Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KO 46/12
POSTANOWIENIE
Dnia 26 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Cesarz (przewodniczący)
SSN Małgorzata Gierszon
SSN Kazimierz Klugiewicz (sprawozdawca)
na posiedzeniu - bez udziału stron - w dniu 26 września 2012r.
po rozpoznaniu w sprawie R. A.,
wniosku obrońcy skazanego
o zasądzenie kosztów pomocy prawnej świadczonej z urzędu,
na podstawie § 14 ust. 4 pkt 2 oraz § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra
Srawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.),
p o s t a n o w i ł:
zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. P. - Kancelaria
Adwokacka kwotę 442,80 zł (czterysta czterdzieści dwa złote
osiemdziesiąt groszy), w tym 23% podatku VAT, tytułem
wynagrodzenia za sporządzenie opinii o braku podstaw do
wniesienia wniosku o wznowienie postępowania.
Uzasadnienie
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału V Izby Karnej Sądu
Najwyższego z dnia 17 lipca 2012 r., adwokat J. P. został wyznaczony obrońcą z
urzędu skazanego R. A. „w celu sporządzenia wniosku o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 19 lipca 2007 r.,
albo poinformowania o braku podstaw do złożenia takiego wniosku”.
Wymieniony wyżej adwokat w piśmie z dnia 2 sierpnia 2012 r. poinformował
Sąd Najwyższy, że nie stwierdził podstaw do sporządzenia wniosku o wznowienie
postępowania i jednocześnie wniósł o zasądzenie na jego rzecz kosztów
2
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu, albowiem nie
zostały one uiszczone nawet w części.
Zgodnie z § 14 ust. 4 pkt 2 oraz § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej z urzędu, za sporządzenie opinii o braku podstaw wniosku o
wznowienie postępowania, adwokatowi zasądza się opłatę w wysokości 360 zł,
powiększoną o stawkę podatku od towarów i usług.
Mając zatem powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia.