Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KK 203/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 29 sierpnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Gradzik (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Cesarz
SSN Dorota Rysińska
Protokolant Barbara Kobrzyńska
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Krzysztofa Parchimowicza,
w sprawie M.P.
skazanego z art. 224 § 2 kk w zw. z art. 157 § 2 kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 29 sierpnia 2012 r.,
kasacji wniesionej przez Rzecznika Praw Obywatelskich
od wyroku Sądu Rejonowego
z dnia 4 stycznia 2012 r., ,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi
Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy wyrokiem nakazowym z dnia 4 stycznia 2012 r., uznał
oskarżonego M. P. za winnego tego, że w dniu 2 lipca 2011 r. w L. w celu
zmuszenia funkcjonariuszy Policji: P. M. i M. K. do zaniechania prawnej czynności
służbowej polegającej na wyprowadzeniu go z mieszkania K. A. w związku ze
zgłoszeniem takiego żądania przez właścicielkę lokalu, stosował wobec
wymienionych funkcjonariuszy przemoc w ten sposób, że szarpał się z nimi oraz
uderzał M. K. ręką w twarz, powodując u niego obrażenia w postaci rozcięcia dolnej
wargi ust, a u P. M. obrażenia w postaci stłuczenia powierzchownego grzbietowej
powierzchni dłoni lewej z niewielkim obrzękiem tej okolicy ciała oraz przeciążenia
mięśni przedramienia lewego, czyli obrażeń powodujących rozstrój zdrowia na czas
nie dłuższy niż 7 dni tj. czynu z art. 224 § 2 k.k. w zw. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art.
11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 224 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. i art. 58 § 3
k.k. wymierzył mu karę 50 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej
stawki na kwotę 20 złotych. Na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary
grzywny zaliczono oskarżonemu okres zatrzymania przez Policję w dniu 2 lipca
2011 r. przyjmując, że jest on równy dwóm stawkom dziennym grzywny.
Na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego środek karny w
postaci zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w kocie 500 zł na rzecz M. K. i 1000
zł na rzecz P. M.. Rozstrzygnięto także o kosztach sądowych.
Wyrok ten nie został przez strony zaskarżony i uprawomocnił się 21 stycznia
2012 r.
Od wyroku nakazowego Sądu Rejonowego kasację na niekorzyść
oskarżonego M. P.wywiódł Rzecznik Praw Obywatelskich zarzucając rażące i
mające istotny wpływ na treść orzeczenia naruszenie prawa karnego procesowego,
a mianowicie art. 500 § 1 i 3 k.p.k., polegające na uznaniu, że okoliczności czynu
nie budzą wątpliwości i w konsekwencji wydaniu wyroku nakazowego podczas, gdy
dowody zebrane w postepowaniu przygotowawczym powinny doprowadzić do
powzięcia wątpliwości co do tego, jaki charakter miały obrażenia ciała doznane
przez pokrzywdzonego P. M. w następstwie zdarzenia z dnia 2 lipca 2011 r., co
miało decydujący wpływ na prawidłową ocenę prawną czynu przypisanego
oskarżonemu.
W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i
przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja Rzecznika Praw Obywatelskich jest zasadna.
Skarżący trafnie wykazał, że w przedmiotowej sprawie doszło do rażącej i
oczywistej obrazy przepisu prawa procesowego, tj. art. 500 § 1 i § 3 k.p.k., która
miała istotny wpływ na treść zaskarżonego kasacją wyroku nakazowego.
Wydanie wyroku nakazowego jest dopuszczalne w sprawach o przestępstwa
podlegające rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym, ale tylko w tych
przypadkach, gdy wątpliwości nie budzi zasadnicza kwestia popełnienia czynu
przez oskarżonego, jak również wszelkie inne okoliczności, które są istotne dla
właściwej oceny prawnej tego czynu. W przeciwnym wypadku sąd zobligowany jest
do skierowania sprawy na rozprawę celem przeprowadzenia postępowania
dowodowego, które pozwoli wyjaśnić wszystkie okoliczności istotne dla
prawidłowego orzekania.
Poprawna analiza znajdującego się w aktach sprawy materiału dowodowego,
w tym opinii sądowo – lekarskiej (k. 64), wyniku badania ENG (k. 71) dotyczących
stanu zdrowia pokrzywdzonego, winna była doprowadzić Sąd Rejonowy do
powzięcia wątpliwości co do tego, czy w postępowaniu przygotowawczym
wyjaśniono w dostatecznym stopniu okoliczności dotyczące skutków czynu
oskarżonego, w szczególności rodzaju obrażeń doznanych przez pokrzywdzonego.
Nie są one przecież bez znaczenia dla przyjęcia prawidłowej kwalifikacji prawnej
zarzucanego czynu.
Jak wynika z załączonej do akt opinii sądowo – lekarskiej z dnia 9 września
2011 r., pokrzywdzony P. M. na skutek przedmiotowego zdarzenia doznał obrażeń
w postaci stłuczenia powierzchownego grzbietowej powierzchni dłoni lewej z
niewielkim obrzękiem tej okolicy ciała, przeciążenia mięśni przedramienia lewego,
co skutkowało naruszeniem czynności narządu jego ciała (narządu ruchu kończyny
górnej lewej) na czas nie dłuższy niż siedem dni w rozumieniu art. 157 § 2 k.k. W
opinii biegły jednocześnie zastrzegł, że podana wyżej kwalifikacja sądowo –
lekarska obrażeń ciała pokrzywdzonego P. M. może ulec zmianie w przypadku
dostarczenia do analizy dokumentacji obrazującej cięższe, niż wyżej określone
obrażenia doznane przez niego w wyniku działania oskarżonego. Pokrzywdzonego
poddano badaniu ENG (k. 71), którego wynik wykazał uszkodzenie włókien
ruchowych nerwu łokciowego lewego oraz włókien czuciowych nerwu
pośrodkowego lewego o charakterze demielinizacyjnym.
Zgromadzona dokumentacja medyczna i zawarte w niej informacje,
dotyczące rozmiaru i skutków obrażeń doznanych przez pokrzywdzonego, nie
zostały w toku postępowania przygotowawczego całościowo zweryfikowane przez
specjalistę, mimo że na celowość ponownej oceny w tym względzie zwracał uwagę
biegły S. S. (k.64).
Słusznie zatem podniósł skarżący, że w przedmiotowej sprawie nie
wyjaśniono jednoznacznie jakie skutki dla zdrowia pokrzywdzonego P. M. miały
obrażenia ciała spowodowane działaniem oskarżonego. Ta okoliczność
niewątpliwie miała znaczenie dla przyjęcia prawidłowej kwalifikacji prawnej czynu
przypisanego M. P.
Wobec zaistniałego uchybienia, świadczącego o tym, że rozpoznanie
przedmiotowej sprawy w trybie nakazowym nie znajdowało podstaw prawnych, Sąd
Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu do
ponownego rozpoznania.
Zauważyć na zakończenie należy, że postępowanie przygotowawcze
prowadzone było wobec oskarżonego w formie śledztwa (k. 12 i 73). Zatem i z tego
powodu zarządzenie o skierowaniu sprawy do rozpoznania w postępowaniu
nakazowym (k. 83) nie było dopuszczalne.