. 4241
§ 1 k.p.c. w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia
22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny, ustawy - Kodeks postępowania
cywilnego oraz ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze - przysługuje od
prawomocnego wyroku sądu drugiej instancji kończącego postępowanie w sprawie,
jeżeli przez jego wydanie stronie została wyrządzona szkoda, a zmiana lub
uchylenie tego wyroku w drodze przysługujących stronie środków prawnych nie
było i nie jest możliwe. W wyjątkowych sytuacjach, określonych w § 2 powołanego
przepisu, skarga przysługuje od prawomocnego wyroku sądu pierwszej lub drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, jeżeli strona nie skorzystała
z przysługujących jej środków prawnych, chyba że jest możliwa zmiana lub
uchylenie wyroku w drodze innych przysługujących stronie środków prawnych.
Powołany przepis określa zatem precyzyjnie, jakie orzeczenie wydane
w postępowaniu cywilnym może zostać zaskarżone tym środkiem zaskarżenia.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie
przysługuje bowiem od każdego orzeczenia, jakie zostało wydane przez sąd
a jedynie tych, które w przepisach wyraźnie zostały określone. Tym samym, ten
szczególny środek przysługuje od prawomocnych wyroków sądu drugiej instancji
(art. 4241
§ 1 k.p.c.), w sytuacjach wyjątkowych także od wyroków sądu pierwszej
instancji (4241
§ 2 k.p.c.) oraz od postanowień wydanych w postępowaniu
nieprocesowym, które zostały określone w art. 519 2
k.p.c.
Powód, zaskarżając punkt III wyroku, wniósł skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia o kosztach postępowania.
Ze wskazanych względów, stosownie do art. 4248
§ 1 k.p.c., skargę należało
odrzucić. Mając jednak na uwadze szczególne okoliczności sprawy odstąpiono od
obciążenia powoda kosztami postępowania skargowego (art. 102 k.p.c.).