Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II KK 56/12
POSTANOWIENIE
Dnia 4 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Kazimierz Klugiewicz
w sprawie P. S.
skazanego z art. 190 § 1 k.k. i in.
po rozpoznaniu na posiedzeniu bez udziału stron,
wniosku skazanego o wstrzymanie wykonania zaskarżonego kasacją
wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 28 października 2011 r., zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego
z dnia 21 czerwca 2011 r.,
na podstawie art. 532 § 1 i 3 k.p.k.
postanowił:
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
W złożonym wniosku skazany P. S.wniósł o „wstrzymanie wykonania kary do
czasu rozpoznania kasacji” wniesionej przez jego obrońcę. Wskazał przy tym, że
pozbawienie go wolności pociągnęłoby dla niego i jego rodziny zbyt ciężkie skutki.
On sam jest chory, a na swoim utrzymaniu ma również chore dzieci. Ponadto
wykonanie kary spowodowałoby także niekorzystne skutki dla prowadzonej przez
niego działalności gospodarczej – firma przestałaby istnieć, a jego rodzina stałaby
się bankrutem.
Nie przesądzając oczywiście, na tym etapie postępowania, kwestii
zasadności zarzutów i argumentacji podniesionej na ich poparcie, zawartych w
kasacji obrońcy skazanego P. S. należy zauważyć, że sam fakt wniesienia kasacji
nie stanowi dostatecznej podstawy do wstrzymania wykonania prawomocnego
2
wyroku. Zgodnie z regułą wyrażoną w art. 9 k.k.w. postępowanie wykonawcze
wszczyna się bezzwłocznie po uprawomocnieniu się orzeczenia. Przyjmuje się
bowiem, że orzeczenie prawomocne jest orzeczeniem prawidłowym i Sąd
orzekający w trybie art. 532 § 1 k.p.k. tylko wtedy powinien wstrzymać wykonanie
zaskarżonego orzeczenia, gdy charakteryzuje się ono – przy pobieżnej nawet
lekturze – takimi wadami, że uwzględnienie skargi kasacyjnej jawi się jako wielce
prawdopodobne (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 lipca 2004 r., V
KK 165/04, R-OSNKW 2004, poz. 1246). Instytucja procesowa wstrzymania
wykonania zaskarżonego kasacją orzeczenia ma bowiem charakter wyjątkowy, a
więc musi być ono uzasadnione szczególnymi okolicznościami prowadzącymi do
wniosku, że wykonanie wyroku przed rozpoznaniem kasacji, spowodowałoby dla
skazanego skutki wyjątkowo dolegliwe i w zasadzie nieodwracalne. Jakkolwiek
przepis art. 532 § 1 k.p.k. nie przewiduje żadnych warunków, od których uzależnia
wstrzymanie wykonania orzeczenia, to jednakże nie ulega wątpliwości, że za jego
wstrzymaniem mogą przemawiać okoliczności jedynie wyjątkowe. Skoro bowiem
kasację wnosi się od prawomocnego wyroku sądu odwoławczego, a więc od
wyroku objętego domniemaniem trafności ustaleń przyjętych za jego podstawę, to
treść zarzutów kasacyjnych tylko wyjątkowo może prowadzić do wstrzymania
wykonania orzeczenia, a mianowicie wtedy, gdy ich ranga i prawdopodobieństwo
zasadności są tak wysokie (bliskie oczywistej zasadności), iż podważają racje
nakazujące respektować wspomniane domniemanie trafności dokonanych w
sprawie ustaleń (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 grudnia 2004 r.,
V KK 332/04, R-OSNKW 2004, poz. 2347).
Zważając natomiast na przypisane skazanemu przestępstwa, rodzaj
orzeczonej wobec niego kary oraz zarzuty kasacyjne, które nie jawią się bynajmniej
jako oczywiście zasadne, nie sposób uznać, że wykonanie wobec skazanego kary
– przed rozpoznaniem kasacji – pozostawałoby w jaskrawej kolizji z zasadą
sprawiedliwości. Nie można przy tym tracić z pola widzenia i tego faktu, że
okoliczności na które powołuje się skazany w swoim wniosku mogą stanowić
podstawę do wystąpienia w trybie przepisów Kodeksu karnego wykonawczego o
odroczenie wykonania kary (art. 150-151 k.k.w.) lub też – w razie rozpoczęcia
wykonywania kary - o przerwę w jej wykonaniu (art. 153 k.k.w.).
3
Z tych też względów, mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w
dyspozytywnej części postanowienia.

II KK 56/12

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia