III ZS 11/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-05-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III ZS 11/12
POSTANOWIENIE
Dnia 19 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kwaśniewski (przewodniczący)
SSN Katarzyna Gonera
SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca)
Protokolant Joanna Porowska
w sprawie ze skargi Ministra Sprawiedliwości
na uchwałę Rady Izby Notarialnej w W. nr …/2012 z dnia 3 kwietnia 2012 r. w
sprawie Regulaminu Wewnętrznego Urzędowania Rady Izby Notarialnej w W.,
po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 19 września 2012 r.,
umarza postępowanie.
Uzasadnienie
Minister Sprawiedliwości zaskarżył uchwałę Rady Izby Notarialnej w W. nr
…/2012 z dnia 3 kwietnia 2012 r. w sprawie Regulaminu wewnętrznego
urzędowania Rady Izby Notarialnej w W. na podstawie art. 47 § 1 ustawy z dnia 14
lutego 1991 r. Prawo o notariacie (jednolity tekst: Dz.U. z 2008 r. Nr 189, poz. 1158
ze zm.), jako sprzeczną z prawem. W szczególności zarzucił sprzeczność § 2 ust.
14 tego Regulaminu z art. 17 Konstytucji RP oraz z art. 36 § 1 ustawy Prawo o
notariacie przez dopuszczenie - w uzasadnionych sytuacjach - możliwości
przeprowadzenia głosowania w sprawie podjęcia uchwały przez Radę faksem lub
drogą elektroniczną, przy użyciu podpisu elektronicznego. Na tych podstawach
2
skarżący wniósł o uchylenie § 2 ust. 14 załącznika do zaskarżonej uchwały i
przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Radzie Izby Notarialnej w W.
W uzasadnieniu skargi Minister Sprawiedliwości argumentował, że art. 17
Konstytucji RP , a także przepisy Prawa o notariacie o trybie podejmowania uchwał
rady izby notarialnej wykluczają legalność podejmowania uchwał przez radę izby
notarialnej „poza posiedzeniem w drodze głosowania obiegowego, niezależnie od
jego ostatecznej formy”. W szczególności, art. 36 § 1 Prawa o notariacie wymaga
dla ważności uchwał rady izby notarialnej obecności co najmniej połowy jej
członków. Wprowadzenie innego niż ustawowo określony trybu głosowania i
podejmowania uchwał narusza nie tylko wymóg obecności członków rady w trakcie
głosowania, istotny dla ustalenia quorum, ale również wymaganie obradowania
rady na posiedzeniach. Wymieniony przepis nie ma charakteru dyspozytywnego,
ani też nie przewiduje innych, niż bezpośredni udział członków rady izby notarialnej
w jej posiedzeniach, możliwości podejmowania uchwał. Dlatego uznać należy, że
regulacja ta wyklucza inne tryby podejmowania uchwał, w tym oddanie głosów bez
odbycia posiedzenia, „przy pomocy faksu lub droga elektroniczną, przy użyciu
podpisu elektronicznego”. Upoważnienie rady izby notarialnej do odmiennego niż
ustawowo uregulowany sposób głosowania wymagałoby wyraźnego i
jednoznacznego unormowania. Brak takiego upoważnienia ustawowego nakazuje
kwalifikować jako sprzeczną z prawem uchwałę przewidującą inny, niż ustawowo
określony, sposób podejmowania uchwał. Powyższe uzasadnia wniosek o
uchylenie zaskarżonej uchwały i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania w
trybie art. 47 § 2 Prawa o notariacie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Po doręczeniu Krajowej Radzie Notarialnej odpisu skargi Ministra
Sprawiedliwości na uchwałę nr …/2012 Rady Izby Notarialnej w W. z dnia 3
kwietnia 2012 r., do Sądu Najwyższego wpłynęło pismo tej Rady Izby Notarialnej z
dnia 3 września 2012 r. z informacją, że organ ten w dniu 1 września 2012 r. podjął
uchwałę nr …/2012, zmieniającą zaskarżona uchwałę i uchylającą kwestionowany
przez Ministra Sprawiedliwości ust. 14 § 2 załącznika do zaskarżonej uchwały.
3
Według Rady Izby Notarialnej w W., tak udokumentowane usunięcie „z obrotu
prawnego” wymienionego postanowienia, uzasadniało jej wniosek o umorzenie
postępowania. Do wniosku Rady Izby Notarialnej w W. o umorzenie postępowania
przychylił się pełnomocnik Ministra Sprawiedliwości na rozprawie przed Sądem
Najwyższym w dniu 19 września 2012 r. Wszystko to doprowadziło do umorzenia
postępowania na zgodny wniosek stron także dlatego, że wydanie orzeczenia
dotyczącego zaskarżonej regulacji, która została w udokumentowany sposób
wyeliminowana z obiegu prawnego, stało się zbędne (art. 355 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 19 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kwaśniewski (przewodniczący)
SSN Katarzyna Gonera
SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca)
Protokolant Joanna Porowska
w sprawie ze skargi Ministra Sprawiedliwości
na uchwałę Rady Izby Notarialnej w W. nr …/2012 z dnia 3 kwietnia 2012 r. w
sprawie Regulaminu Wewnętrznego Urzędowania Rady Izby Notarialnej w W.,
po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 19 września 2012 r.,
umarza postępowanie.
Uzasadnienie
Minister Sprawiedliwości zaskarżył uchwałę Rady Izby Notarialnej w W. nr
…/2012 z dnia 3 kwietnia 2012 r. w sprawie Regulaminu wewnętrznego
urzędowania Rady Izby Notarialnej w W. na podstawie art. 47 § 1 ustawy z dnia 14
lutego 1991 r. Prawo o notariacie (jednolity tekst: Dz.U. z 2008 r. Nr 189, poz. 1158
ze zm.), jako sprzeczną z prawem. W szczególności zarzucił sprzeczność § 2 ust.
14 tego Regulaminu z art. 17 Konstytucji RP oraz z art. 36 § 1 ustawy Prawo o
notariacie przez dopuszczenie - w uzasadnionych sytuacjach - możliwości
przeprowadzenia głosowania w sprawie podjęcia uchwały przez Radę faksem lub
drogą elektroniczną, przy użyciu podpisu elektronicznego. Na tych podstawach
2
skarżący wniósł o uchylenie § 2 ust. 14 załącznika do zaskarżonej uchwały i
przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Radzie Izby Notarialnej w W.
W uzasadnieniu skargi Minister Sprawiedliwości argumentował, że art. 17
Konstytucji RP , a także przepisy Prawa o notariacie o trybie podejmowania uchwał
rady izby notarialnej wykluczają legalność podejmowania uchwał przez radę izby
notarialnej „poza posiedzeniem w drodze głosowania obiegowego, niezależnie od
jego ostatecznej formy”. W szczególności, art. 36 § 1 Prawa o notariacie wymaga
dla ważności uchwał rady izby notarialnej obecności co najmniej połowy jej
członków. Wprowadzenie innego niż ustawowo określony trybu głosowania i
podejmowania uchwał narusza nie tylko wymóg obecności członków rady w trakcie
głosowania, istotny dla ustalenia quorum, ale również wymaganie obradowania
rady na posiedzeniach. Wymieniony przepis nie ma charakteru dyspozytywnego,
ani też nie przewiduje innych, niż bezpośredni udział członków rady izby notarialnej
w jej posiedzeniach, możliwości podejmowania uchwał. Dlatego uznać należy, że
regulacja ta wyklucza inne tryby podejmowania uchwał, w tym oddanie głosów bez
odbycia posiedzenia, „przy pomocy faksu lub droga elektroniczną, przy użyciu
podpisu elektronicznego”. Upoważnienie rady izby notarialnej do odmiennego niż
ustawowo uregulowany sposób głosowania wymagałoby wyraźnego i
jednoznacznego unormowania. Brak takiego upoważnienia ustawowego nakazuje
kwalifikować jako sprzeczną z prawem uchwałę przewidującą inny, niż ustawowo
określony, sposób podejmowania uchwał. Powyższe uzasadnia wniosek o
uchylenie zaskarżonej uchwały i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania w
trybie art. 47 § 2 Prawa o notariacie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Po doręczeniu Krajowej Radzie Notarialnej odpisu skargi Ministra
Sprawiedliwości na uchwałę nr …/2012 Rady Izby Notarialnej w W. z dnia 3
kwietnia 2012 r., do Sądu Najwyższego wpłynęło pismo tej Rady Izby Notarialnej z
dnia 3 września 2012 r. z informacją, że organ ten w dniu 1 września 2012 r. podjął
uchwałę nr …/2012, zmieniającą zaskarżona uchwałę i uchylającą kwestionowany
przez Ministra Sprawiedliwości ust. 14 § 2 załącznika do zaskarżonej uchwały.
3
Według Rady Izby Notarialnej w W., tak udokumentowane usunięcie „z obrotu
prawnego” wymienionego postanowienia, uzasadniało jej wniosek o umorzenie
postępowania. Do wniosku Rady Izby Notarialnej w W. o umorzenie postępowania
przychylił się pełnomocnik Ministra Sprawiedliwości na rozprawie przed Sądem
Najwyższym w dniu 19 września 2012 r. Wszystko to doprowadziło do umorzenia
postępowania na zgodny wniosek stron także dlatego, że wydanie orzeczenia
dotyczącego zaskarżonej regulacji, która została w udokumentowany sposób
wyeliminowana z obiegu prawnego, stało się zbędne (art. 355 k.p.c.).