II KO 53/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-07-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KO 53/12
POSTANOWIENIE
Dnia 26 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Grubba (przewodniczący)
SSN Michał Laskowski (sprawozdawca)
SSN Jacek Sobczak
w sprawie L. Ś.
oskarżonego o czyn z art. 286 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 26 września 2012 r.,
wystąpienia Sądu Rejonowego w X.
z dnia 16 lipca 2012 r.,
o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu
p o s t a n o w i ł:
na podstawie art. 37 k.p.k. przekazać sprawę do rozpoznania
Sądowi Rejonowemu w Y.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w X. zwrócił się do Sądu Najwyższego o przekazanie sprawy
L. Ś. do innego niż właściwy sądu równorzędnego, położonego w pobliżu miejsca
zamieszkania oskarżonego, to jest w pobliżu U., oddalonej od X. o 450 km. Jako
podstawę swego wystąpienia sąd wskazał stan zdrowia oskarżonego
uniemożliwiający mu odbywanie odległych podróży.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
W dniu 31 lipca 2009 r. do Sądu Rejonowego w X. wpłynął akt oskarżenia
przeciwko zamieszkałemu w U. - L. Ś., który oskarżony został o popełnienie
przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. Mimo wielokrotnego wyznaczania terminów
rozpraw, postępowanie w tej sprawie de facto nie toczy się w związku z
przesyłanymi przez oskarżohnego zaświadczeniami lekarskimi o niemożności
stawiennictwa w X. ze względu na zły stan zdrowia. W sporządzonej w dniu 28
czerwca 2012 r. opinii sądowo-lekarskiej biegły lekarz neurolog orzekł, iż oskarżony
może wprawdzie ze względu na stwierdzone schorzenie uczestniczyć w
postępowaniu sądowym, schorzenie to jednak stanowi przeciwwskazanie do
odbywania odległych podróży, konkretnie podróży z U. do X. Z treści opinii wynika,
że rodzaj schorzenia nie pozwala na określenie, czy stan ten ulegnie kiedykolwiek
zmianie.
Stosownie do treści przepisu art. 37 k.p.k., Sąd Najwyższy może przekazać
sprawę do rozpoznania innemu, aniżeli miejscowo właściwy, sądowi
równorzędnemu wtedy, gdy wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości. W
pojęciu tym mieści się między innymi realna możliwość rozpoznania sprawy przez
inny, aniżeli właściwy miejscowo sąd, wówczas, gdy rozpoznanie sprawy w sądzie
właściwym jest wykluczone ze względu na stan zdrowia oskarżonego. Sytuacja
taka ma miejsce w przedmiotowej sprawie. Szanse na rozpoznanie sprawy przez
sąd miejscowo właściwy wydają się nikłe wobec treści ostatniej wydanej w sprawie
opinii lekarskiej, a także biorąc pod uwagę dotychczasowy przebieg postępowania.
Na podstawie treści tej samej opinii istnieją podstawy do uznania, że sprawa może
być rozpoznana przez sąd położony w pobliżu miejsca zamieszkania oskarżonego.
Takim sądem jest Sąd Rejonowy w Y.
W tym stanie rzeczy dobro wymiaru sprawiedliwości wymagało przekazania
sprawy na podstawie art. 37 k.p.k.
POSTANOWIENIE
Dnia 26 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Grubba (przewodniczący)
SSN Michał Laskowski (sprawozdawca)
SSN Jacek Sobczak
w sprawie L. Ś.
oskarżonego o czyn z art. 286 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 26 września 2012 r.,
wystąpienia Sądu Rejonowego w X.
z dnia 16 lipca 2012 r.,
o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu
p o s t a n o w i ł:
na podstawie art. 37 k.p.k. przekazać sprawę do rozpoznania
Sądowi Rejonowemu w Y.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w X. zwrócił się do Sądu Najwyższego o przekazanie sprawy
L. Ś. do innego niż właściwy sądu równorzędnego, położonego w pobliżu miejsca
zamieszkania oskarżonego, to jest w pobliżu U., oddalonej od X. o 450 km. Jako
podstawę swego wystąpienia sąd wskazał stan zdrowia oskarżonego
uniemożliwiający mu odbywanie odległych podróży.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
W dniu 31 lipca 2009 r. do Sądu Rejonowego w X. wpłynął akt oskarżenia
przeciwko zamieszkałemu w U. - L. Ś., który oskarżony został o popełnienie
przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. Mimo wielokrotnego wyznaczania terminów
rozpraw, postępowanie w tej sprawie de facto nie toczy się w związku z
przesyłanymi przez oskarżohnego zaświadczeniami lekarskimi o niemożności
stawiennictwa w X. ze względu na zły stan zdrowia. W sporządzonej w dniu 28
czerwca 2012 r. opinii sądowo-lekarskiej biegły lekarz neurolog orzekł, iż oskarżony
może wprawdzie ze względu na stwierdzone schorzenie uczestniczyć w
postępowaniu sądowym, schorzenie to jednak stanowi przeciwwskazanie do
odbywania odległych podróży, konkretnie podróży z U. do X. Z treści opinii wynika,
że rodzaj schorzenia nie pozwala na określenie, czy stan ten ulegnie kiedykolwiek
zmianie.
Stosownie do treści przepisu art. 37 k.p.k., Sąd Najwyższy może przekazać
sprawę do rozpoznania innemu, aniżeli miejscowo właściwy, sądowi
równorzędnemu wtedy, gdy wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości. W
pojęciu tym mieści się między innymi realna możliwość rozpoznania sprawy przez
inny, aniżeli właściwy miejscowo sąd, wówczas, gdy rozpoznanie sprawy w sądzie
właściwym jest wykluczone ze względu na stan zdrowia oskarżonego. Sytuacja
taka ma miejsce w przedmiotowej sprawie. Szanse na rozpoznanie sprawy przez
sąd miejscowo właściwy wydają się nikłe wobec treści ostatniej wydanej w sprawie
opinii lekarskiej, a także biorąc pod uwagę dotychczasowy przebieg postępowania.
Na podstawie treści tej samej opinii istnieją podstawy do uznania, że sprawa może
być rozpoznana przez sąd położony w pobliżu miejsca zamieszkania oskarżonego.
Takim sądem jest Sąd Rejonowy w Y.
W tym stanie rzeczy dobro wymiaru sprawiedliwości wymagało przekazania
sprawy na podstawie art. 37 k.p.k.